“Met Luna.”
“Hoi, met Mona, van Curves Tiel.”

Oh, God. Oh, Lord. Ik dacht even online wat informatie op te vragen over een soortement van fitness-trainingsprogramma speciaal voor vrouwen in Tiel. Ik hoopte op een e-mail. Of eigenlijk hoopte ik helemaal nergens op, want ik was allang weer vergeten dat ik 2 dagen daarvoor via een clickbait-Facebook-actie zélf had aangegeven dat ik wat meer informatie over het Curves-fitness-programma wenste te ontvangen.

“Heb je tijd om even langs te komen, dan leggen we je alles uit?”, vroeg Mona.

En ik ben een slechte nee-zegger, al helemaal aan de telefoon, dus een dag later sprong ik op m’n fiets, richting de Curves-fitness-studio. Het Curves-systeem, steeds een fitness-toestel voor 30 seconden gebruiken, dan 30 seconden een beetje een discodansje doen op een matje en dan weer door naar een ander toestel voor 30 seconden, werd me keurig uitgelegd. De clickbait-Facebook-actie hield in dat ik dit hele systeem 30 dagen kon proberen voor 30 euro, dus ach, why not!!! Schrijf me maar in!

“Hoe oud ben je?”, vroeg Richard, de man van Mona.
“Ik ben 42”, zei ik.
“En wat doe je?”
“Ik test seksspeeltjes, ik heb een blog waarop ik reviews schrijf.”
“Dus je hebt een zittend beroep?”

Ehhh.
Ehhh.
Dit was een strikvraag!
Ehhh.
Ehhh.

“Nou, het testen doe ik niet zittend hoor, maar het schrijven van een review wel en daar ben ik langer mee bezig, dus eh…”
“Dus je hebt een zittend beroep?”
Ehhh.
Pas toen snapte ik dat hij gewoon wilde weten of ik een actieve, fysieke baan had of niet. Ik dacht dat hij vroeg; test je die toys terwijl je achter je computer zit met geile filmpjes of lig je de hele dag in bed met die vibrators? Maar hij was gewoon keurig z’n vragenlijst aan het afwerken en verblikte of verbloosde niet van een 42-jarige dame die seksspeeltjes testte for a living. Hij heeft Tielse vrouwtjes van 80+ rondlopen in z’n gym, vrouwen die 10 kinderen hebben gekregen, vrouwen die de oorlog hebben meegemaakt, vrouwen die al 100 kilo zijn afgevallen met het Curves-systeem! Die hebben pas écht interessante verhalen te vertellen.

“Ja, ik heb een zittend beroep.”

“Heb je je agenda bij je?”
Ehhhh.
“We gaan meteen 5 afspraken inplannen en die eerste 5 afspraken wordt je begeleid op de toestellen.”
“Okay.”

“En je kan ook punten sparen. Iedere keer als je komt dan krijg je een stempel en als je kaart vol is dan krijg je…”
“Een flesje rosé?”
“Nee, een drinkbeker of een T-shirt.”
“Oh. Okay.”

Dit is de honderdste keer dat ik begin met iets fysieks. Iets gezonds. Iets sportiefs. I know.

Maar keer op keer opnieuw beginnen is ook een soort van volhouden.

Beste Anouk,

Ik heb de afgelopen maanden wel eens wakker van jou gelegen. Van jou! Iemand die ik nog nooit heb gezien! Ik heb zelfs bijna ruzie met mijn partner gehad om jou. Hij vond dat ik moest proberen je te negeren. Dat ik maar niet meer op jouw FB-timeline moest kijken, omdat ik daar gewoon iedere keer hartstikke boos van werd. En verdrietig.

Maar hé, ik denk dat jij de afgelopen maanden ook best veel aan mij hebt gedacht, gezien de dromenvangers die je al een tijdje verkoopt via Facebook en diverse andere kanalen.

Die dromenvangers lijken qua stijl namelijk wel héél erg veel op de dromenvangers die ik maak. En niet alleen qua stijl, maar ook qua manier van presenteren.

Ik wil je vragen hiermee te stoppen.

Jij kopieert mijn stijl en mijn manier van presenteren en dat lijkt me karma-technisch niet helemaal de bedoeling. Daarnaast werk jij, waarschijnlijk zwart, ver onder de prijs die ik als eerlijke ondernemer vraag (ik draag 21% BTW af over elke dromenvanger die ik verkoop en aan het einde van het jaar ook nog eens een flink percentage inkomstenbelasting).

Ik wil je nogmaals en heel expliciet vragen om te stoppen met het schaamteloos kopiëren van mijn stijl, mijn ideeën én mijn manier van presenteren. Ik denk dat je precies weet welke stijl en welke ideeën ik bedoel.

Ik wens je SWEET DREAMS,

Luna / Maaneschijn.nl