UTRECHT, WARTENBERG WHEEL & IJS

Goddomme wat een goed spul heb ik van m’n schoonvader gekregen! Kijk m’n haar eens goed zitten! Geen idee wat er in het flesje zit, maar mijn droge haar is weer lekker fluffy en zacht en als je haar goed zit, dan kun je de hele dag aan.

Ondanks het feit dat ik echt last heb van m’n knie. Ja, dan moet je maar niet 30 baantjes gaan zwemmen Luun! En ligt daar nou weer zo’n kut-loombandje op de grond??

Lekker handig, 3 mensen in huis en allemaal zwarte slippers.

Ik schrijf vandaag onder andere een review over dit cockringetje.

En dan spring ik even op de fiets om bij de Action 3 van deze armbanden te gaan halen. De armband hoef ik niet (al is-ie best leuk), maar nu heb ik wel 3 slotjes, zodat ik morgen met de pubermeiden armbanden kan gaan maken!

Het is tijd voor orde in de totalitaire PloesiePoesie-chaos… Ik wil zo snel mogelijk weer online met de site en ik denk dat ik qua PloesiePoesie-nummering maar gewoon bij #1000 ga beginnen, puur omdat ik door de chaos in bestanden niet meer precies weet bij welk nummer ik was… en #1000 klinkt wel koel. Hier op de foto PloesiePoesie #771 (met de naam Kitten). Wat zijn ze toch leuk en wat mis ik het maken, het borduren, de rust die dat me gaf. Het opsturen, inpakken, het opschonen van de website en alle mailtjes beantwoorden, daar zie ik wel tegenop, maar het maken en het creëren van de poezen, kom maar op! Ik ben een paar uur bezig met het uitzoeken van alle oude foto’s, want ik wil de nieuwste poezen die ik 2,5 jaar geleden heb gemaakt toch online zetten. De PloesiePoesies werden namelijk steeds mooier en de foto’s zijn toch een soort visitekaartje. Ik word er zelf helemaal blij van.

J. is bezig met het werkend krijgen van de zwembadpomp. Ik bemoei me hier verder niet mee, want dit is een mannending.

J. heeft heel ingenieus een oude stofzuiger bij de kringloop gehaald en nu doet alles het. Nogmaals; ik bemoei me hier verder niet mee.

De nieuwste FLOW is binnen. Hmm… ik weet niet of ik het met deze stelling eens ben, van mij mogen de meeste dingen vaak wel NU.

Is dus niet altijd waar.

Je moet namelijk nooit uitstellen om met je hond te knuffelen.

Hé, een dansende ijsbeer au naturel.

Ik zit met de nieuwste FLOW in de trein richting Utrecht. Er zitten raamstickers bij de FLOW en die heb ik op het raam geplakt. Gezellig! En niks geen vandalisme, want je kan de raamstickers er gemakkelijk afhalen, net als die autostickers uit de jaren ’70.

Ik krijg een sms-je van de echtgenoot dat hij met dochter S. naar de LIDL is geweest en mijn lievelings-tapas heeft gehaald (het zijn Iberische weken bij de LIDL); zure visjes (boquerones dus). HMMMM!!!

Maar! Ik krijg champagne! Ik ben inmiddels bij mijn vriendinnetje Marloes aanbeland! We hebben elkaar héél lang niet gesproken (behalve even op m’n bruiloft), dus we hebben ook héél veel bij te praten. Echt HEEL VEEL!

Cheers babe!

Marloes heeft de Hello Fresh-veggiebox en ik mag kiezen wat ze straks gaat koken.

Ik kies voor dit.

WTF Marloes! Heb jij een Wartenberg Wheel in huis?? Een ‘seksspeeltje’ wat ik niet heb!!??

Wel een beetje kleine lettertjes hè? Marloes heeft de ziekte van Usher en is bijna volledig blind en bijna doof (en ze heeft vandaag ook nog een oorontsteking waardoor ze maar 1 gehoorapparaat in kon, haha (oh, nee, is niet om te lachen) (nou ja, klein beetje wel)).

Ze heeft een paar maanden intern bij een blindeninstituut geleerd om ‘blind’ te koken. Dus echt volledig blind, op de tast en goed georganiseerd, want als je dus het dopje ergens vanaf haalt, dan moet je dat op een vaste plek neerleggen, anders kan je dat dopje nooit meer vinden. En je moet goed onthouden wat je in de koelkast hebt liggen en waar. En trouwens, je moet van alles weten waar het ligt. Alle kruiden, suiker, meel, alles, alles. Het lijkt me zo’n extra ‘ruimte’ innemen in je hoofd allemaal, aaaaargh!!! Maar Marloes die doet het allemaal met een volledig rust en vertrouwen en als het mis gaat, ja, dan gaat het maar mis.

Dit is dus zoiets wat mis ging. Het deurtje van het keukenkastje stond nog open en toen is Marloes daar tegenaan gelopen (niet vandaag, vorige week). En ja, om dan zo’n keukenkastje weer terug te hangen, dat is dus een hele uitdaging voor iemand die amper meer wat ziet. Nou ja, het is waarschijnlijk voor iedereen een uitdaging, want ik ben er een uur mee bezig geweest om uit te vinden hoe het ding terug gehangen moest worden. Of misschien ben ik gewoon niet zo’n goede klusvrouw. Uiteindelijk is het wel gelukt natuurlijk.

Mooi.

Dit is de monnikspij van Marloes, want ze is dus monnik. Ik was trouwens 4,5 jaar geleden bij haar monniks-ceremonie en schreef daar een stukje over: HIER.

Maar zo’n kort rokje is toch net iets sexyer hoor.

Heeft Marloes gemaakt op het blindeninstituut. HAHAHA! Ik vind ‘m prachtig en ben eigenlijk wel benieuwd wat de leraren er daar van vonden.

Aaah gossie, Gaston. Het was raar om het appartement van Marloes binnen te komen zonder dat er een blije hond me tegemoet kwam. Ik sprak Marloes voor het laatst toen Gaston nog leefde. Nu heb ik een hond en die heeft Marloes nog nooit gezien. Raar eigenlijk. Marloes en ik hadden een paar jaar terug een meningsverschil, akkefietje, ruzie, dingetje, maar zijn toch altijd van elkaar blijft houden. Op een vriendschappelijk manier ja, dat niemand gaat denken dat ze met dat Wartenberg Wheel over m’n rug aan het wheeleren is geweest, HAHA, alhoewel, misschien, eventueel?! Nee, is niet mijn ding.

Maar nu is alles weer goed, uitgesproken en fijn tussen Marloes en mij. Het leven is te kort om boos te zijn en vooral om boos te blijven. Het leven is er om te genieten van briljante maaltijden.

HMMMM!!! Echt superlekker! En Marloes heeft een zelfde soort tafelkleed als wij, maar dan in het rood.

Nog even een ijsje halen bij Il Mulino.

Hmmmmmm!!!

En dan weer met de trein naar huis, waar mijn man mij keurig ophaalt vanaf het station.

De man en de dochter hebben de hele dag in het zwembad gehangen en mijn vader is ook nog komen vissen. Iedereen is moe van de dag, dus enigszins vroeg naar bed. En ja, Nina, je mag bij dochter S. op bed, je hoeft niet zo zielig te kijken.