Hartstikke leuk hoor, een relatie. Maar dan moet je wel tijd hebben om elkaar te zien. P. en ik zagen elkaar de afgelopen weken maar 1 keer per week. En ook de komende weken zal dat zo zijn (“Ach, dan kunnen we ook geen ruzie maken”, grapte P.). We bellen wel een aantal keer per dag, maar dan zit ik vooral te zeiken wanneer we elkaar weer zien, zodat die gesprekjes vaak niet zo leuk verlopen. “Nee, ik zit volgende week helemaal vol, behalve vrijdag”, zei P. vandaag. “Ja, maar net die avond moet ik ’s avonds werken”, zei ik. “Nou, dan zien we elkaar zondagavond wel”, zei hij. “Blijft dit de komende tijd zo?”, vroeg ik geïrriteerd. “Het is niet anders, probeer nou te genieten van de dagen dat we elkaar wel zien”, suste hij. Ja leuk, zondagavond! Dan kunnen we samen voor de zoveelste keer gezellig op de bank zitten om naar de herhaling van de samenvatting van ‘Studio Sport’ te kijken! Ik kan niet wachten. Want dat wij allebei zondagavond te moe zijn om ‘iets leuks’ te doen weten we allebei. We plannen onze dagen vol met ‘belangrijke afspraken’ en vergeten om tijd voor elkaar te nemen. Want P. heeft een dag waarop hij met vrienden gaat kaarten, een dag waarop hij voetbaltraining heeft, een dag waarop hij een voetbalwedstrijd heeft, dagen waarop hij moet overwerken en dagen waarop hij iets met vrienden doet, maar een Luna-dag zit daar niet tussen. Buurman M. is een beetje verliefd: “Ooh, ik ben zenuwachtig. We gaan vanavond uit eten. Ken je dat gevoel nog?”, vroeg hij me net. Ja hoor, ik ken het nog goed, maar ik kan het me vandaag even niet voor de geest halen.

“De afgelopen maanden ben ik een paar mannen tegengekomen met niet zo’n grote lul. Dan ben ik toch wel een beetje teleurgesteld. Is dat erg?”, vroeg buurman M. me. “Nee joh, zo’n kleintje is toch helemaal niet leuk om mee te spelen!”, zei ik. Gelukkig was de buurman daar zelf ook al achter. Vroeger had ik nog de naïeve gedachte dat lange, brede mannen ook een bijpassende pik zouden hebben. Groot was mijn teleurstelling dan ook toen ik het frummeltje van een man van 1.90 zag; nog geen 7 centimeter in erectie!!! Een klein mannetje met een pik van 19 centimeter is dan natuurlijk weer een aangename verassing. Sommige seksuele standjes zijn gewoon onmogelijk met een kleintje. ‘Lepeltje-lepeltje’ (dus achterlangs) gaat bijvoorbeeld erg moeilijk; hij schiet er constant uit. Een kleintje kun je natuurlijk wel met ballen en al in je mond nemen, maar dat zal hij leuker vinden dan ik. Ik wil ook altijd een Magnum-ijsje en geen Raketje. Daarnaast vind ik een kleintje ook helemaal niet leuk om naar te kijken. “Het gaat niet om de lengte, maar om wat je ermee doet.” Ha! Deze uitspraak komt natuurlijk altijd óf van een man met een kleintje óf van een vrouw wiens partner een kleintje heeft. “Nee liefje, die van jou is klein maar fijn hoor, hihi!”, fluistert ze in zijn oor, maar ondertussen droomt ze van de ‘shaft’ van Samuel L. Jackson uit de gelijknamige film. Nu hoeven mannen met een kleintje niet getreurd te zijn. Dit minpuntje valt namelijk te compenseren door goede bef-kwaliteiten, een baan met status en macht, een snelle Jaguar, een groot huis aan een Amsterdamse gracht of een mega-dildo in het nachtkastje.

Ik ben heel blij. Zo blij dat iedereen het mag weten. Zo blij, dat ik eigenlijk denk; dat kan niet lang duren. Ik lach de wereld uit en de wereld lacht met me mee. Ik heb sinds kort een cd-writer en vriendin I. ook. De afgelopen dagen kopieer ik haar cd-collectie en zij de mijne. Ik spaar heel veel geld uit! Ik luister momenteel naar mijn net gekopieerde cd-tje van Queen en dat maakt me vrolijk. Deze week is mij 3 (!) keer een nieuwe freelance baan aangeboden. Vanmorgen stond er een postbode aan de deur met een doos met 10 vibrators die ik uit ga testen voor de Foxy. Gisteren heb ik met I. gewinkeld en ik heb 2 nieuwe broeken gekocht en ik paste zowaar in een maatje 38. Gisteren kwam ik een oud-leraar van de HVA tegen en met hem heb ik even een biertje gedronken. Pas toen ik aan hem vertelde waar ik allemaal mee bezig was, besefte ik dat ik het hartstikke goed voor elkaar heb. Ik doe alles wat ik leuk vind en ik geniet van alles om me heen. Na het drama met het vorige huis hebben P. en ik weer een erg leuk huis op het oog om in te gaan samenwonen. Ik heb vandaag 4 (!) wassen gedraaid en opgehangen. Dit is noemenswaardig, omdat ik al meer dan een maand m’n was aan het opsparen was. En gisteren heb ik 1000 bezoekers op deze site gehad! De katten mochten m’n bordje met andijvie aflikken en ze krijgen omdat het feest is een blikkie in plaats van harde brokken. Om met de woorden van Talk Talk te spreken: “Baby, life’s what you make it!”

