De laatste tijd ben ik een aantal keer gewezen op spelfoutjes in mijn teksten. Mijn eerste reactie; ‘Kut, een spelfout, dat ik die niet heb gezien.’ Mijn tweede reactie; ‘Waarom moet iemand daar en plein public melding van maken in het ‘reactieforum’?’ Mijn derde reactie; ‘Ze hebben niets beters te doen.’ Mijn vierde reactie; ‘Ze moeten oprotten.’ Mijn vijfde reactie; ‘Luna, maak je niet zo druk.’ Ik schrijf iedere dag tussen de 2000 en 3000 woorden voor verschillende media. Daar zit wel eens een spelfoutje tussen. Of twee. Of drie. Of vier. Of vijf. Daar heb je namelijk een eindredacteur voor. Maar het vervelende is dat ik zelf ook eindredacteur ben. Er vliegen dus dagelijks zoveel zinnen, woorden en letters langs mijn ogen dat ik soms het verschil tussen een ‘d’ en een ‘t’ niet meer zie. Ik probeer iedere dag een column voor deze site te schrijven, daar gaat tijd in zitten. Daar gaat ook creativiteit in zitten. Ik vind het belangrijk om foutloos te schrijven, maar ik vind het belangrijker om iedere dag überhaupt een stukje te schrijven. Wat maakt het dan uit dat er een spelfoutje in staat? Waar maakt ‘men’ zich druk om? Heeft ‘men’ niets beters te doen? Als ‘men’ het dan toch van cruciaal belang vindt om mij te attenderen op een eventuele spelfout, stuur me dan een mailtje. Dat is wel zo netjes. Met ‘men’ bedoel ik alle taalpuristen. Hen wil ik graag verwijzen naar de website van ‘Het Groot Dictee Der Nederlandse Taal’. In december wordt dit programma weer uitgezonden. Ik hoop dat ‘men’ zich goed voorbereid op deze zeer belangrijke wedstrijd en mij niet meer in het reactieforum lastigvalt. Daar wordt Luna namelijk een beetje moe van.
http://www.omroep.nl/nps/tv/dictee

copyright @ franz wilhelm 2001

Vanaf heden zal mijn site regelmatig opgeleukt worden met cartoons van Franz Wilhelm. Franz is kunstenaar, dj, getrouwd, vader en bovendien een lieve vriend van vriendin I. en mij. Naar aanleiding van mijn column ‘LUNA IS EEN JUNK’ maakte hij bovenstaande illustratie. Deze vond ik zo leuk, dat ik hem gevraagd heb om vaker getekend commentaar te geven op Luna’s leven. Dat wilde hij wel. Bij deze dus de eerste ‘Lunatic’. Bedankt Franz!

Ik heb zaterdag in een vlaag van verstandsverbijstering (lees; alcohol) een glimmend diamantje op mijn tand laten lijmen. Ik ben net een uur bezig geweest om het ding er weer vanaf te bikken. Ik heb dit weekend voor het eerst van m’n leven een mannelijke stripper gezien. De man was lekker en bewoog ook lekker. Ik vond het zeer prettig om naar hem te kijken. Toen hij echter een meisje uit het publiek trok, haar op een stoel deponeerde en haar vervolgens begon te nepbeffen, ben ik afgehaakt. Plaatsvervangende schaamte. Ik heb meisjes in strings lollies uit zien delen. Ik heb een man wiens voeten aan elkaar zaten door middel van een zware ketting en daarbij een grote ijzeren bal achter zich aansleepte, met een stalen gezicht vertelt dat hij er mooi uitzag. Doordat ik deze man naast dit compliment een grote glimlach gaf, geloofde hij mij. En oudere man in een kort, rood leren rokje met bijpassende rode lippenstift heeft mij verteld dat hij geen slipje droeg. “Leuk voor je joh, ik draag ook nooit een slipje”, zei ik tegen deze oudere man, met weer een grote glimlach. Deze oudere man was zeer in zijn nopjes met mijn antwoord. Een onbekend meisje fluisterde mij toe dat ze net een piercing door haar schaamlippen had laten zetten. “Echt? Hartstikke spannend zeg. Leuk!”, zei ik tegen dit meisje, met dezelfde glimlach die al de hele dag op mijn gezicht zat. Na 2 dagen rondlopen op de Kamasutrabeurs heb ik 1 ding geleerd. Werken in de seksindustrie zou voor mij niet vol te houden zijn zonder dope of alcohol. Wil ik namelijk die verrekte semi-geile glimlach op m’n bek kunnen houden, dan heb ik of een xtc-pilletje nodig, of 2 flessen rode wijn. Een fles champagne wil waarschijnlijk ook wel helpen.

