SLA ME DAN, GODVERDOMME
“Sla me dan!”
“Sla me dan, Godverdomme!”
“Sla me dan, dan zijn we overal van af.”
We stonden tegenover elkaar.
Tussen zijn neus en mijn neus zat maar een paar centimeter.
En ik wilde dat hij me sloeg.
“Sla me dan!”
Want als hij mij zou slaan, dan zou ik bij ‘m weggaan.
Dat wist ik zeker.
Dan zou ik het wél durven.
Want een man die z’n vrouw slaat?
En als vrouw blijven bij een man die je slaat?
Dat doe je toch niet?
Dat is mij geleerd.
Dat is wat je meisjes leert.
Als je man je slaat dan ga je meteen weg.
Maar hij sloeg me nooit.
Hij heeft me wel tegen de voordeur geduwd, waardoor er nu nog steeds een barst in de ruit van de voordeur zit. Hij heeft zelf altijd tegen anderen gezegd dat die barst kwam doordat hij de deur te hard had dichtgegooid en ik ben altijd in dat verhaal meegegaan. M’n schaamte en m’n angst gingen hand in hand, want hoe kon ik, IK, me nou in zo’n destructieve relatie bevinden? IK?
Hij heeft me voor weet ik veel wat uitgescholden. Hoer. Kutwijf. Slet. Hij heeft me van weet ik veel wat beticht. Want het was altijd mijn schuld. Ik moest veranderen. Hij heeft aan vrienden verteld dat ik een alcoholist ben. Hij heeft aan vrienden en familie verteld dat ik elke dag laveloos op de bank lag. Dat ik niks deed. Want, ach, wat stelde mijn werk nou voor? Dat ik een slechte huisvrouw was. Dat er met mij eigenlijk niet te leven viel. Dat ik regelmatig helemaal flipte. Dat ik gek was. Dat ik gekke dingen deed. Dat ik vreemdging. Dat ik psychische hulp nodig had. Dat al zijn problemen mijn schuld waren.
Maar hij sloeg me nooit.
Nu, een paar maanden later, vraag ik me af of ik echt bij ‘m weg was gegaan als hij me wel had geslagen. Waarschijnlijk niet. Als ik nu zeg dat ik dán wel bij hem weg was gegaan, doe ik alle vrouwen die in een fysiek gewelddadige relatie zitten en blijven, tekort.
En ik doe mezelf tekort. Want.
Verbaal geweld is ook geweld.
Onderdrukking is ook geweld.
Je niet veilig voelen op financieel gebied is ook geweld.
Je niet veilig voelen op emotioneel gebied is ook geweld.
Ik ben jaren gebleven bij een man bij wie ik me niet veilig voelde.
Maar hij sloeg me nooit.
Jezus.
Keihard.
Dapper van je om het te benoemen. X uit Amsterdam
Kus terug vanuit Tiel!!!
Hier nog zo een. Ook nooit gedacht van mezelf en wat therapie gehad om mezelf weer een beetje leuk te gaan vinden. Het beeld van “zo’n vrouw die zich zo laat behandelen” moest ook bijgesteld worden. Want het gebeurt ook de leukerds, de stoertjes met de grote mond, die vlotte meiden waarvan je t nooit van verwachtte. Jij. En ik. En ook al bleef je lang bij hem. Je ging uiteindelijk toch. En daar mag je trots op zijn.
Dat ben ik ook… en jij mag (en MOET) dat ook zijn! Honderd <3 voor jou!
Die komt binnen.
Nooit vergeten dat dit je is aangedaan, niet door jezelf maar door een ander.
Ik doe m’n best! Elke dag een beetje, beetje, meer!
Het leek zo mooi in je plogs.. ik ben met je mee verdrietig om al die vernederingen en geweld. Wisten of vermoeden je ouders van dit alles? Lijkt mij voor hun ook zo pijnlijk, dat hij l terugkijkend een tiran is ipv ideale schoonzoon. Sterkte!
Mijn ouders hebben het nooit geweten… althans, niet hoe erg… mijn vader is wel altijd bang geweest dat hij me iets aan zou doen… dus hij ‘voelde’ wel iets… gelukkig leven m’n ouders allebei nog en kunnen ze nu ook zien hoe veerkrachtig ik ben en hoe ik het ook in m’n eentje prima red! :-)
Wat zullen ze trots zijn. Mooi dat ze je weer zien bloeien.
