“Ben je naar ‘Oprah’ aan het kijken?”, vraagt m’n moeder door de telefoon. “Nee, natuurlijk niet, hoezo?” “Het gaat over roken en dan zie je die rook je longen binnengaan en dat is hartstikke smerig”, vertelt m’n moeder. “Ja, nou?” “Ja, nou? Wanneer stop je nou met roken?”, vraagt ze. “Ja, ik stop als P. en ik in het nieuwe huis wonen. Anders worden de gordijnen en het plafond zo smerig”, vertel ik haar. “Ach, jullie stoppen toch nooit”, zegt ze op giftige toon. “Ik snap niet dat jij er ooit mee begonnen bent.” Dat snap ik zelf ook niet. Tot m’n 21ste heb ik nooit gerookt, maar op een ochtend werd ik wakker met de gedachte; ik moet een sigaret. Aangezien ik toen nog in een studentenhuis woonde, met meerdere rokers in de buurt, was m’n eerste sigaret snel gevonden. Vreemd genoeg heb ik nooit problemen gehad met inhaleren. Ik kon het vanaf m’n eerste trekje. Ik heb m’n moeder maar niet verteld dat ik vanmorgen een serieuze poging tot stoppen met roken heb ondernomen en dat ik nog geen kwartier zonder sigaret kon. Elke maandagochtend ben ik van plan te stoppen. Echt. Maar iedere maandagochtend neem ik een kop oploskoffie en die smaakt nou eenmaal beter met een sigaretje erbij. En iedere maandagochtend zet ik mijn computer aan en ik staar nou eenmaal lekkerder naar het beeldscherm met een sigaretje erbij. Als ik een computer zie dan ontstaat er een soort Pavlov-reactie. Computer = roken. Hetzelfde heb ik met telefoneren. Bellen = roken. Behalve als ik m’n moeder aan de telefoon heb natuurlijk, dan durf ik het niet. Dus als ik écht wil stoppen met roken, dan zal ik de hele dag met m’n moeder aan de telefoon moeten zitten.

Onder het knopje ‘who’s Luna’ staat het volgende zinnetje; Luna doet niet moeilijk over seks. Dit zinnetje wordt helaas wel eens fout geïnterpreteerd, zo blijkt bijvoorbeeld uit het volgende mailtje van een man die met me uit wil; “Ik merk snel genoeg of er bij haar gewetensbezwaren spelen of niet. Zelf pis ik nooit naast de pot als ik iemand heb… Maar misschien is er wel een middenweg bij jou, ik begreep althans uit je site dat je ‘niet zo moeilijk doet over seks’. Of moet ik dat anders interpreteren?” Ja, dat moet je inderdaad anders interpreteren. Met niet moeilijk doen over seks bedoel ik niet dat ik iedere dag/week/maand met een ander in bed lig. Ik lig prima naast P. in bed. Met niet moeilijk doen over seks bedoel ik ook niet dat ik van extremiteiten in bed houd. Ik vind een nachtje seks thuis in bed met P. namelijk het fijnste dat er is. Met niet moeilijk doen over seks bedoel ik ook niet dat ik de hele dag met een natte plek in m’n slip rondloop. Er zijn genoeg dagen dat seks wel het laatste is waar ik zin in heb. Met niet moeilijk doen over seks bedoel ik dat ik makkelijk praat over seks, dat ik makkelijk schrijf over seks en dat ik er geen moeite mee heb om mijn ideeën, fantasieën, ervaringen of gedachten met anderen te delen. Zo, nu ik dit misverstand de wereld uit geholpen heb ga ik weer verder met m’n normale leventje. Ik heb namelijk 6 trouwe lezeressen van deze site bij mij thuis uitgenodigd die staan te popelen om hun lusten op partner P. te gaan botvieren. Iets wat ik met mijn camcorder minutieus ga vastleggen, zodat we op rustige winteravonden iets spannends hebben om naar te kijken. Het wachten is alleen nog op de gnoe die we deze week bij Artis besteld hebben. Want in de enorme houten neukstellage die bij mij op zolder staat hebben we meer dan drie maanden bloed, zweet en tranen zitten. Lezers en lezeressen die dus graag in Luna’s actieve seksleven willen deelnemen reageren nu.
www.artis.nl/inhoud/gnoe.htm

