ZOELEN ZUID, PAUL & SVAKOM GAGA

Woehoe! Het is weer maandag! Nieuwe week, nieuwe ronde, nieuwe kansen! GAAAAAAN!

Eerst m’n BFF uitlaten.

HAHAHA! Ik moet heel erg lachen om deze graffiti! Zoelen is een dorpje naast Tiel met maar 500 inwoners! HAHA! In Zoelen Zuid staan vast 10 boerderijen!

Ooh, gezond! Weer een restje van het tapasfestijn. Onder de komkommers zit de paprika-tapenade.

Ik schrijf als een trein vandaag! Onder het genot van Paul Oakenfold, die draait plaatjes als een trein.

Ik schrijf een review over een vibrator (de Svakom Gaga) waarvoor ik een staande ovatie verdien. De Mail Online heeft dagelijks 11,7 MILJOEN lezers en die denken allemaal dat je SOA’s of andere ziektes op kunt sporen met deze YUKIYUKI-vibrator (want dat schreven ze dus een paar dagen geleden in hun online krant)… Ik vind het een schande! Want het enige dat je ziet met deze videovibrator is ROZE! En ja, ik heb ‘m getest! Op videokwaliteiten en fotokwaliteiten… en toen konden de trilkwaliteiten me gestolen worden… Mijn review (met nietsverhullende foto’s) lees je: HIER. Ik ben nog nooit zo ver gegaan voor een review (al valt het best mee, redelijk SFW), maar ik kan er gewoon niet tegen als vrouwen (en mannen) verkeerd worden voorgelicht (en opgelicht!).

Aan het einde van de middag heb ik vierkante ogen.

J. zit alweer met m’n vader in de tuin te vissen.

Ooooh, ga het nou doen!!!! Ik heb m’n courgette-planten meerdere keren water gegeven vandaag, maar ze blijven er als slappe vodjes bij hangen.

Deze komen misschien nog wel goed.

Restjes opmaken! Hmmm… lamsworstjes met courgette (nee, niet uit m’n eigen tuin, huil), tomaten, het restje paprika-tapenade en ui.

Waar is je GIRLPOWER gebleven Nientje? Ver weg! Ze is nogal moe van haar middagwandeling.

This is my life, today, tomorrow / Love will come and find me / But that’s the way that I was born to be / This is me, this is me!!!! Oh, Shirley Bassey!! My life bestaat momenteel uit buiten eten tussen de vishengels en visattributen…

Smaakt prima!

Recept van de rucolapesto: HIER.

Oppasmeisje M. heeft haar eindmusical. Op de foto vriendinnetje I. (de zus van M.) en de achterkant van haar vader (dus ook de vader van M.). Het is nogal HEET in de zaal. In die zaal kreeg ik overigens mijn middelbare-school-diploma uitgereikt.

Het was een leuke musical en oppasmeisje M. had het er al weken over. Ze speeltje Sjonnie, een bully (de groep die andere kinderen pesten) en er waren heel veel liedjes en een paar dingen die ik niet kon verstaan en sommige dingen gingen heel erg snel en aan het eind zongen ze met z’n allen een liedje; “Volgend jaar zijn we allemaal verdwenen.” Nou, dan kan je mij wegdragen. JANKEN! Vorig jaar zat ik nog bij de musical van dochter S. en ja, M. is dan wel m’n oppasmeisje, maar toch ook wel m’n oppaskind en wat worden ze groot en het gaat allemaal zo snel!!! Gelukkig zat de moeder van M. nog veel harder te janken dan ik, dus dat scheelt, HAHAHA!

Thuis mocht ik van de echtgenoot kijken naar een documentaire over een vrouw met een half gezicht.

Dat was heel lief van ‘m. De vrouw met het halve gezicht kreeg allerlei operaties en nu heeft ze nog steeds een lelijk gezicht, maar toch net iets anders dan vroeger. Ze is er zelf heel blij mee. Fijn hè? Ik ga nu met een heel gerust hart slapen.