Ik vind je de dapperste vrouw van Nederland! Je hebt uiteindelijk voor jezelf gekozen en dat is juist na zo’n lange tijd waarin de grens steeds iets verlegd wordt alleen maar moeilijker.. En zo te zien en lezen komt dat (ondanks het verdriet) allemaal op zijn pootjes terecht. Op naar een mooie toekomst voor jou met je beestjes EN de Lunafluisteraar/Lunaknuffelaar/weet-ik-’t-wat hij allemaal doet ;) Liefs
Dankjewel! Uiteindelijk komt het allemaal goed! Het is al goed… het hoeft niet elke dag een topdag te zijn… ;-)
Wat ben jij een ongelooflijk sterke vrouw!
https://youtu.be/6FOUqQt3Kg0
Dankjewel lieve Joop!
Lieve Chantall, wat heftig. Ik wens je eigenlijk alles toe wat je de afgelopen jaren niet of nauwelijks gevoeld hebt ;-) En niets van bovenstaande! Dikke kus x
Dankjewel ouwe burgertrut!!!! <3 <3 <3
Weet je dat verbaal en Emotioneel geweld (soms) vele malen erger is als fysiek….
Bij fysiek kan je het zien…de omgeving ook….
Bij Verbaal en Emotioneel is het niet zichtbaar en kan de gene zich bij de omgeving voordoen alsof er niets aan de hand is en het zonnetje spelen…terwijl het slachtoffer als die er al voor uitkomt de schuldige lijkt en kapot gaat omdat het gewoonweg niet gelooft wordt….
Ik vind het knap dat je uiteindelijk zo lang vol gehouden heb…niets dan Lof en Respect…
Het enige wat ik kan zeggen is leer ervan….een harde les..maar maakt je beter…..zeker al te zien zoals je nu bezig bent en in je nieuwe leven staat….
Het enige wat ik kan geven vanaf hier is een Dikke Knuff…en een Kusje op je voorhoofd…
Helaas weet Ik hoe je je voelt…ook ik..maar dan door mijn Papa….
Greetz Hans
Lieve Hans! Een hele dikke kus terug voor jou!! Het is kut… erover praten (of bloggen) helpt! Alle liefs en goeds voor jou (en ik hoop dat je kracht en vooral heel veel energie put uit het regenboogschilderij)!
Dag en nacht op eieren lopen, omdat je nooit precies weet wanneer hij boos wordt. Hele scenario’s in je hoofd bedenken om dingen te vertellen, of dingen niet te vertellen. Aan de voetstappen in de gang al horen hoe zijn dag was geweest en dan weten of je vanavond wel een koffiekopje naar je hoofd kreeg gesmeten of niet.
Slechte huisvrouw, slechte vrouw, slechte moeder, slechte dochter, slechte minnares, slechte weet ik veel….
Alles was nooit goed genoeg, anderen waren altijd beter, mooier, liever, netter in huis, aardiger….
Totdat het genoeg was…. je kunt beter na 14 jaar weg gaan, dan na 14 jaar en 1 dag…..
Helaas weet ik ook precies hoe jij je voelt… ik vind je heel sterk en dapper.
liefs Xx
<3
Heftig om te lezen.
Dit was ook heftig… en er waren natuurlijk ook heel veel normale dagen… maar er zijn momenten die als een film in je hoofd blijven draaien… dit was er eentje van…
Pfffff alsof ik dingen van mijzelf lees en meis zo goed dat je dit schrijft .. je verwoord het zo goed – verbaal geweld is net zo erg. En de stap die je uiteindelijk genomen heb is heel dapper en sterk .. zelf heb ik de stap gemaakt doordat mijn ex tegen mij zei – ik ben heel erg ziek geweest en gelukkig daarvan alweer 6 jaar hersteld – afgelopen zomer jij had eigenlijk dood moeten gaan … dat was voor mij de druppel dat de liefde al heel lang niet meer was wat het moest zijn en dat ik diep ongelukkig was. En daarmee gaf hij mij de zet die ik nodig had om een hele sterke stap te zetten. Meis wat jij heb gedaan maakt je alleen maar sterker … jij bent en was niet gek dat was en is hij. X
Dankjewel voor je reactie! Het doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben (en ja, dat is logisch natuurlijk) (en nee, echt goed doet het niet, want je gunt iedereen een fijn leven natuurlijk)… Jij ook heel veel liefde en sterkte!