copyright @ franz wilhelm 2001

Dat pornofilms ons niet de meest realistische kijk geven op het seksleven van het gemiddelde stelletje uit Almere moge duidelijke zijn. Dat dat gemiddelde stelletje het af en toe leuk vindt om samen naar zo’n spannend filmpje te kijken kan ik alleen maar toejuichen. Maar dat de ene helft van dat stelletje graag enkele scènes uit dat pornofilmpje na wil spelen in de slaapkamer geeft vaak problemen. Ik heb het hier over facial cumshots. Oftewel, het compleet leegspuiten van een pik over het gezicht van een vrouw. Dat vinden echte vrouwen helemaal niet leuk. Het echte leven is geen pornofilm namelijk. Helaas. Slikken is tot daar aan toe, maar met een klodder zaad over m’n wangen, neus, haar en lippen maak je mij dus niet blij. Ik heb ooit een flinke hoeveelheid in m’n oog gehad (“Sorry schatje, dat was niet de bedoeling”) en ik kan je vertellen dat dat niet aan te raden is. Het prikt namelijk. Deze man vond het een enorme kick om net voordat hij klaarkwam zijn pik, inclusief condoom, uit mij te halen en zichzelf al rukkend boven mijn gezicht tot een hoogtepunt te brengen. Voordat ik goed en wel besefte wat er gebeurde had ik het al in mijn ogen en haar zitten. Ik vind het ranzig en denigrerend. En ik vind het zeker niet geil. Maar mannen verwachten dat je ze verheerlijkt aankijkt met ‘nog-meer-zaadvragende-ogen’: “Ooh, jeetje, zoveel! Wat ben je toch een potente jongen!”. Als een man denkt dat hij mijn gezicht als schietschijf kan gebruiken is de pret wat mij betreft over. En dat zal ik hem graag in zijn gezicht vertellen.

Het internet staat vol met sites van meningloze meisjes en vrouwen. Deze sites worden opgesierd met teksten als; ‘Ik heb geen zin om vandaag iets te schrijven’, ‘Ik heb vandaag boodschapjes gedaan bij de Albert Heijn’ en ‘Ik heb een cadeautje gekocht voor een vriendin’. De teksten hebben geen clou, geen begin, geen eind en vooral geen inhoud (criticasters betichten mij hier ook wel eens van overigens). Toch hebben dit soort sites bezoekersaantallen waar ik alleen maar van kan dromen. Daarom doe ik vandaag een poging tot inhoudsloos geschrijf: “Ik ben vandaag naar m’n nieuwe huis gefietst. Ik vond het leuk om in m’n nieuwe huis rond te lopen en te dromen over de inrichting. Daarna ben ik met I. bij de Thai even een soepje gaan eten. Ik vind Thais eten erg lekker. Vooral de Tom Ka Kai soep. Ik zou willen dat ik zelf zulke lekkere soep kon maken, maar er zullen wel heel speciale ingrediënten in de soep zitten. Daarna ben ik even naar de Bijenkorf gegaan. Het was dinsdag, maar toch was het best druk. Maar het is natuurlijk altijd druk in de Bijenkorf. Ik heb niks gekocht, terwijl ik toch wel zin had om iets te kopen. Ik wilde vanavond andijvie maken, dus heb ik bij de Albert Heijn aardappels, voorgesneden andijvie en 2 verse worstjes gehaald. En om mezelf te verwennen een zak chips en chocoladekoekjes. Lekker! Eigenlijk moet ik nog een aantal teksten gaan schrijven vanavond, maar straks komt er een leuke film op de televisie en die wil ik ook wel zien. Wat moet ik nou doen? Ik denk dat ik die film maar ga kijken en dat ik daarna die teksten schrijf. Anders doe ik het morgen wel.” Zo. Als dit het aantal hits niet flink omhoog zal krikken weet ik het ook niet meer. Luna gaat voor de massa!