Tijdens de beurs was Foxy-fotograaf R. aanwezig met zijn assistente A. (die voor het gemak ook zijn assistente in bed is). Zij waren speciaal op de beurs om erotische foto’s van vrouwelijke bezoekers te maken. En voor deze hele happening hadden wij stapels lingerie en andersoortige geile pakjes in onze kleedkamer liggen, inclusief bijpassende laarzen en schoenen. De dames werden professioneel opgemaakt en konden plaatsnemen op een wit schapenbontje in onze speciale studio. De foto’s die gemaakt werden komen in de eerstvolgende Foxy. Ik had persoonlijk niet gedacht dat er veel vrouwen bereid zouden zijn om met hun blote tieten ten overstaan van koekeloerende mannen voor de camera te gaan staan, maar het liep storm! En dan heb ik het niet alleen over Ans uit de polder, maar ook over prachtige, jonge meisjes van net 18. Deze meisjes lagen op het witte schapenbontje en poseerden alsof ze het elke dag deden. Omdat het zo druk was, heb ik deze mooie meisjes, maar ook een aantal keer Ans uit de polder, aangekleed en op hun gemak gesteld. Ik ben m’n roeping misgelopen, ik weet het zeker, want ik vond het geweldig. Het is een hele onderneming om een Ans uit de polder, met een aantal vetrollen en een brilletje, in een zwart corseletje te hijsen, haar te vertellen dat ze er prachtig uitziet en haar zover te krijgen dat ze even later in haar blote poes voor de camera ligt. Maar alle ‘Foxy Kamasutra-kanjers’ deden het fantastisch. Voor een half uur voelden zij zich een echt erotisch model. Ik moet er alleen zelf niet aan denken. Al heeft Foxy-fotograaf R. het volgens mij vrijdagnacht voor elkaar gekregen dat alle dames van de redactie topless voor hem op de foto gingen.

Ik kom net terug van 2 dagen Kamasutrabeurs. Doodvermoeiend. Foxy magazine had een eigen stand op de beurs, met allemaal mooie Foxy promotiemeisjes. Deze meisjes hebben allemaal een keertje naakt in de Foxy gestaan en liepen, in weinig verhullende T-shirtjes, tijdschriften uit te delen aan hitsige mannen. Het leek mij wel een bijzondere ervaring om zelf eens zo’n shirtje aan te doen en met zo’n promotiemeisje mee te lopen. Dus Luna trok gisteren een kort rokje aan, een kittige netpanty, hele hoge hakken en natuurlijk zo’n weinig verhullend T-shirtje met in koeienletters ‘Foxy’ over de gehele breedte van mijn borsten. Nu gebeurt er iets raars met mensen die een meisje in zo’n shirtje zien. Vrouwen zien het shirtje, zien het meisje en beginnen met staren. Zij kijken je aan met een combinatie van minachting en jaloezie. Vrouwen hebben het niet zo op Foxy-meisjes. Mannen zien het shirtje, zien het meisje en beginnen ook met staren. Maar zij kijken je aan en je ziet aan hun ogen dat ze bezig zijn met het regisseren van een complete pornofilm met zichzelf in de hoofdrol. Die mannen, die zijn dol op Foxy-meisjes. En die mannen moesten nou net overgehaald worden om met de Foxy-meisjes op de polaroid te gaan voor 10,-. Het lijkt me overbodig om te zeggen dat dat geen probleem was. Na een x-aantal wijntjes ging ook ik helemaal los en wierp me samen met meisje P. op eenzame mannen: “Zullen wij samen op de foto? Hartstikke leuk joh!” Vijf minuten later staarden die mannen vol trots naar hun gesigneerde polaroid. Doodvermoeiend. Maar Luna vond het stiekem hartstikke leuk om voor 2 dagen een Foxy-stoeipoes te zijn.
www.kamasutrabeurs.nl

Mijn buurman M. en ik delen een etage. Buurman M. en ik hebben allebei een eigen keuken, maar de hal, het toilet en de douche zijn van ons samen. Vaak hebben wij alle deuren openstaan, zodat we elkaars muziek kunnen horen en af en toe bij elkaar een sigaretje kunnen roken. Ik vind buurman M. een mooi mens. En het is geen toeval dat ik zo’n mooi mens naast me heb wonen, nee, ik heb hem zelf uitgezocht. Dat is het grote voordeel van mijn HAT-eenheid; je huurt van een woningbouwvereniging, maar je mag wel zelf je buurman kiezen. Maar het allergrootste voordeel van mijn buurman M.; hij is homo. Ik moet er niet aan denken om één of ander zeikwijf naast me te hebben wonen. En een heteroman is toch altijd een beetje gevaarlijk. Want voor mij bestaat een vriendschap tussen heteromannen en heterovrouwen niet. Alleen als beiden een relatie hebben, of als ze elkaar onaantrekkelijk vinden. Maar daar heb ik allemaal geen last van. Ik heb de mooiste man van Amsterdam naast me wonen, hij zet koffie voor me, hij doet af en toe een boodschapje, hij zorgt voor de katten als ik er niet ben en ik kan gewoon lekker met hem ouwehoeren over niks. En we zullen nooit met elkaar in bed belanden. Al schijn ik tijdens een hele vage xtc-trip de buurman wel eens aangekeken te hebben en gevraagd te hebben of hij met me wilde zoenen. Maar waarschijnlijk had ik dat op dat moment aan iedereen gevraagd. Ik weet het zeker; de beste man is nog altijd een homo.