Ik herken dit zoooo. Alleen deden mijn ex-schoonouders dit bij mij. Ik ben in die bijna 5 jaar verbaal afgemaakt en gesloopt. Ik heb echt kut in mijn eigen vel gezeten. Denkende dat ik niet goed genoeg was. Niks goed kon doen. Het moment dat wij uit elkaar gingen was echt een hel, maar achteraf gezien zo een opluchting voor mijzelf.
Wij kunnen dit! Dikke knuffel van deze Zaanse blondie ;)
Dikke knuffel en heel veel sterkte terug van deze Tielsche! XXX
Pffff…….dat je dat allemaal met je mee moet dragen. Wat fijn dat je nu weer gelukkig bent met mr. M.
Die kastjes gaan zo nu en dan weer even open. Je schrijft erover en sluit de ellende stukje bij beetje af.
Erover schrijven is mijn beste therapie :-)
Zo pijnlijk om te lezen want het is herkenbaar. Ook ik had een relatie waarin ik mezelf verloor. Ik ging er ook echt hele rare dingen van doen. Zo had ik ooit (met m’n moeder) een prachtige kerstboom naar huis gesleept, kerstballen en lampjes gekocht en opgetuigd. Hij kwam binnen, keurde de boom geen blik waardig en zei: Ruim je hem zelf straks weer op?
En m’n moeder belde nog: en? En? Hoe vond ie je verrassing? Ik: Práchtig!
Bluh.
OMG! En het erge is; herkenbaar… maar Godverdomme, wat KUT, toch? Ik zeg; voortaan de kerstboom het hele jaar laten staan! ;-)
Wat erg voor je. Maar zou je dochter S. niet moeten beschermen tegen deze ellende? Zoiets over je vader open en bloot op internet lijkt me voor haar verschrikkelijk. In het begin zei je dat je beter was dan de vuile was buiten te hangen, en nu doe je het steeds toch. Waarom? Voor de aandacht van de ramptoeristen? Arme dochter S.
Omdat dit haar proces is.
En anderen er van kunnen leren.
Dankjewel voor je reactie! Ik wilde al helemaal in de verdediging schieten… maar ‘dit is mijn proces’ is inderdaad afdoende… <3
Ja, herkenbaar (hoewel de manipulatie van mijn ex vaak subtieler was). Waar ik ook nog tegenaan liep toen ik die zak eindelijk aan de kant durfde te zetten: ik had het spelletje al die jaren zo goed meegespeeld dat mensen me eigenlijk niet geloofden toen ik vertelde wat er jaren had gespeeld. Want hij was zo aardig en eigenlijk een beetje een sukkelige goedzak en ik het wijf met de grote bek. Als mensen toch eens wisten..
Yep, yep, yep… dit was dan ook wel 1 van de heftigste momenten hoor… de rest was altijd veel subtieler en is er heel langzaam ingeslopen…
Heel herkenbaar! Bijna alle vrouwen in mijn omgeving hebben een “soort” van zo’n relatie gehad. Wat is dat toch dat we dat laten gebeuren?
1 ding is wel zo, het is mij vrij jong overkomen en daarna ook nooit meer omdat je het sneller door hebt. De eerste keer sluipt het er zo gemeen in! Ik heb er jaren over gedaan om mezelf weer leuk te gaan vinden! Dit is inmiddels vet goed gelukt!! Van je af Luun!!!!
Ja, maar jij bent dan ook wel een VET GAAF LEKKER WIJF!!! Van je af; de beste therapie!
Dat je JA tegen hem hebt gezegd! Weet je nog waarom? Dacht je dat daarna alles anders zou worden? Bleef je maar hopen op een goede afloop? Ik bedoel dit niet lullig, ik heb dit net zo goed tegen mezelf.
Ja, ik weet nog waarom… omdat ik officieel de stiefmoeder van S. wilde worden, omdat ik de bruiloft niet meer af durfde te zeggen, omdat ik graag getrouwd wilde zijn, omdat ik dacht dat het daarna echt beter zou worden… niet de goede redenen, I know… now… :-)
ja, herkenbaar, vooral dat denken dat het daarna echt heus wel beter zou worden… Wat een lieve, naïeve schatjes zijn we toch :) Misschien vroeger te vaak naar Disney-films en Sissy gekeken ;)
Zo weer een stukje af – en van je af. En goed voor de mensen, die in zo’n relatie zitten – herken het en doe iets voor jezelf.
