Categorie: Geen categorie

Wat deed ik vrijdag 27 november? Kijk en lees meer…

Wat deed ik donderdag 9 juli? Kijk en lees meer…

Hebben jullie m’n filmpje voor Maggi Braadstomen al gezien? Koel hè? Een paar weken geleden kwam Loran von Liebenstein (een man met een hele mooie naam en ook een heel leuk hoofd) (dochter S. was ook nogal van ‘m gecharmeerd) (hij mag best m’n schoonzoon worden) bij me langs om samen een PloesiePoesie te maken en ondertussen een Maggi braadstomen gerecht in de oven te zetten. Het werd Thaise kip!

Ik mocht onlangs al 2 Maggi Moestuintjes weggeven van Maggi, maar dat was nog niet alles! Want… namens Maggi mag ik ook nog eens een Maggi Braadstomen-pakket weggeven, met daarin dus diverse Maggizakjes (er zijn namelijk verschillende Braadstoom-smaken te markt) (maar er zitten ook nog lekkere andere Maggi-dingen in voor jou en voor je hond of kat). Hartstikke leuk natuurlijk, maar veel leuker is het prijzenpakket dat ik daaraan toevoeg (sorry Maggi)! Ik maak een look-a-like PloesiePoesie van jouw kat of poes (of van die van jouw buurvrouw, wat jij wil)! Helemaal gratis! Ik doe er ook nog een paar doosjes poezenmagneetjes, spiegeltjes, buttons en poezenspeeltjes met catnip bij! WOW!

Hoe je meedoet met deze ‘een beetje van je selfie, en een beetje van Maggi win-actie? Heel simpel! Plaats een selfie (met Maggi-braadstomen) met de hashtag #braadstomenmetluna op Instagram en over 2 weken maak ik de winnaar bekend! Enne… ik ben het enige jurylid, dus selfies met katten altijd +1!

De winnaar van de Maggi-actie is… Linda Cuypers! Ik heb haar inmiddels gemaild en foto’s van haar poes of kater komen er snel aan! Uiteraard zie je de vorderingen van haar PloesiePoesie in m’n plog!

Vaste lezers hadden het al opgemerkt! Onlangs is er een filmploeg bij me over de vloer geweest om dit supertoffe filmpje op te nemen! Ik ben heel benieuwd wat jullie ervan vinden! Enne… stay tuned, want zondag ga ik een aantal leuke dingen weggeven!

Het recept voor deze Thaise kip?

500 gram drumsticks
1 rood pepertje
half blikje kokosmelk
1 zakje Maggi Braadstomen (knoflook)

Bij het pakje MAGGI Braadstomen zit (naast een zakje met kruiden) ook een handig braadstoomzakje (ja, vandaar de naam natuurlijk)… Alle bovenstaande ingrediënten doe je bij elkaar in dat braadstoomzakje en… klaar!

Ik roerbakte er nog wat Thaise groenten bij (peultjes, paprika, broccoli) en serveerde het met rijst… Lekker makkelijk en lekker lekker!

Ik schreef er een tijdje terug al over, over de #tag van Lisanneleeft.nl (van alweer een jaar geleden) (en er horen nog meer opdrachten bij die #happychallenge volgens mij), over welke waarden belangrijk zijn in je leven. Uit een lijst van 80 moet je er dan 3 kiezen en dat blijkt dus eigenlijk nog niet zo’n gemakkelijke opgave als dat ik aanvankelijk dacht. Ik vroeg ook aan m’n lezers welke 3 zij, jullie dus, bij mij vonden passen en degene de ze alle 3 goed had zou een gezellige zelfgemaakte poezenkaart krijgen.

Ik kon er van de 80 gelukkig al snel een stuk of 50 wegstrepen. En ook was het niet zo heel moeilijk om er uiteindelijk 10 over te houden (creativiteit, echtheid, eerlijkheid, erkenning, familie, innerlijke rust, integriteit, liefde, oprechtheid, plezier, positiviteit en zorgzaamheid), maar ja, en dan! Dan MOET je er dus nog 7 wegstrepen. Aaargh! Maar goed, dat is dus juist part of the deal en ook part of de moeilijkheid van deze #happychallenge.

