Maandelijks archief juli 2001

Gisteren deed ik mijn boodschappen bij de Albert Heijn aan de Nieuwezijds Voorburgwal. Toen ik naar buiten liep vroeg een Surinaamse vrouw van een jaar of 40 of ik een sigaretje voor haar had. Die had ik wel en die gaf ik haar. “Mag ik misschien nog iets vragen? Heeft u misschien een gulden voor me, zodat ik iets te eten kan kopen?” Normaal gesproken loop ik dan door, maar ik was in een zeer gelukkige en contente bui met mezelf, dus ik vroeg of ze dan even mee naar binnen wilde lopen om iets uit te zoeken. Ik had iets willen kopen bij de traiteur, maar dit wilde ze niet. “Ik wil gewoon een beetje verse groente en wat aardappels, mag dat ook?” Shirley wilde gewoon en bloemkooltje en die kon ze van me krijgen. Samen zijn we daarna de AH doorgelopen en ondertussen vertelde ze me onsamenhangend haar levensverhaal. Met twee tassen vol groenten, fruit, aardappels, brood, vlees en een pakje sigaretten stonden we even later buiten en namen we afscheid. Shirley gaf me 4 dikke zoenen en vroeg me of ik in ruil dan misschien haar seresta-pil wou hebben. “Nee joh, hou die maar lekker zelf, dan kun je vannacht goed slapen”, antwoordde ik. Toen ik wegfietste stond ze met tranen in haar ogen bovenaan de trappen van de AH naar me te zwaaien. Ze riep: “Je bent een topwijf! Heel veel liefde en geluk voor jou en je kinderen!” Ik denk dat ik vaker ga shoppen met een dakloze.

Ik hou van domme vrouwen, domme blonde vrouwen in het bijzonder. Waarschijnlijk omdat ik me in gesprek met zo’n vrouw superieur voel. Zo had een nieuwe blonde collega me in een half uurtje al alles verteld over haar abortus, een ex-vriendje dat haar sloeg en haar hondje Rocky, die op een hoogpolig tapijtje sliep, in dezelfde kleuren als de rest van de inrichting. “Ik heb ‘m uit het asiel, hij is vroeger mishandeld, maar hij is nu heel lief hoor, hij is alleen een beetje bang voor de stofzuigerslang, ja, daar is-ie vroeger mee geslagen, erg hè, hoe kan iemand zoiets doen, zo’n klein beesie, verder is-ie nergens bang voor hoor, ja, voor andere honden, maar ja, die heb ik niet thuis.” Maar het domme blondje van deze week is een Miss uit Drenthe. Die schoot zichzelf in haar gezicht met een startpistool. “Ik kan hierdoor dan wel overkomen als een dom blondje, maar het was niet mijn schuld. Niemand van de organisatoren had mij uitgelegd hoe het pistool werkte. Ik haalde gewoon de trekker over, maar het ding weigerde. Dus toen heb ik het pistool even bekeken.” Ja, en toen zat haar perfecte gezichtje vol met wondjes en kruit. Net goed, want als ik ergens wél een hekel aan heb dan zijn het móóie, domme vrouwen.