Het zit zo. Het is herfst. Nu is het elk jaar herfst, maar elk jaar komt het ongelegen. Voor depressies heb ik geen tijd. Daar heb je tegenwoordig allemaal poedertjes en pilletjes voor. Maar de allerbeste remedie is het zomergevoel zo snel mogelijk terugbrengen door middel van de juiste alcoholische drank. Ik heb het hier over Caipirinha’s! Niks geen Bacardi Breezers, rosétjes of witbiertjes voor mij vandaag. Caipirinha’s moesten het zijn. Nu wist ik het recept niet helemaal precies meer. Alleen de ingrediënten (bruine basterdsuiker, gecrusht ijs, limoen, limejuice en het belangrijkste Cachaça) kon ik me nog herinneren. De drankhandel zit bij Luna op de hoek, dus ik kon op mijn sloffen alle spulletjes gaan halen. Weer thuis heb ik m’n gaskacheltje op volle toeren laten branden, trui uit, topje aan, via Spinner (www.spinner.com) een Cubaans muziekje aangezet en een sigaret opgestoken. Het recept vond ik gelukkig al snel op internet; doe een halve gesneden limoen in een glas, samen met een paar theelepeltjes bruine suiker en plet dit alles met een houten stampertje. Doe het gecrushte ijs erbij (het crushen van ijs gaat prima met een theedoek en een hamer). Beetje limejuice erbij en als laatste de Cachaça. Ik heb er een paar glazen over gedaan om de juiste combinatie te vinden. En iedere combinatie kwam behoorlijk hard aan. Lekker. Ik maak er nog eentje. Laat de blaadjes maar van de bomen vallen, bij mij thuis is het zomer.

Inlegkruisjes zijn over het algemeen niet bedoeld voor menstruatiebloed, maar voor afscheiding. Hier heeft iedere vrouw wel eens last van. Heel gewoon. En als je midden op de dag opgewonden wordt, ja, dan wil dat ook nog wel eens zichtbaar achterblijven in je slip. Nu wordt vrouwen geadviseerd om dagelijks een inlegkruisje te dragen, want alleen dan zul je je echt schoon voelen. In de commercial van Allday’s zie ik een meisje in een zwart slipje staan, haar vriendje ligt op bed en ziet haar witte inlegkruisje door het zwarte slipje heen. Geen gezicht, zie je hem denken. Ik schaam me dood, zie je haar denken. ‘Soms moet het gewoon zwart zijn!’, wil deze commercial mij vertellen. Het meisje vervangt het witte inlegkruisje door een zwarte en zowel hij als zij lijkt dit een goede oplossing te vinden. Nu vraag ik me af; wat gebeurt er daarna? Blijft dit meisje in haar ondergoed rondlopen en blijft dit vriendje verlekkerd naar haar kijken? Of zal dit vriendje zijn hand terloops in haar slipje steken? Want dit laatste lijkt me aannemelijk gezien de lingerie waarin het meisje rondloopt. En dan ontstaat er volgens mij pas echt een probleem. Wanneer een vrouw een inlegkruisje draagt en een man wil eventjes tussendoor lekker voelen, dan komt hij een inlegkruisje tegen! Dan zul je je als vrouw pas echt ongemakkelijk voelen. En ik denk ook niet dat mannen deze vondst een aangename verassing zullen vinden. En of dat inlegkruisje nou wit of zwart is, hij voelt het! Inlegkruisjes zijn gewoon een non-product. Volgens mij trekt iedere vrouw ’s ochtends een schone onderbroek aan, die gaat ’s avonds in de was en een paar dagen later is-ie schoon. Niks aan de hand.