Vandaag zouden P. en ik het koopcontract voor ons nieuwe huis tekenen. Kom maar op. Om 15.00 kwamen P. en ik op onze gympies een chique notariskantoor ergens in Oud-Zuid binnenwandelen. Toen we eenmaal plaats hadden genomen zag ik de Oude Notaris, die zeker een jaar of 75 was denken; wat doen die ongeschoren kerel en dat gekke wijf hier? Die zien er niet uit alsof zij de vraagprijs op kunnen hoesten. Maar de Oude Notaris lachte vriendelijk naar ons. De Oude Notaris nam samen met de verkopende makelaar en onze makelaar een stapeltje papieren door waar ik weinig van snapte. De moed zakte mij een beetje in de schoenen. Van tevoren had P. nog tegen me gezegd; “Maak je maar niet druk, ga jij daar maar gewoon mooi zitten wezen, ik regel het wel.” Jaja, ik hoorde nu pas voor het eerst dat er ergens een olietank in het huis verstopt zit, die nog geborgen moet worden. Maar als P. zegt dat alles goed komt, dan komt alles ook goed. Uiteindelijk hebben we nog niet kunnen tekenen, omdat onze makelaar toch eerst wil uitzoeken hoe het zit met die olietank. De Oude Notaris bleek nieuwsgierig en vroeg wat P. en ik deden. “Ik ben copywriter”, zei P. “Ik ben freelance journaliste”, zei ik. “Bij welke bladen”, vroeg de notaris. “Vooral bij jongerenbladen.” “Die ken ik vast niet, waar schrijf je over dan?”, vroeg de notaris weer. “Over seks, kent u bijvoorbeeld de Foxy?” vroeg ik. Die kende hij niet en ik stelde voor om volgende week een exemplaar voor hem mee te nemen. Dat vond de notaris een leuke geste. Ik denk ook dat de Foxy een stuk gezelliger oogt op zijn koffietafel dan die belachelijke standaard kunstbladen en kunstboeken die er nu lagen.

Ik zal nooit afspreken met mannen die mij denken te kennen via het internet. Wekelijks krijg ik mailtjes binnen van mannen die zichzelf zo de moeite waard vinden dat ik wel gek zou lijken om niet eens met hun een biertje te gaan drinken. Daar bedank ik ze altijd hartelijk voor. Met vrouwen is het een ander verhaal. Met een leuke vrouw wil ik altijd wel een biertje drinken in een café. Vandaag had ik afgesproken met E. van www.whiskas.net in café De Koe in Amsterdam. Ik kende E. alleen van de teksten op haar site. Ik vond E. een leuk wijf en leuke wijven zijn er veel te weinig. Ik vond het eigenlijk wel spannend om haar te ontmoeten, het blijft een soort blinddate. Maar met E. heb ik de hele avond heerlijk gepraat over internet, werk, muziek, toekomst en drugs. En met E. heb ik lekker geroddeld over andere webloggende vrouwen (“Die die is echt vreselijk echt, die schrijft over niks, dat zij zoveel bezoekers krijgt!!! Ongelooflijk ”). Na de nodige glazen bier en wijn kwamen er twee manspersonen aan onze tafel zitten. Zij wilden graag gaan Trivianten. Het was een beetje de bedoeling van deze manspersonen dat wij mee zouden doen. Uiteindelijk werd het een potje mannen tegen de vrouwen. Een van deze mannen had een XL-oorbel waar ik de hele tijd naar moest kijken. De man waar deze oorbel bij hoorde werkte bij de radio en hij vond dat heel stoer. Deze oorbel kon het echter niet verhelpen dat wij intellectuele dames het potje Triviant zonder moeite wonnen. Om 1.00 sloot De Koe en moesten we naar huis. Als je afscheid neemt van vrienden zeg je; “Ik spreek je.” E. en ik zeiden tegen elkaar; “Ik lees je.” Bij deze dus. Lieve E., bedankt voor de gezellige avond.
www.whiskas.net