LUNA DOET EEN POGING TOT POWER-YOGA

Ik voel me al dagen leeg. Ik voel me slap. Ik heb geen energie. En ik vind mezelf gewoon zielig. Herfst-crash. Herfst-depressie. En het was ook nog maandag. Tegen zoveel ellende tegelijkertijd is eigenlijk weinig te doen. Maar in plaats van gewoon te wachten tot het vanzelf overgaat, leek het mij voor de verandering eens leuk om te gaan sporten. Yoga-en. Power-yoga-en. Dus ik naar de bibliotheek om een dvd-tje met de titel ‘Power Yoga, Time To Change’ te scoren. Was goed voor van alles, dat Power-Yoga, volgens de hoes: vetverbranding, conditie, opbouw en versteviging van spierweefsel, spiertraining én innerlijke rust en balans. Precies wat ik nodig had. Hup in de dvd-recorder ermee. Kleedje neergelegd. Ik was er klaar voor! Een voiceover begon mij geestelijk voor te bereiden op de eerste yoga positie. The Sun Salutation! Kijk, dat klonk nog eens geinig! Inademen door m’n neus, armen de lucht in, hoppeta, uitademen, hoofd richting m’n knieën, moeilijk, moeilijk, moeilijk, maar ho, ho, ho, ho, wacht eens even. Wát moet ik doen? Wát? Met m’n handen op de grond en dan ineens, hop, in een opdruk-standje springen? Ik kan niet eens langer dan een seconde in een opdruk-standje staan, dus even soepel… Ho, ho, ho, wacht, rustig aan, even terugspoelen. Nog een poging. En nog eentje dan. Okay, dat in- en uitademen, dat heb ik nu wel onder de knie, en die armen een beetje gracieus de lucht in ook, maar ik doe maar wat bij alle posities daarna. “Ja, het vrouwtje doet aan beweging”, zeg ik tegen Bruce die mijn verwoedde pogingen van een afstandje zit te bestuderen, “dat ben je niet gewend hè?” En ik ben het zelf ook niet gewend, want ik ben na die hele Sun Salutations-serie al moe, maar ik ga stug verder en probeer alle yoga-standjes zo goed mogelijk te na te doen. “Listen to your breathing”, zegt de Yoga-voiceover steeds. Ja, ja, ja, dat zou ik wel willen, als jij er niet de hele tijd doorheen zou zitten te wauwelen, eikel. Ik word eigenlijk helemaal zenuwachtig van de voiceover, tot hij de verlossende woorden spreekt dat we aan de laatste positie toe zijn. The Corpse Pose. Gewoon voor dood gaan liggen! “Lie on your back in a straight line, balancing the left and the right sides of your body and stay in this position as long as you want to”, hoor ik de voiceover zalvend zeggen. Eindelijk eens een yogastandje waar ik wat mee kan. Adem in. En adem uit.