Het is zo moeilijk om uit zo’n relatie te stappen als je er midden in zit… maar het kan, het kan wel!
Heftig en dapper. Ook ik zit met de vraag over wat voor invloed dit op dochter S. heeft gehad. Of nog krijgt. Was ze ook getuige van die vernederingen?
Nee, dat is ze nooit geweest, Godzijdank… en de oppaspuber ook niet… maar ik ben vrouw 4 en hij is nu bij vrouw 5… en hij ‘werkt’ al 20 jaar volgens eenzelfde patroon, dus het is onmogelijk dat S. er niets van mee krijgt…
Ik heb ook zo’n ’tweedehandsje’ (in de meest positieve zin van het woord en dan nog veel beter!) uit haar eerdere huwelijk. Als je Luna-fluisteraar een beetje goed fluistert dan liggen de mooie tijden voor je…
Ik hoop het! En ik vind dat ik er RECHT op heb, HAHAHAHA! ;-)
We (de fluisteraars) aim to please! ?
Oh en als vader van 3 prachtige kinderen waarvan 2 extra gratis bijna geadopteerd: je kan kinderen op een gegeven moment niet meer afschermen hoe graag je het ook zou willen. Op een gegeven moment is de waarheid de minst slechte keuze. Helaas zijn we hier ervaringsdeskundige.
Dankjewel! Natuurlijk vind ik het superkut allemaal… voor mij, maar ook voor haar… maar ik moet verder met mij leven… en mijn blog gaat over mijn leven… de waarheid is altijd de minst slechte keuze (zeker als kinderen wat ouder zijn); heel mooi en heel waar! <3
Ik reageer eigenlijk nooit op je stukjes ( lees alleen) Maar ook ik heb 13 jaar in zo’n relatie gezeten alleen bij mij kwam er bovenop de emotionele mishandeling ook nog de fysieke mishandeling. Na 13 jaar had ik eindelijk de moed om hem te verlaten en ben toen op last van de politie ondergedoken in Tiel. Dit is 20 jaar geleden. Tot januari 2016 is hij mij blijven lastigvallen en bedreigen en politie deed nooit wat. Ook al wisten ze dat hij gevaarlijk was . Gelukkig heeft hij zich afgelopen jaar dood gezopen en zal ik nooit meer bang hoeven zijn. Al was het in het begin wel raar om niet meer gestalked te worden ( of is dat raar ) Chantal je mag je gelukkig prijzen dat je van hem af bent al zal de geestelijke ontwenning nog wel een tijdje duren. Maar jou kennende kom je er wel . Xx Debby ( moeder van Senna )
Het is erg om ge zeggen maar soms is het makkelijker als je wél geslagen word. Want dat is fout. Verbaal geweld sluipt erin en is een grijs gebied waardoor je aan jezelf gaat twijfelen. Succes sterke vrouw. Ik lees je blog al sinds de eerste dagen, je kan het!
Slik
Weer een brok in mn keel na het herlezen. Jij verdient zoveel beter! Ik gun je alle geluk en liefde van de wereld! Dikke knuffel XXX
Meisje… ik lees dit nu, na heel lang niet bij je te hebben gelezen. Ik ben opgelucht, want ik wist het ergens wel en maakte me zorgen. Maar ik was al wat belerend en ik wist niet hoe je te bereiken op een lieve, niet-belerende manier.
Weet dat ik van je houdt. En dat je welkom bent.
(Ik ben inmiddels te blind om alles te lezen, sorry.)
Ontzettend knap dat je eruit gestapt bent. Fijn !
Bijna 2 jaar na dato lees ik je blog en deze komt binnen… jemig, wat herkenbaar..
Ook ik ben uitgestapt, in mijn geval met meer fysiek dan mentaal geweld, maar ik durf bijna te zeggen dat je met minder kleerscheuren uit fysiek geweldadige relatie komt, dan uit mentale mishandeling.. Ik weet dat je ondertussen een heel eind verder bent en ik ben plaatsvervangend trots :) Trots op jou, omdat dat makkelijker is dan trots op mezelf, denk ik :p