POSITIVITEIT

CREATIVITEIT

ZORGZAAMHEID

Ik heb nog enorm getwijfeld tussen ‘liefde’ en ‘integriteit’ en zelfs tussen ‘innerlijke rust’ (want al lijkt het misschien niet zo van de buitenkant, van binnen ben ik eigenlijk ontzettend uitgebalanceerd), maar dit zijn ze geworden

Linda had ze allemaal goed (knap hoor, want J. had er geen enkele goed), dus die krijgt sowieso een kaartje! Maar; voor degenen die meededen en er maar 1 of 2 goed hadden, of geen een, wat kan mij het schelen! Stuur even je adres naar electricluna@maanisch.com en je krijgt van mij een positieve, creatieve kaart opgestuurd die ik met heel veel zorg in elkaar heb geknipt en geplakt.

Wie mijn plogs de afgelopen weken een beetje heeft gevolgd heeft het misschien al meegekregen; er is een camerploeg langsgeweest om een filmpje op te nemen! Superleuk natuurlijk, maar ik kan er verder nog niks over vertellen, dus… stay tuned!

Maar… in de tussentijd mag ik van mezelf (en vooral een heel groot beetje van Maggi) 2 moestuinbakken weggeven! Dus… vergeet die mini-moestuinbakjes van de AH (al zijn die ook heel leuk); echt moestuinieren doe je pas met een kickass en XXL Maggi Moestuin-bak!

De bak die je kunt winnen is 90 x 90 centimeter en gemaakt door een ambachtelijke Nederlandse timmerfabriek van dik, duurzaam gewonnen en onbehandeld Douglas-hout. De bak gaat minimaal 7 jaar mee en staat natuurlijk geweldig in elke tuin of balkon. Je moet ‘m wel even zelf in elkaar zetten (maar je krijgt er een gebruiksaanwijzing bij en zo heel ingewikkeld is het niet). Je krijgt er ook genoeg aarde bij om je bak mee te vullen, dus daarna kun je meteen aan de slag. Of nou ja, meteen, je moet wel even zelf wat zaadjes kopen (die kun je uiteraard overal online bestellen, maar ook bij de LIDL hebben ze hele goede zaadjes) (als je m’n plog volgt, dan kun je zien dat ik al lekker bezig ben met mijn eigen moestuin en kas) (het is ZOOOOOO leuk om je eigen groenten te (proberen te) verbouwen)!

Ik heb een eigen tuinvriend A. die me helpt met mijn moestuin en kas, want als je mij m’n gang laat gaan, dan doe ik maar wat (zoals vorig jaar) en staat m’n moestuin uiteindelijk vol met alleen maar courgettes, een paar mislukte bietjes en verregende tomaten. Zo heb ik gisteren te horen gekregen dat ik eigenlijk nu weer moet beginnen met het zaaien van nieuwe boontjes, zodat ik elke maand een keertje verse boontjes kan eten. En hij vertelde me ook dat ik maar 1 courgetteplant moet neerzetten, omdat 1 zo’n courgetteplant dus een paar vierkante meter nodig heeft. En het lijkt mij dan wel heel leuk om zowel meloen, courgette, komkommers en pompoenen in m’n tuin te hebben; volgens tuinvriend A. gaat dat allemaal bij elkaar niet lukken, want daar is mijn moestuin simpelweg te klein voor (ik ga het toch gewoon proberen, want ik wil het, ik wil het).

Maar… als je niemand in je buurt hebt met verstand van zaden en zaaien, dan heeft Maggi een heel handige moestuinkalender! Daarop staat precies wanneer je wat moet zaaien en oogsten, zodat je continu (nou ja, de komende 5 maanden dan) groeiende groenten in je moestuin hebt staan. Superhandig!

Dus… wil jij zo’n moestuinbak t.w.v. € 155,- winnen? Voor jezelf? Of voor je kinderen (dan is het misschien nog wel veel leuker)? Laat dan in de reactiemogelijkheid hieronder weten waarom jij ‘m wil winnen! Hij wordt trouwens gratis thuisbezorgd! Ik ben gevoelig voor zielige verhalen en complimenten over m’n plog, blog en moestuinkwaliteiten (“Oooooh, wat groeit jouw sla toch mooi, Luun!”)! Over een week maak ik de winnaars bekend!