Ik ben een enorm fan van surprise-eieren. Kosten niks en ik ben er zeker een paar minuten zoet mee. Iedere keer als ik boodschappen doe, neem ik een ei mee. Of een heel doosje. Die chocolade smaakt namelijk naar vroeger. Overal in mijn huis zijn van die je-hebt-er-geen-reet-aan-maar-ze-zien-er-zo-leuk-uit-prullen te vinden. Na een poosje gooi ik de stomme dingen weg (puzzels, autootjes, etc.) en de allermooiste gaan in een doosje. Ik voel me kind met een suprise-ei en dat maakt me blij. En dat weet mijn vriend P. en hij maakt daar graag misbruik van. Een surprise-ei kan namelijk een ruzie goedmaken. “Sorry schat, dat ik een uur te laat ben, maar ik heb wel een surprise-ei voor je!” Hij komt wel vaker te laat en voor dat soort gevallen heeft hij standaard een aantal surprise-eieren in huis. Verstopt op een plaats waar ik ze niet kan vinden. En na iedere ruzie haalt hij zo’n ei tevoorschijn. En het erge is; hij komt er nog mee weg ook. Voor de echt heftige gevallen zou hij wel met meerdere doosjes op de proppen moeten komen. “Sorry schat, ik heb al 4 maanden een relatie met Chloë van onze marketingafdeling, maar hé, kijk eens wat ik in deze tas heb zitten?” Voor meer dan 100 surprise-eieren vergeef ik hem alles.
www.kindersurprise.org.uk

Onlangs hoorde ik dat je een flinke som geld kunt verdienen met het verzinnen van televisie-formats. Nu heb ik er eentje; een combinatie van ‘Big Brother’ en ‘Ja, ik wil een miljonair’. Men neme een groot huis in hartje Amsterdam en stopt daar 10 lekkere mannen in, in alle kleuren en maten. Daarnaast neme men mij. Ik ga in een jaar tijd op zoek naar de man waar ik mee wil trouwen. En alles wordt gefilmd. Ik ben de baas in huis en ik mag kiezen met wie ik ga winkelen, met wie ik uit eten ga, met wie ik uitga en met wie ik naar bed ga. Joepie! En in tegenstelling tot het Big Brother-huis is er een ongelimiteerde hoeveelheid alcohol en drugs in huis, dat maakt het programma een stuk interessanter. In een groots opgezette show (Ron Brandsteder mag het best presenteren, hij heeft toch behoorlijk wat betekend voor liefdevol Nederland met zijn ‘Honeymoonshow’) maak ik een selectie uit zo’n 150 mooie, aantrekkelijke, intelligente mannen. Ik beloof dat deze selectie een goede afspiegeling zal zijn van onze maatschappij. Dus met een Marokkaan en een neger erbij. Mijn mannen zullen in de verste verten niet lijken op de mannen uit ‘De Bus’ of ‘Big Brother’. Nee, de mijne zijn intelligent, hebben humor en een geweldig lijf. En om het wedstrijd-effect te vergroten, zal P. sowieso tot de uitverkoren mannen in het huis behoren. Kortom, ik heb goud in handen met dit format. Dus John of Joop als jullie dit lezen
www.endemol.nl

Mijn consumptiepatroon per standaard-week: 5 flessen wijn (liefs Afrikaanse), 150 sigaretten (Gauloises, rood), 2 joints (hasj), 4 ephedra-pillen (die komen uit de smartshop, dus is het niet zo erg) en 2 xtc-pillen (van m’n vaste dealer K.). Zelfs als ik het zo opschrijf vind ik het niet eens erg. Wat het probleem is met genotmiddelen, naast dat ze verslavend zijn, is dat ze zo goed samen combineren. Zo kijk ik de hele week uit naar het jointje na m’n xtc-pil. Alcohol met sigaretten blijft een gezellige combinatie, en deze twee lijken haast vanzelfsprekend mijn doordeweekse avonden te vergezellen. Moet ik een dagje hard werken? Dan neem ik een ephedra-pilletje. En omdat ephedra-pillen en xtc-pillen ook nog eens zoveel energie vreten dat je op geen mogelijke manier dik wordt, kan ik ook nog eens eten wat ik wil. Deze week, naast de gebruikelijke boterhammen en warme hap; 5 zakken chips, 3 rollen chocoladekoekjes, 2 bakjes sardientjes, 4 tosti’s, 4 kroketten en 2 zakken gele M&M’s. Volgens mij gingen er aan de andere kant van de wereld kindjes dood van de honger. Hoe groot is jouw wereld, vraagt Novib zich af. De mijne is nogal beperkt.
www.novib.nl

p.s. Luna schreef deze week iedere dag over één van de 7 hoofdzonden.