Gisteren hadden vriendin I. en ik een ‘chemical evening’.
Met een pilletje dus. Na een avond en halve nacht slap xtc-lullen vond ik dat het tijd was om te blowen. “Ik heb zin in een joint, heb jij nog wat thuis?”, vroeg ik. “Nee, dat weet je toch, ik blow nooit, maar ik wil nu ook wel een paar trekjes”, vertelde I. “Ik moet echt een joint nu, is er nog iets open?” Niets bleek open te zijn. Heel Amsterdam sliep. Behalve de Wallen. En even later liepen wij met hoge hakken over de Oudezijds Voorburgwal. Geen andere vrouwen te zien en ook geen open coffeeshop. Wel een aantal dealers, maar die konden ons ook niet verder helpen. En ik moest en ik zou een joint roken. Mijn nacht werd uiteindelijk goedgemaakt door een neger met een enorme afro en reggae-pet. Die zat wat verdwaald voor zich uit te turen op een bankje. Een echte blower, dacht ik. En inderdaad; hij had weed te koop. “Maar wil jij er dan wel een joint van draaien? Daar zijn we zelf niet meer toe in staat, namelijk”, zei ik tegen de blow-neger. Met de precisie van een horlogemaker, draaide hij voor ons de perfecte joint. Vijf minuten later, een joint rijker en tien gulden armer, liepen I. en ik weer naar huis. Bij haar thuis heb ik met buitensporige interesse minstens 4 uur de Vara-gids doorgebladerd en I. heeft met een grote glimlach zitten kijken naar hoe ik daar mee bezig was. Drugs, je moet er even naar op zoek, maar als het eenmaal in je bezit is, dan kun je je zelfs met een Vara-gids uren vermaken.

Vandaag keek ik naar de herhaling van ‘America: a Tribute to Heroes’ op SBS6. Gisteren werd dit 2 uur durende benefietconcert live uitgezonden op de Amerikaanse televisie. Alles en iedereen is uit de kast gehaald om geld in te zamelen voor de nabestaanden van de aanslag op het WTC. Zo zag ik o.a. Mohammed Ali, Jim Carey, Robin Williams, Willie Nelson, Al Pacino, Cameron Diaz, Julia Roberts, Danny DeVito, Stevie Wonder, Will Smith, Mariah Carey en Sylvester Stallone samen een liedje zingen. Er zijn al enkele miljoenen dollars gestort. Vorig jaar was er een aardbeving in India, met naar schatting een slordige 30.000 doden. Dit land had niet het geld en niet de middelen om al die bekende tv-persoonlijkheden uit te nodigen voor een tv-show. Dit land heeft geen Michael Jackson. Nee, India is een arm land. Nu is het verschil tussen een aardbeving en een terroristische aanslag natuurlijk groot, dat begrijp ik ook wel. En het gaat om het saamhorigheidsgevoel, dat begrijp ik ook wel. Maar er wordt mij gevraagd om geld te geven aan een van de rijkste landen ter wereld! Mooi niet, dacht ik. Maar toen. Toen kwam Fred Durst in beeld, met voor de verandering eens niet zijn rode petje, maar een zwarte met ‘NY’ erop. Fred zong een mooie rockballad, speciaal voor mij! En ja, als Fred mij vraagt om geld te geven, dan kan ik natuurlijk niet weigeren. Het is dus een kwestie van de juiste persoon naar voren weten te schuiven en aangezien Amerika stikt van de tv-persoonlijkheden zal dit concert waarschijnlijk ontelbaar meer geld opbrengen dan de mini-mini-mini-tv-spotjes die geld moesten werven voor India. Het is niet eerlijk verdeeld in de wereld en ik zou bijna geld storten voor India. Maar ik wacht tot Fred het me vraagt.
www.tributetoheroes.org