Ik heb heel lang nagedacht voordat ik dit stukje zou plaatsen. Langer dan over ieder ander stukje. Dit stukje gaat namelijk niet over seks, drugs en rock & roll. Dit stukje gaat niet over een bitchy Luna. Dit stukje gaat over mij. Over wie ik ben naast Luna. Ik werk 60 uur per week. En 20 van die 60 uren zijn gereserveerd voor mijn werk in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Het wassen, eten geven, naar het toilet brengen, troosten, vrolijk maken, etc. van debielen, autisten, gestoorden, mongolen, schuimpjes, etc. dus. Sommigen zijn alleen verstandelijk gehandicapt, anderen ook lichamelijk. Vroeger wist ik altijd 1 ding zeker; ik ga nooit in de zorg werken. Nu weet ik zeker; zonder mijn werk daar word ik ongelukkig en met dat werk ook. Ik haat het. Ik zou willen dat ik helemaal voor het werk in de gezondheidszorg kon gaan, maar dan zou ik me dom voelen en een negatief saldo op mijn bankrekening krijgen. En als ik alleen maar in de media zou werken, dan stomp ik af. De combinatie lijkt perfect, maar sloopt me lichamelijk. Soms kom ik ’s avonds thuis met de geur van kots nog in mijn neus; sommige bewoners krijgen namelijk weinig persoonlijke aandacht en denken die aandacht wel te krijgen door een vinger in hun keel te steken. Soms kom ik ’s avonds thuis met strontspetters op mijn kleding; sommige bewoners zijn namelijk nogal incontinent. Soms kom ik thuis met krassen of wondjes op mijn lichaam; sommige bewoners kunnen namelijk nog wel eens agressief uit de hoek komen. Maar soms kom ik thuis met een glimlach die er niet is af te slaan; sommige bewoners kunnen namelijk met 1 blik, 1 gebaar, 1 lach of 1 woord meer zeggen dan het saldo op mijn bankrekening.

Ik durf het bijna niet op te schrijven. Ik ben gisteren naar een theaterproductie van Joop van den Ende geweest. En het erge is; ik vond het geweldig. Minpuntje aan de hele musical was dat Frans van Deursen (‘In De Vlaamsche Pot’) de vader van Radames speelde. Die hele Frans van Deursen is niet serieus te nemen en dit was toch best wel een serieuze productie. Ander minpuntje was dat ik Amsterdam uit moest om deze musical te gaan bekijken. Helemaal naar Scheveningen dus. Twee uur heen en twee uur terug. Dat voelde als een treinreis richting het einde van de wereld. Maar het was het waard. Mensen die een mooi kunstje kunnen zijn zeldzaam. Mensen die anderen kunnen ontroeren zijn ook zeldzaam. En of het nou Joop van den Ende was, of Elton John, of het orkest, of de zangers of zangeressen of alles bij elkaar; ik heb een avond mooie dingen gezien en gehoord. Ik heb driekwart van de tijd zitten huilen. Ik wist natuurlijk van tevoren al wel dat het hele verhaal nogal dramatisch in elkaar stak, maar als ik eenmaal aan het janken ben kan ik niet meer stoppen. Nu heb ik zelf een bloedhekel aan jankende wijven. Maar soms moet het gewoon even gebeuren. En ik vind het persoonlijk prettiger om op een stoeltje in het Circustheater te huilen dan bij mezelf thuis op de bank. Ik vind het namelijk beter om te janken bij een fictieve theaterproducties of bij een aflevering van ‘Spoorloos’ dan te janken om m’n eigen miserabele bestaan.

Vol gepaste trots presenteer ik vandaag mijn referstats. Oftewel via welke zoekwoorden bij zoekmachines komt men op mijn site. Niet geheel verbazingwekkend komen vooral mensen die op zoek zijn naar ‘seks, seks, seks’ op mijn site terecht. Wel verbazingwekkend zijn de woordcombinaties die men maakt. Onderstaande zoekopdrachten zijn authentiek. Als ik hier alle woordcombinaties zou vermelden, dan zou ik een dag bezig zijn. Hieronder dus mijn persoonlijke top 20 (allen via www.google.com).
1. buurman seks liep over mijn gezicht lekker (met stip op 1!!!)
2. kus mijn voeten slaaf
3. ervaren dames anaal
4. pik twintig centimeter lang
5. grote homo lullen
6. lekkere kut om te neuken
7. vrouwen over laarzen
8. kontje kijken voor niets
9. pikformaat
10. pornoactrices
11. blote geile meisjes verhaal
12. pornoster worden
13. mannelijke stripper
14. oudere vrouwen naakt
15. pijpen meisje foto
16. stijve tepels
17. anaal pornofilms
18. naakte kleine jongetjes
19. naaktfoto van collega
20. likkende vrouwen

De absolute winnaar in de categorie non-seks; ‘kroket picture’.