Auteur: Luna

De bel gaat en ik ren naar beneden om de deur open te doen. Ik verwacht de postbode of een pakketbezorger of in ieder geval; iemand met een pakketje van AliExpress! Voor me staat een gozertje met een grote tablet in z’n hand. Nee hè, een energie-verkoper, denk ik. Een Eneco-energie-verkoper.

“Hoi”, zeg ik lachend, “je hebt vast een goed verhaal, maar ik ga niet overstappen. Ik ben heel gelukkig bij de NUON.”
“Oh, wil je geen geld besparen?”, vraagt het gozertje.
“Nee, ik ben écht heel gelukkig bij de NUON.”
“Waarom wil je geen geld besparen?”
“Jongen, ik heb m’n haar in de henna, ik sta hier in m’n pyjama, ik ga niet overstappen, ik word al regelmatig gebeld door andere energie-mannetjes, ik heb er geen zin in.”
“Oh, is dat echte henna? Laat eens ruiken.”

En ik weet niet waarom, maar ik laat hem aan m’n in cellofaanplastic gewikkelde haar met henna ruiken. Ik laat hem een stap in mijn huis zetten en aan mijn haar ruiken.

Daarna ben ik 20 minuten bezig om hem ervan te overtuigen dat ik echt niet ga overstappen. En hij wordt steeds dwingender en agressiever en hij gebruikt woorden die hij zelf niet eens snapt.  En ik blijf steeds maar lief en lachen en ik zeg wel 100 keer ‘nee’, maar ik wil hem geen rotgevoel geven door te zeggen dat hij nu echt weg moet gaan en dat ik hier geen tijd voor heb. Ik wil zeggen dat hij moet oprotten en dat ik ‘m een beetje too much vind, maar ik wil ook dat hij een gezellig gesprek heeft, deze dag, want andere mensen zullen waarschijnlijk sowieso de deur meteen dichtgooien als ze hem zien.

Als het Eneco-gozertje realiseert dat mijn ‘nee’ toch echt een ‘nee’ is vertrekt hij.

Ik wilde hem geen rotgevoel geven, maar uiteindelijk ben ik degene die met een rotgevoel achter blijft. Ik voel me een beetje verbaal aangerand. En in een vlaag mis ik mijn ex. Als er aangebeld werd en er een collecte of colporteur voor de deur stond, dan opende hij de deur, zei meteen ‘nee, bedankt’ en deed de deur dicht. In 1 vloeiende beweging. Zonder het verhaal van de ander aan te horen. Zonder de ander aan te kijken.

Ik ben niet zo. Ik weet nog niet of ik zo wil worden.

Ik ben een vrouw die ‘nee’ zegt met een glimlach terwijl er niks te lachen valt.
Ik ben een vrouw die ‘nee, maar ik vind wel dat je haar leuk zit’ zegt tegen mannetjes die me een kranten-abonnement proberen aan te smeren.
Ik ben een vrouw die ‘nee, ik heb liever sushi, maar als jij liever een pizza bestelt, dan doen we dat hoor’, zegt.
Ik ben een vrouw die 20 jaar geleden geen ‘nee, blijf met je poten van me af’ durfde te schreeuwen in een overvolle tram omdat ik geen ruzie met de wildvreemde jongen naast me wilde. Die met z’n poten aan me zat.
Ik ben een vrouw die ‘nee, als je hiermee doorgaat dan ga ik bij je weg’ zegt, maar vervolgens nooit weg gaat, ook al gaat de ander er wel mee door.

Omdat ik bang ben dat de ander mij misschien niet aardig vindt.

Ik ben een vrouw die ‘nee’ zegt met een glimlach terwijl er niks te lachen valt.