Gisteren heb ik voor het eerst 800 bezoekers op een dag op deze site gehad. Ik word beroemd, ik weet het zeker. Die bezoekers komen natuurlijk niet zomaar naar deze site kijken. Nee, er stond een zeer lovend stukje over mij op www.planet.nl/sex. Hoe dat er is gekomen weet ik niet, maar ik ben erg trots. De auteur in kwestie vond mij: “Het type vrouw waar de meeste mannen moeite mee hebben. Een intelligente vrouw met een eigen wil en uitgesproken ideeën die ze scherpzinnig weet te verwoorden. Luna laat het licht schijnen over het schemergebied tussen mannen en vrouwen.” Na zo’n positief artikeltje over mij kan het alleen maar beter met me gaan. Ik zal binnenkort gebeld worden door verschillende bedrijven die graag willen dat ik voor hen kom schrijven en me daar ook graag veel geld voor willen betalen. Uitgeverijen zullen vragen of ik mijn memoires bij hen wil publiceren. Ik zal uitgenodigd worden om auditie te doen voor ‘Call TV’ en ik zal zeggen dat ik me daar te goed voor voel. Ik zal op straat worden herkend. Over twee jaar zal Joop van den Ende met ‘Luna; the musical’ een klapper van een theaterproductie neerzetten, die uiteraard ook op Broadway zal draaien (Luna speelt Luna natuurlijk). Ik zal mijn vrienden niet meer willen kennen en P. ruil ik in voor twee negers van een jaar of 18. Brad Pitt mag ook.
www.planet.nl/sex

Big Brother III is sinds een paar dagen weer op de tv. Korte situatieschets van afgelopen zondagavond; iedereen naakt onder de douche, daarna iedereen naakt in het bubbelbad, Kelly zoent met Diane, veel drank, veel tieten, billen en slappe lullen. Een seksueel geladen sfeer dus. Frank wilde met Diane naar bed, maar dat wilde zij niet. Ruzie, veel schreeuwen, gillen en met dingen gooien. Daarna is dronken Diane toch bij dronken Frank in bed gekropen om het goed te maken. Frank wilde nog steeds seks, maar Diane heeft minstens 100 keer ‘nee’ gezegd. En Frank heeft minstens 100 keer ‘alsjeblieft’ gezegd. Uiteindelijk is Diane toch boven op hem gaan zitten en ze hebben het gedaan. Veel gehijg en veel gekreun. Dit moeten ze helemaal zelf weten, maar een kijker van het programma heeft besloten dat hier sprake was van een date rape en heeft vandaag melding gemaakt van verkrachting bij de politie in Almere. Nu zullen er veel mensen zijn die het eens zijn met deze kijker. Diane heeft immers meerdere malen gezegd dat ze niet wilde. Maar ze bleef ondertussen wel gewoon bij Frank in bed liggen. Diane had gewoon op kunnen staan en ergens anders kunnen gaan liggen. Diane had gewoon Frank een trap in zijn kruis kunnen geven. Diane had ook gewoon heel hard kunnen gaan gillen. Diane had ook gewoon haar kleren aan kunnen houden. Diane had ook gewoon niet met Frank kunnen gaan zoenen. Diane had ook gewoon haar benen bij elkaar kunnen houden. Dit alles als zij echt niet had gewild. Maar volgens mij wilde Diane best. Nee is nee, maar daar moet je je dan wel naar gedragen. Als een vrouw ‘nee’ zegt, maar ondertussen met haar hand over je pik wrijft, dan mag je als man best aan haar tieten zitten.
http://forum.fok.nl/showtopic.php/64177 (deze kijker is het niet met me eens)

Het wordt me niet gegund. Al weken probeer ik een voor mijn lichaam interessant ritme te vinden, maar het lukt niet. En dat is deels mijn schuld (ik ga pas om 5.00 naar bed), maar ook de schuld van Amsterdam. Amsterdam slaapt namelijk nooit. Amsterdam niet en vooral mijn buren niet. Mijn linkerbuurman is normaal gesproken ’s ochtends zijn vriendin aan het neuken (iets wat ik nog wel amusant vind om naar te luisteren), maar vanmorgen heeft hij zijn gitaar gevonden en probeerde krampachtig ‘Angie’ van The Rolling Stones uit z’n vingers te krijgen. Hij vond het ook nodig om erbij te zingen. Mijn rechterbuurman heeft de gabberhouse herontdekt. Mijn bovenbuurman heeft geen vloerbedekking en een bureaustoel op wielen; geen goede combinatie. In het café beneden hebben ze de boxen tegen het plafond gemonteerd, precies onder mijn bed, zodat de basdreun mij vanaf het moment dat ze open gaan m’n oren in dendert. Daarnaast zijn ze al een jaar bezig met het renoveren van de woningen bij mij in de buurt en de werklui hebben een plekje vlakbij mijn balkonnetje uitgekozen om te schaften. “Heeeee, hier kun je piesen hoor!!”, was het eerste menselijke geluid dat ik vanmorgen hoorde. Normaal gesproken slaapt buurman M. ook overdag, behalve vandaag. Hij kwam om 13.30 m’n kamer binnenstormen, terwijl ik nog probeerde te slapen: “Buurvrouw, je site doet het toch weer? Heb je nog geen nieuw stukje erop gezet? Ik zit erop te wachten!” Buurman, bij deze. Mijn taak voor vandaag zit er weer op. Krijg ik van jou een kop koffie (of 6)?