GEEF MIJ MAAR AMSTERDAM (NOU JA, VOOR EEN DAGJE DAN)
WOEHOE!!! Het is weer maandag en Nina vliegt door de bosjes!
De rimpels blijven tegenwoordig gewoon staan, maar het is dan ook heel koud, dus misschien zijn ze gewoon bevroren.
Nina gaat de rest van de dag met haar rug tegen de verwarming liggen en met haar kop zo scheef. Heel sexy.
Bruce ligt op schoot, want… maandag.
Ik ben aan het werk. Schrijven, schrijven, schrijven. Ik schrijf onder andere een review van deze trio vibrator. Nou ja, wat ik ervan vond lees je op www.climaximaal.nl natuurlijk. Ik vond er dus heel veel van en dan niet op een positieve manier.
WOW! Ik krijg ontbijt op kantoor van de echtgenoot. Als dit allemaal mogelijk is, dan komt alles nog een keertje goed in de wereld.
Ik krijg sinds vandaag weer de Volkskrant! HOERA!!! Weer een proefabonnementje gescoord! FIJN! Het kan dus kwaad om te snoozen en ik zal er voortaan eens op gaan letten.
En dan… in de trein! Weg van Tiel! Naar Amsterdam! Met een boek met daarin heel veel heerlijke columns van Martin Bril om alvast in de Amsterdam-stemming te komen.
Oooooooh! Amsterdam ik heb je zo gemist! Ik zou er niet meer willen of kunnen wonen, maar ik moet echt vaker naar Amsterdam toe.
Amsterdam maakt me blij. Dat zie je misschien niet op deze foto, maar van binnen ben ik heel blij. Ja, maar echt.
Kijk nou, hoe mooi! De Westertoren! Ik ga naar vriendinnetje M. en die heeft een gaaf appartement in de Jordaan.
Maar eh, wat moet ik dan met een souvenier uit Jordanië??? We zitten toch in de Jordaan?
Ja, maar kijk!!!!! Vriendinnetje J. is er ook en die heb ik 6 jaar niet gezien, want… die zat dus in Jordanië!!!!!!
Vriendin M. woont dus in de Jordaan (of op een boerderij in Lochem). Ik ken zowel M. als J. al jaren en jaren (nou ja, M. zo’n 15 jaar en J. zo’n 10)! We werkten met z’n allen bij de FOXY, hadden geweldige weekenden op de Kamasutra-beurs en werden ook buiten het werk om vriendinnen. We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. We hebben elkaar heel veel te vertellen, maar ik moet een beetje rustig blijven, want om 18:00 word ik nog even gebeld door Anna-Maria van www.annamariaheeftgelijk.nl voor een verhaaltje op de radio; Het Uur van Puur. Het gesprekje gaat heerlijk hysterisch, drukdrukdruk, maar hartstikke leuk. Over bloggen, ploggen, vibrators en slagroom.
Onze gesprekken gaan dus vooral over seks, mannen en combinaties daarvan. Oh, en ook over spiritualiteit, want waar ik nu nog bezig ben met dildo’s en vibrators is vriendin M. bezig met energieën, engelen en liefdesnesten. Vriendin J. is fotograaf en begeleidt (fotografie)reizen alllll over the world en geeft yogales.
Maar de ober is nou ook niet echt een top fotograaf.
Het eten werd heel hippig opgediend op stukken leisteen. Het smaakte er niet minder om.
We aten dus bij Bar Boca’s in de Westerstraat en het was HEERLIJK! Vooral de bruschetta met biefstuk en de dadels met blauwe kaas (ga ik binnenkort even proberen na te maken).
Maar het was vooral heel fijn om in Amsterdam te zijn bij m’n vriendinnen. Beetje zwerven door de straten op zoek naar een leuk restaurant, daarna weer verder zwerven op zoek naar een leuk café. Alle 3 een leven verder, maar ook alle 3 nog precies dezelfde als vroeger. Nog precies dezelfde energie samen. Ik bleef bij M. slapen in haar appartementje in de Jordaan en heb geen oog dichtgedaan, want allerlei geluiden buiten, maar dat maakte niet uit. Geweldige dag.
Ha, ik kan me nog een van de eerste posts herinneren die ik van je las (over stackers, volgens mij op een afval-deel van je blog wat ik nu niet kan terugvinden, maar die postvan de stackers dus wel en dat was in 2002!). Ik was 17, woonde in een Noord-Hollands durp en het leek me een ware verschrikking om in Amsterdam te wonen: zo druk, en altijd wat te doen, en altijd toeristen en drugs en uitgaan en in alles te veel.
Inmiddels woon ik in de Baarsjes, toegegeven minder druk dan het centrum – maar combineer de tekst ‘opkomende buurt’ met het aantal liquidaties en je krijgt een aardig idee, en ik vind Amsterdam geweldig.
Leuk om te lezen dat iemand die voor mij toen zo ontiegelijk Amsterdams was nu niet meer terug zou willen. Ok, en kunnen, maar volgens mij geldt dat zo’n beetje voor iedereen die Amsterdam ooit uitgaat: het is altijd duurder dan toen je wegging!
Amsterdam is een soort omarming. Je voelt (ik wel) altijd een soortement energie en het voelt als thuis. En daarna ga ik altijd weer lekker naar mijn huidige huis (net als jij)