DECLUTTEREN OP ZONDAG

Er zijn blijkbaar allemaal nieuwe afleveringen van Southpark. Zou ik uit mezelf nooit kijken, maar ik kijk met J. mee en lach me alsnog kapot.

Ooooh, de ontmaagding van m’n nieuwe koekenpan!

Het is een omelet met ui en tomaat en kaas. Goed gelukt en wat een fijne pan!

De tijd is gekomen dat ik dan nu echt definitief afscheid ga nemen van meer dan de helft van m’n stoffenvoorraad. Het moet gebeuren, het staat in de weg, en het neemt ook teveel ruimte in in m’n hoofd. Ik heb 8 grote puinzakken met allerlei stofjes en die zoek ik allemaal uit. Met pijn in m’n hart, maar zonder spijt, neem ik afscheid van superschattige stofjes zoals deze met eendjes. Ik verwacht namelijk niet dat ik ooit nog baby-dingen ga maken. Denk ik. Aaaarghhh! Dit is een hele stap voor mij, want ik denk ergens in m’n achterhoofd altijd dat ik ooit nog heus wel iets van van alles kan maken!

Maar deze gaat weg!

Uiteindelijk worden het 7 zakken.

En alleen deze tas houd ik. Met uiteraard wel de allermooiste. Morgen breng ik alle andere stofjes weg naar iemand die er droomdekentjes voor zieke kinderen van maakt, dus alles komt goed terecht gelukkig.

Dan heb ik het nu wel verdiend om bovenop te Nina te liggen op de bank.

J. kijkt een documentaire over Hitler, die gevlucht blijkt te zijn naar Argentinië na de oorlog. Denkt men.

Ik maak nog maar een dromenvanger. Voor m’n grote neef.

J. regelt een snack.

En we kijken naar deze film.

The Intern. Erg leuk.

En ’s avonds regel ik dit gezonde bordje met bolognesesaus en rucola en Parmezaanse kaas. Niet te laat naar bed, want er is toch geen reet op de tv en ik ben moe van al dat slepen met stofjes. Productief dagje.

Vorig jaar bakte ik voor het eerste pizza’s in een pizzarette…