Update
Vreselijk hoor, om uit al die verhalen 2 winnaars te moeten (mogen) kiezen! Iedereen sowieso heel erg bedankt voor het meedoen! Bedankt voor alle eerlijke, lieve, ontroerende verhalen… echt tof (al waren sommige verhalen ook zielig, aaaargh)… maar, ik heb volledig random 2 winnaars uitgekozen! En de winnaars zijn; Hanneke Roozendaal en Kimske! Ik ga jullie nu mailen voor jullie adressen en die dan weer doorsturen naar Maggi en dan komt de moestuinbak er hopelijk snel aan!

Ik kreeg een ouderwets ‘stokje’ toegeworpen van Irene van MightyMusings.nl en zij kreeg ‘m op haar beurt weer van SylviaKuijsten.com. Ik kreeg ‘m zelfs voorzien van een dik compliment, want Irene bewondert me om mijn grenzeloze optimisme en m’n oprechte schrijfstijl. En ja, wie ben ik dan om dat stokje niet keurig over te nemen en de bijbehorende vragen te beantwoorden?

Volop inspiratie of loop je vaak tegen het zogenaamde writer’s- of bloggers block aan?
Ik heb altijd genoeg inspiratie en als ik niet ook andere dingen te doen had (koken, PloesiePoesies maken, afwassen, vibrators testen, mijn man gelukkig houden en strijken), dan zou ik in principe 12 uur per dag bezig kunnen zijn met m’n blog. Mijn voordeel is denk ik ook dat ik verschillende blogs heb in verschillende disciplines (seks, poezen, m’n plog en m’n eetblog). Het enige waar het mij aan ontbreekt is tijd.

Als de woorden even niet uit je vingers komen; hoe voel jij je dan?
Gefrustreerd. Als ik de hele dag achter m’n pc heb gezeten en het enige dat ik op m’n beeldscherm heb gekregen zijn een paar schamele zinnetjes of een klein kort blogje dan baal ik ergens ontzettend, omdat het schrijven voor www.climaximaal.nl ook m’n werk is. Het voelt dan alsof ik niet hard genoeg gewerkt heb. Maar het is wat het is. Morgen weer een nieuwe dag.

Hoe blijf je gefocust tijdens het uitwerken van een bericht?
Niet. Gefocust blijven is sowieso een lastig iets voor mij en ik heb nog nooit een blogposting in 1 keer achter elkaar geschreven. Ik word altijd afgeleid door het piepje van de wasmachine, een berichtje op Facebook, een jengelende kater, een spinnende kater, een man die onder de douche gaat (de douche grenst aan mijn kantoor) of een flesje nagellak naast m’n computer. Het lukt meestal wel om een plog in een hyperfocus te plaatsen. Half uurtje en klaar. De rest van m’n blogpostings gaan altijd in fasen. Ik werk soms wel aan 10 postings tegelijk. Komt altijd goed.

Welke brainstorm-techniek zorgt gegarandeerd voor blogspiratie?
Die heb ik niet echt. Ik heb wel een rondje blogs dat ik lees als ik op zoek ben naar inspiratie voor www.climaximaal.nl en ik heb ook een ruime collectie seksgeoriënteerde boeken, mocht ik ooit niet weten waarover te schrijven. Op die site ‘moet’ ik wel bijna dagelijks iets nieuws posten, want dat is een site waar ik een gedeelte van mijn inkomsten uit haal. En het dagelijks ploggen is inmiddels zo’n gewoonte geworden, daar heb ik geen inspiratie voor nodig. Al wil ik er wel binnenkort een andere draai aan gaan geven. Het begint een beetje saai te worden.

