Ik heb sinds een tijdje dus een nieuwe vriend, man in mijn leven, minnaar, Luna-fluisteraar of hoe ik ‘m ook zou moeten noemen. Ik noem ‘m thuis gewoon M., maar ik vind het nogal lastig om hem ook online een naam te geven. En niet alleen om hem een naam te geven, maar ook om hem een online plekje te geven. Want… ik ben nogal open online; over mijn leven hier op Maanisch.nl en over mijn seksleven op Climaximaal.nl. Nu wist M. precies waar hij aan begon (hij las al een aantal jaar mee) en hij wil mij nergens mee in de weg staan en ik mag (en moet) van hem gewoon schrijven wat ik wil en wanneer ik, toch wil ik hem nergens mee in verlegenheid brengen. Niet dat hij op een maandagochtend op z’n werk komt en dat z’n collega’s dan zeggen; ‘Nou, nou, nou M., we lezen hier net dat je een wel héél goed weekend hebt gehad met die Luna.’ Inclusief een staande ovatie. En het is niet dat ik me schaam voor m’n werk (nooit gedaan) of dat hij zich schaamt voor mijn werk (ook nog nooit gedaan volgens mij), toch vind ik het wel een dingetje.

Want ik ben thuis niet Luna. Thuis ben ik Chantall. En dat klinkt allemaal heel logisch, maar mensen die mij nog nooit in het echt hebben gezien en alleen online (denken te) ‘kennen’ zullen toch snel met een (voor)oordeel klaar staan. En dat kan zowel positief als negatief zijn. Nou, nou, nou, die M., die heeft het goed voor elkaar met dat vrouwtje. Die is vast altijd zo geil dat je elke dag moet dweilen (dat moet zeker in verband met de katten- en hondenharen) en ze ligt vast de hele dag met dildo’s en vibrators te spelen (nou, nee, ik moet dus ook nog dweilen) en als hij dan langskomt, dan mag hij er meteen bovenop (ehm, nou dat dan nu nog wel, maar ja, we kennen elkaar nog niet zo lang) of hij mag kijken terwijl ze met die speeltjes bezig is, dat is Goddomme geil zeg (ja, dat zou wel geil zijn, maar ook ik ben best wel een beetje preuts en onzeker) (terwijl ik Goddomme een hartstikke lekker wijf ben). Of er wordt gedacht dat M. het juist heel zwaar heeft en dat hij moet wedijveren met al die seksspeeltjes en dat dat bij voorbaat een onbegonnen zaak is voor iedere man (ik heb nog altijd liever een echte man dan een vibrator). Of mijn beroep wordt gelijkgesteld aan het zijn van een slet of een vrouw die vreemdgaat en waarom zou hij daar in Godsnaam voor kiezen (ik ben heel lief en ik kan dus heel goed dweilen).

Ik wil niet dat hij zich voor mij moet verdedigen. Maar ik wil mezelf ook niet in allerlei schrijftechnische bochten gaan wringen als het gaat over seksspeeltjes die ik samen met hem heb getest (of andere dingen die ik met hem heb gedaan) (en nee, daar bedoel ik niet alleen seksuele dingen mee). Dus… Hoi, ik ben online nog steeds Luna! En ik heb net m’n relatie-status aangepast!

p.s. Deze blogpost verscheen in een iets andere versie op Climaximaal.nl, maar hij leek me hier uiteindelijk ook wel handig. En oh, wat een goede blogtitel! Maar dan echt hoor!

“Wat is er?”, vroeg M.
“Niks”, zei ik.
“Maar waar ben je? Je bent ineens weg. Ik zie het aan je.”
“Het is goed. Echt.”

Maar het was niet goed en hij zag het.

My love has concrete feet
My love’s an iron ball

Het was niks bijzonders. We waren aan het geinen. Hij maakte een grapje. Ik maakte een grapje. En hij draaide, voor de grap, z’n rug naar me toe. En ik keek naar zijn rug en ik was ineens, in een flits, een paar maanden terug, een paar jaar terug, een leven terug, een verleden terug. En er kwam een zware, zwarte deken over me heen die ik niet meer van me afkreeg.

I’m so heavy, heavy
Heavy in your arms
I’m so heavy, heavy
Heavy in your arms

Het is niet dat M. niet weet wie ik ben. Of waar ik vandaan kom. Of wat ik heb meegemaakt. Maar ik wil de dingen van toen graag bij de dingen van toen laten. Ik wil niet dat gevoelens van vroeger zich gaan mengen met momenten van nu en ervoor zorgen dat ik dingen zeg die ik niet meen.

Maar ik moet accepteren dat de dingen van toen mij voor altijd hebben veranderd. Nu. Het is alleen nogal kut dat bepaalde visuele stimuli, zoals de rug van een man, me ineens helemaal van mijn padje kunnen krijgen. Ik schrok ervan. En ik blokkeerde emotioneel volledig. Mond dicht. Hart dicht.

En nu kun je zeggen; ‘Ja, maar Luun, wat jij hebt meegemaakt, daar zijn andere vrouwen jaren voor in therapie geweest en jij bent nu weer gewoon bezig met het opbouwen van een relatie met een andere man en het is niet meer dan logisch dat dat niet zomaar vanzelf gaat. Wat denk je wel? Zou je niet alsnog in therapie gaan? Of met lotgenoten gaan praten?’ En, ja, dat zou misschien wel een goed idee zijn, maar ja, in welke therapie krijg je te maken met bepaalde visuele stimuli die je moet verwerken, zoals daar het specifieke plaatje is van een man die z’n rug naar je toe draait? Nergens! Moet je gewoon in real life gaan meemaken! Je moet erdoorheen! Linksom. Rechtsom. Godverdomme. Kut. Maar ja, zit ik hierop te wachten? Zit hij hierop te wachten?

“Ik zei gisteren niks meer omdat ik bang was dat ik je anders ‘J.’ zou noemen.”
“Maar dat had ik niet erg gevonden.”
“Maar ik wel.”
“Kan je nu vertellen wat er was?”

Adem in.

“J. en lagen de eerste jaren altijd dicht tegen elkaar aan en dat vond ik zo fijn, maar de laatste jaren draaide hij steeds z’n rug naar me toe als we gingen slapen en dat snapte ik niet en ook ’s nachts zocht hij nooit meer contact met me, terwijl we eerder altijd wel iets van fysiek contact hadden terwijl we sliepen, al was het maar het vasthouden van elkaars hand en als ik dit tegen hem zei, dan zei hij dat het niet waar was en dat hij mij elke nacht wilde vasthouden, maar dat ik dat juist niet wilde. Toen jij je gisteren omdraaide had ik zoiets van; jij ongelooflijke klootzak, zoek jij het even lekker uit, jij wil mij niet vasthouden en niet met me praten en me niet aankijken, nou, dan toch lekker niet, Godverdomme. Sterf.”

Adem uit.

“En toen bouwde je je muurtje?”
“Ja, wel een mooi, roze muurtje.”
“Was je boos?”
“Ja, maar niet op jou.”
“Was je verdrietig?”
“Ja.”

Adem in.

“En?”
“Ik voelde me zo vreselijk eenzaam.”

Adem uit.

I was a heavy heart to carry
But he never let me down
When he had me in his arms
My feet never touched the ground

SOUNDTRACK van de dag… <3