“Ik word gek van de jeuk, het zit overal, ik word er gek van, gek, gek, gek, het is allesoverheersend, ik kan me nergens meer op concentreren”, zei ik vorige week tegen de doktersassistente toen ze me vroeg waarom ik een afspraak met de huisarts wilde.
“En je bent niet onlangs van wasmiddel of wasverzachter gewisseld?’, vroeg ze.
“Nee”, zei ik.

“Ben je niet van wasmiddel of wasverzachter veranderd?”, vroeg de huisarts me een paar uur later.
“Nee”, zei ik.
“En verder ook geen veranderingen?”
“Ja, nou, heb je even? Ik ben gescheiden, ik ben gestopt met roken, ik heb een hoop stress gehad, weinig geslapen, m’n leven is zo ongeveer 180 graden gedraaid, ik ben verliefd en ik ben met de pil begonnen. En als je even wacht heb ik vast nog wel wat dingetjes.”
“Het ziet eruit als een allergische reactie, maar het kan ook best van de stress komen. Dat die er nu uitkomt.”
“Oh.”
“Slik je al anti-histamine?”
“Ja, al een paar dagen, maar dat helpt niet.”
“Oh, dan hoef ik je die niet voor te schrijven dus?”
“Nee, ik wil iets sterkers.”
“Ik schrijf ook koelzalf voor.”
“Heb je niks sterkers? Ik wil dat m’n opperhuid eraf gebrand wordt. Heb je geen hydrocortison-zalf? Of iets nog effectievers? Betere pillen? Iets wat een paard verdoofd, dat soort shit.”
“Je mag wel 2 anti-histamine-pilletjes per dag gaan slikken.”
“Ik slikte er al 4.”
“Oh, maar dat is niet goed hoor, je wordt er ook suf van.”
“Kan mij het schelen. Beter suf, dan last van jeuk.”

Maar ondanks de 6 anti-histamine-pilletjes en de koelzalf bleef ik de afgelopen week last houden van de jeuk. En last is nog zachtjes uitgedrukt. Ik krab m’n hele huid open. De jeuk beheerst m’n lijf en m’n hoofd. Het is de hel.

En dat je je opengekrabde rug vol bultjes en dingetjes laat insmeren door een man die je net 6 weken kent én op wie je verliefd bent, vertelt wel een beetje hoe erg de jeuk is. En hoe graag je er vanaf wil. Het vertelt overigens ook meteen hoe leuk ik deze man vind en als hij mij ook nog leuk vindt nadat hij me onder de huiduitslag heeft gezien en gevoeld, dan kunnen we er later vast om lachen.

“Ik vind het écht heel erg dit en ik vind het helemaal niet leuk dat je dit doet, maar het jeukt zo erg dat je het wel moet doen, want ik word helemaal gek nu”, jammer ik terwijl M. met z’n grote handen m’n rug insmeert met de koelzalf.
“Schatje, ik vind het echt niet erg, ik vind het vooral voor jou vervelend dat je zo’n jeuk hebt”, zegt hij.
“Ja, maar dit is zo ontzettend niet-sexy allemaal.”
“Je weet toch dat ik niet bij je ben om je looks, maar om je pijpkwaliteiten hè?”
“Het jeukt zo erg dat ik niet eens meer om je grapjes kan lachen.”
“Oh, schatje toch.”
“Als al die bultjes weg zijn ben ik veel knapper hoor. En in de zomer ben ik nog knapper. Echt waar.”
“Ik vind je hartstikke knap, echt.”
“Ik ben op m’n allerzieligst nu hoor.”
“Maar is er echt niks veranderd de afgelopen weken?”
“Misschien ben ik wel allergisch voor jou.”
“Nee, maar ben je niet iets anders gaan eten of drinken? Of ben je andere producten van Lush gaan gebruiken, dat kan ook nog hè, ik weet dat je dit niet wil horen, maar misschien moet je je even niet meer douchen of insmeren met Lush-spullen?”
“Nee, Lush is heilig.”
“Heb je een ander wasmiddel of wasverzachter gebruikt?”
“Nee, nee, nee, echt niet.”
“Zeker weten?”
“Nee. Nee. Nee. Echt niet. Echt niet… Oh… Wacht.”

Sinds een week of 3 gebruik ik de Winter Edition waszachter van de LIDL.