Helpt muziek je ook als je blogspiratie zoekt?
Als ik iets niet moet doen als ik op zoek ben naar inspiratie of als ik überhaupt aan het schrijven ben, is het luisteren naar muziek met zangeresjes of zangers. Of dus eigenlijk luisteren naar iets met een stem erin. Ook luisteren naar de radio is daarom niks voor mij (tijdens het schrijven). Ik word volledig afgeleid door de stem, de zinnen en de woorden en die woorden en zinnen gaan dan in m’n hoofd en die komen dan uit m’n vingers en dat was dus nooit wat ik wilde schrijven. De enige muziek die ik trek tijdens het schrijven is dus dance. Of house. Of progressive techno. Paul Oakenfold. Armin van Buuren. Muziek met alleen maar een beat. En vooruit, daar zit af en toe ook een zangeresje tussen. Kan ik mooi even Facebook checken.

Waar ontstaan de beste ideeën?
Hoewel ik vaak thuis ben, ontstaan m’n beste ideeën toch als ik juist van huis ben. Althans, vaak malen er de hele dag honderden halve ideeën door m’n hoofd thuis en als ik even de deur uit ben dan vallen die ideeën op hun plek. Of niet.

In welke inspirerende omgeving werk je graag?
Thuis. Achter m’n eigen pc, met m’n eigen kat op schoot.

Heb jij ook een ware ‘blogbijbel’ op je bureau staan voor als je het even niet weet?
Nee, geen blogbijbel, maar ik heb wel erg veel aan de site www.blogaholic.nl qua SEO en het professioneler aanpakken van m’n sites. En als er een blogbijbel bestaat, dan bestaan er ook blogengelen en dan is Irene toch echt al jaren mijn engel. Als er ook maar even iets niet goed gaat met 1 van m’n sites, dan staat ze altijd voor me klaar.

Welke bloggers inspireren jou?
Ik probeer bewust met een half oog naar de beauty- en lifestyle-bloggers te kijken, want die hebben hun huis, hoofd en kleding vaak een stuk beter georganiseerd dan ik. Ook kijk ik weinig naar creatieve blogs omdat het me vaak blokkeert in m’n eigen creativiteit. Het is ergens ook een vorm van jaloezie; oooooh, ik kan nooit zo goed als haar borduren. En; ooooh, zij kan wél en 5 kinderen grootbrengen en een vaste baan hebben en ook nog een succesvol blog runnen en daar veel geld mee verdienen en ook nog elke dag een nieuw jurkje aan. Zij wel en ik niet! AAARGH! Maar eh, dit soort bloggers inspireren me dus wel.

Hoe zit het met andere bijzondere inspiratiebronnen?
Op zich kan alles, maar dan ook echt alles me inspireren.

Ik zou nu eigenlijk 5 bloggers moeten nomineren om het stokje over te nemen, maar ik zou zeggen; voel je vrij om ‘m van me over te nemen!

Wat deed ik zaterdag 14 maart? Kijk en lees meer…

“Je moet wel even naar S. bellen hoor, om te vertellen van mamma”, zei ik maandagavond tegen J., “ik wil niet dat ze het op Facebook leest of het van iemand anders hoort.”
“Bel jij maar”, zegt hij.
“Nee, doe jij het maar, want ik moet nu al janken en jij bent haar vader.”

Even later hoor ik J. het nieuws aan dochter S. vertellen.

Kinderen zorgen ervoor dat je zelf beter op je benen blijft staan. Het is gemakkelijk om in wat mindere tijden helemaal hysterisch op de bank te gaan liggen janken en schreeuwen dat het allemaal nooit meer goed komt met het leven en dat iedereen maar godverdomme dood gaat of ziek wordt en dat je er helemaal geen zin meer in hebt en dat het allemaal zo oneerlijk is en dat de hele wereld naar de klote gaat en dat er ook nooit wat leuks is op tv. Maar als er kinderen in de buurt zijn doe je dat toch net even anders. Dan blijf je rustig. Dan vertel je eerlijk dat het kut en klote is en dan huil je ook heus wel even, maar je focus is verlegd.

Misschien had ik toch aan een gezin van 6 kinderen moeten beginnen. Just to keep me sane.