Ik kan veel over mezelf zeggen, maar lui? Nee, dat ben ik niet. Luiheid is dan ook een van de eigenschappen van anderen waar ik me het meest aan irriteer. Maar ik val altijd op foute (lees: luie) mannen. Zo komt het dus dat ik momenteel al 2,5 jaar een relatie heb met de meest luie man die ik ken. P. heeft namelijk het woord ‘lui’ met grote, zwarte letters op zijn voorhoofd laten tatoeëren. Gelukkig komt de irritatie van twee kanten. Ik stoor me aan het feit dat ik altijd op hem moet wachten. Hij aan het feit dat ik hem altijd op loop te jagen. Vandaag zouden we even naar de stad gaan, om als een burgerlijk stel een keuken uit te gaan zoeken voor ons nieuwe huis. Ik zat om 10.00 klaar, P. moest nog even een paar clipjes op MTV kijken. “Nog even een sigaretje, we fietsen hier om 12.00 weg, echt waar”, zei P. Dat ene sigaretje werden er 6, ondertussen moest er nog een boekje worden gelezen, 2 cd’s worden gedraaid en uiteindelijk ben ik om 13.00 maar in m’n eentje weggegaan, zwaar over de zeik. Maar dit ritueel herhaalt zich ieder weekend, dus ik ben er al aan gewend. Ik zit nu in een internetcafé en ik heb me net gelukkig gekocht met zijn bankpasje. Dat zal hem leren. Hij merkt er toch niets van. Hij is namelijk te lui om z’n bankafschriften te controleren.

p.s. Luna schrijft deze week iedere dag over één van de 7 hoofdzonden.

Ik krijg de laatste tijd vaak mailtjes binnen met de vraag of ik misschien mijn T-shirt uit zou willen doen achter de cam. ‘Dag Luna, ik las dat je een mooie 80B cup hebt, kun je die misschien ook laten zien?’ en ‘Is there a chance to see a little more of you?’ en ‘Mag ik je kont en tieten en kutje zien?’ en ‘Ik zie je op je cam, maar er gebeurt helemaal niets, wanneer trek je iets uit?’. Ik werd een beetje verlegen van deze mailtjes. Niets liever dan dat wildvreemde mannen zich aftrekken bij de aanblik van mijn borsten. Natuurlijk wil ik graag alles van mezelf laten zien! Daar word ik zelf ontzettend geil van namelijk. Waarschijnlijk zo geil, dat een topless Luna al snel verandert in een compleet naakte Luna, die zichzelf met verschillende dildo’s en vibrators tot een hoogtepunt brengt. Meerdere malen per dag. De gedachte dat tientallen mannen zich zullen afrukken op mijn lichaam, dat zal mij pas gelukkig maken. Ik zeg mijn baan op en ga 24 uur per dag achter de cam zitten en binnen de kortste keren wordt www.electricluna.nl een site waarvoor betaald moet worden! Eerlijk gezegd zit ik mezelf nu al vaak stiekem te vingeren achter de cam, maar op zo’n manier dat niemand het kan zien. En eigenlijk heb ik ook nooit een broek aan en gooi ik er voor iedere webcam-sessie een half potje Spaanse Vlieg in. Lust misschien wel de grootste zonde van het internet

p.s. Luna schrijft deze week iedere dag over één van de zeven hoofdzonden.

