EEN MACHTELOZE MAAR MOOIE MAANDAG

Today is D-day! Of eigenlijk B-day! En ik ben blij dat het eindelijk maandag is, want een kat met een katheter mee naar huis is eigenlijk niet te doen. Het is zielig voor hem en zielig voor ons. De eerste dag en nacht heeft-ie lopen jammeren als een eh, eh, opgesloten poes en dat galmde vanuit de badkamer zo lekker door het hele huis. Daarna heeft Bruce de badkamer verbouwd en alle handdoeken uit een kast getrokken en al die handdoeken bedruppeld met z’n urine (ik dacht dat hij met die kap niet in staat zou zijn om op de bovenste plank te springen, maar dat had ik dus mis).

Even een aai onder z’n kop, dan snel Nina uitlaten en dan wachten tot m’n vader ons komt halen.

Ik zou vandaag dus eigenlijk met m’n helweek beginnen, maar die heb ik uitgesteld. Vandaag zou in het teken staan van ‘vaste gewoontes’ en hoe je die kunt ombuigen. Op dagen dat ik thuis werk en niemand anders hoef te zien dan de echtgenoot (en in het weekend) blijf ik vaak in m’n slobberbroek met T-shirt. Dat is dus een gewoonte waar ik vanaf wil. Elke ochtend keurig aankleden, make-up erop, gewoon als een kek wijf de spiegel inkijken en niet als een slons met uitgroei. Is vandaag gelukt.

En daar gaan we.

Ik ben HEEL zenuwachtig.

Bruce wordt ingecheckt, maar het hele gesprek gaat langs me heen. “Wanneer mag ik ‘m weer ophalen?”, vraag ik. “U wordt in het begin van de avond gebeld”, zegt de dierenarts. Okay.

Gelukkig hoef ik vandaag niet te koken, want m’n moeder heeft een pan hachee gemaakt die ik ophaal.

HAHAHAHA! M’n moeder bewaart ook echt alles! Hier sta ik (20 jaar geleden) in de Fancy!!! WHAAAAAAAHHH!!! Toen zat ik op de MTS in Utrecht, maar verder weet ik weinig meer van de foto en van de publicatie.

Ik heb van m’n ouders een hele dikke vette envelop met geld gekregen. Alvast voor m’n verjaardag, om de rekening van Bruce te betalen. Ik ben er helemaal verlegen mee, want eigenlijk zijn de kosten voor zo’n dierenarts niet te doen als je een ‘gewoon modaal gezin’ bent qua inkomen, maar ja, je laat zo’n beest ook niet inslapen (althans, ik niet) en zo’n dierenartsrekening is dan eigenlijk precies genoeg om in de shit te komen, financieel gezien (nou ja, zo erg is het ook weer niet, maar het is gewoon zwaar KUT). En bij mijn ouders is het ook niet echt een vetpot. Maar ik heb dus een TOPcadeau gekregen; een zo-goed-als-nieuwe Bruce!!! “Maar je moet van het geld ook nieuwe handdoeken kopen”, zei m’n moeder. Want ik mocht van haar die ondergepiste handdoeken niet meer wassen en gebruiken. Als J. thuis is rijden we even naar de Action en kopen een stapel roze en grijze handdoeken.

Daarna gaat J. los in de slaapkamer. Alles wat hij niet meer past gaat op Marktplaats.nl (ja, hij heeft ook Marktplaats) Hij is sinds ik hem ontmoette van een XXXL naar een XXL naar een XL naar een L gegaan (ik word daarentegen steeds maar dikker) en hoewel veel overhemden al weggegooid of weggegeven zijn kan een poging om iets te verkopen op Marktplaats.nl geen kwaad.

Ik ben de rest van de dag ontzettend zenuwachtig en ik kom tot niks. Ik voel me machteloos. Bruce had namelijk wel een ietwat ontstoken piemeltje toen ik ‘m bracht (had ik toch nog wel wat onthouden) en ik zie de bui al hangen dat de operatie mislukt is of dat hij in z’n narcose is gebleven. Gelukkig worden we om 17:00 gebeld dat we ‘m mogen komen halen.

Zo. THUIS! Alles is goed gegaan, maar hij moet nog wel 10 dagen met die kap lopen. Bruce maakt een normale, maar nog ietwat verdoofde indruk. Hij eet, hij drinkt en hij piest, dus op hoop van zegen.

Hij mag de rest van de avond bij me op schoot op de bank.

Vindt-ie helemaal niet erg. Onze foto wordt gephotobombed door de staart van Frank die ook even bij de patiënt komt checken.

Ik lees me ondertussen in over dit apparaat dat ik vandaag met de post kreeg. Het is een DOXY, een speeltje dat belooft beter dan de Hitachi te zijn. Ik ben benieuwd.

Vriend R. komt langs om samen met J. de nieuwste aflevering van The Walking Dead te kijken. Ik volg deze serie niet en ik ben toch alleen maar met Bruce en die DOXY bezig (inlezen dus, niet uittesten). Ik kijk wel mee naar het programma Sex Academy. Wat een sneuheid. Echt!

Bruce ligt te spacen. Ik hoop ontzettend dat de operatie écht gelukt is en dat hij nog een paar jaar mee kan. Ik zie het al helemaal gebeuren dat z’n hechtingen los gaan en dan overal bloed en dan alsnog een spuitje. AARHG! Ik had al gezegd dat ik me ietwat machteloos voelde vandaag hè?

OMG! Goedele! Wat doe je nu?? Dit jurkje doet echt geen wonderen voor je figuur hoor! En je bent zo’n lekker wijf! Volgens de mannen naast me op de bank is Goedele een hele slechte seksuologe, want ze is tegen anale seks. Ik vind Goedele hartstikke leuk, maar het programma Sex Academy, ja, daar vind ik heel veel van. Bruce moet nog 1 nachtje in de woonkamer blijven van me, zodat hij niet het hele huis gaat verkennen met die kap op en dan per ongeluk ergens achter blijft hangen en dan stikt en dan… PANIEK! Ik wil graag even een nachtje onafgebroken slapen.