Dochter S. reageert zoals verwacht. Ze is verdrietig en moet huilen en op zulke momenten is het gewoon echt niet leuk dat we 100 kilometer uit elkaar wonen. Even snel een kus en een knuffel gaat niet lukken, maar we verzekeren haar door de telefoon dat oma nog lang niet van plan is om dood te gaan en dat er eerst nog allemaal nieuwe onderzoeken moeten komen en dat alles uiteindelijk altijd goed komt. En zo niet. Dan toch.

“Ze gaat je moeder meteen bellen”, zegt J. als hij heeft opgehangen.
“Nee, echt?”, vraag ik.
“Ja, echt”, zegt J. huilend.
“Jesus, dat vind ik echt ongelooflijk stoer van haar.”
“Ja, ik ben ook heel erg trots.”

Dochter S. heeft met haar 14 jaar iets gedaan wat heel veel mensen met jaren meer levenservaring niet durven; gewoon de telefoon pakken en bellen naar iemand met kanker. Of welke andere ziekte, of kut-omstandigheden dan ook. Het maakt niet uit wat je zegt. Al zeg je niks. Al jank je 10 minuten achter elkaar. Maar bel. Ga langs. Stuur een kaartje. Laat iets weten.

Mensen met kanker zijn niet ineens alleen maar een kankerpatiënt. Mensen met kanker blijven bovenal gewoon je moeder. Je vrouw. Je buurvrouw. Je vriendin. Je collega. Je oma.

Hoe vaak zijn we nu eigenlijk met z’n drieën naar de oncoloog geweest voor de eerst maandelijkse, daarna 2-maandelijkse en daarna 3-maandelijkse check-up van m’n moeder? Een keer of 4? Misschien wel 5 of 6? Misschien wel 7. Deze afspraken gingen in ieder geval allemaal op elkaar lijken.

M’n moeder is een paar dagen van tevoren al wat van slag. De ochtend van de afspraak zelf zal ze niks tot weinig eten. Daarna komen m’n ouders me ophalen in hun auto, m’n moeder blijft in de auto zitten, m’n vader komt even naar binnen en geeft Nina een koekje. We grappen wat in de auto richting het ziekenhuis, althans, ik grap wat om alles een beetje luchtig te houden. We parkeren de auto en het valt ons iedere keer op hoe druk het op het parkeerterrein is, ongeacht welke dag in de week of welk tijdstip van de dag. We volgen de bordjes met ‘Interne Geneeskunde’, melden ons bij de receptie en nemen plaats in de wachtruimte. Op de televisie in de wachtruimte wordt lokaal nieuws getoond, afwisselend met natuurbeelden en onderin beeld kunnen we lezen welke oncologen uitloop hebben. Oncologen hebben altijd uitloop, variërend van een kwartiertje tot soms wel 1,5 uur. Soms 2 uur. We klagen niet. Nooit. Ook al willen we graag zo snel mogelijk deze wachtruimte weer verlaten. We doen een poging tot het lezen van een tijdschrift. Als de oncoloog ons komt halen geeft ze eerst mijn moeder een hand, daarna m’n vader, daarna mij. In de spreekkamer van de oncoloog staan 3 stoelen tegenover haar bureau en we nemen altijd in dezelfde volgorde plaats. Eerst m’n vader, dan m’n moeder en dan ik. De oncoloog vraagt hoe het gaat en m’n moeder zegt altijd: “Goed.” Er zijn nooit klachten, geen pijn, geen medicijnen, geen gedoe. De oncoloog noteert deze gegevens in het dossier van m’n moeder en neemt m’n moeder daarna mee naar een ander kamertje voor een lichamelijk onderzoek. Daarna komt eerst de oncoloog terug de spreekkamer in en vult weer wat in op haar computer. Even later volgt m’n moeder en worden alle bloedwaardes besproken.

Het was altijd goed. Het ging al 4 keer goed. Of 5. Of 6. Misschien 7. In ieder geval bijna een jaar. Je went aan het goede nieuws. Kom, fijn, we gaan weer naar huis. Dit hebben we ook weer gehad. We doen nog even koffie thuis en dan allemaal weer verder met de dagelijkse dingen. Doei! Ik zie jullie vrijdag weer.

Het was dit keer niet goed.

Aan goed nieuws moet je niet wennen.