Luna wordt kwaad van mensen die niet kunnen inline skaten, maar het dan toch proberen op het fietspad.
Luna heeft een hekel aan mensen die pas aan het einde van de roltrap gaan bedenken of ze naar links, naar rechts of naar beneden zullen gaan.
Luna wordt boos op toeristen die midden op het fietspad hun plattegrondje van Amsterdam gaan uitvouwen.
Luna heeft een diepgegronde antipathie jegens vrouwen die zo mooi zijn dat ze geen make-up nodig hebben.
Luna raakt geïrriteerd door vreemde mensen die tegen haar aan gaan praten als ze onder invloed van een xtc-pil is.
Luna haat mensen die zeggen dat ze niet zoveel moet drinken.
Luna haat mensen die zeggen dat ze moet stoppen met roken.
Luna houdt er niet van als domme mannen naar haar fluiten als ze in haar pyama over straat loopt.
Luna vindt het erg vervelend als haar psychotische lesbische bovenbuurvrouw thee komt drinken.
Luna heeft vaak ook moeite met zichzelf.

p.s. Luna schrijft deze week iedere dag over één van de 7 hoofdzonden.

Ik vind mezelf helemaal geweldig. Zo geweldig dat ik dacht dat ik wel een hele website aan mezelf kon wijden. Ik vind mezelf ontzettend interessant en ik vind mezelf zo mooi dat ik wil dat iedereen dat komt zien op mijn webcam. Ik heb een super-boeiend leven en heel veel vrienden. Ik heb een geweldige baan en ik verdien bakken met geld en kan kopen wat ik wil. Ik heb nooit problemen met mijn partner, wij hebben een geweldig seksleven en we respecteren elkaar en hebben nooit ruzie. En m’n ouders? Die zijn al helemaal trots op me! Al het bovenstaande vertel ik graag aan iedereen die ik tegenkom. Meestal als ik nét iets te veel gedronken heb. Maar als ik het nuchter bekijk; ik woon in een mini-huisje van 25 vierkante meter, ik deel douche en toilet, soms verdien ik een maand helemaal niets, zonder make-up ga ik niet achter m’n webcam, ik heb geen auto, geen rijbewijs, ga nooit op vakantie, heb nog steeds geen universitaire graad behaald, ik drink te veel, soms zit ik een week binnen achter m’n pc te werken, ik rook te veel, m’n ouders zouden me liever met man-huisje-boompje-beestje-kind zien, ik gebruik te vaak drugs en daarnaast heb ik soms perverse gedachten over een gangbang met de LA Lakers. Trots is relatief.

p.s. Luna schrijft deze week iedere dag over één van de 7 hoofdzonden.

Er gebeurde laatst iets verschrikkelijks. Ik zag een vrouw van een jaar of 35 uit de provincie met een Hello Kitty-rugzak lopen. En dat is heel erg. Het liefst had ik het tasje van haar dikke lijf gerukt en geroepen; “Hello Kitty is alleen voor kleine meisjes en hippe vrouwen”, maar dat had ze vast niet begrepen. Hello Kitty is nu dus niet alleen meer voor de echte fans, dit perfect vormgegeven poesje is gedegradeerd tot een product voor de normale mens. Maar toch moet ik nog steeds alle dingen met haar beeltenis hebben. Een kleine greep uit mijn collectie; tandenborstel, tandpasta, mobiele-telefoon-tasje, etui, pennen, potloden, gummen, puntenslijper, rugtas, koffer, schoudertas, tandenstokers, bekers, portemonnee, inpakpapier, briefpapier, liniaal, plakbandapparaat, etc. Op mijn verlanglijstje staat al een paar jaar een broodrooster; wanneer je daar een boterham in roostert, dan verschijnt er een afdruk met het hoofd van Hello Kitty erin! Briljant. Eén keer per maand mag ik van mezelf voor 100,- besteden in de Hello Kitty-winkel aan de Spuistraat in Amsterdam, maar als ik me heel gelukkig voel, dan mag het best oplopen naar 250,-. Het is een drang naar infantiliteit, ik weet het. En ik weet ook dat ik ontzettend voor lul loop met een Hello Kitty-tasje. Maar ik kan het beter hebben dan die trut uit de provincie.

p.s. Luna schrijft deze week iedere dag over één van de 7 hoofdzonden.