PLOG ZATERDAG 17 JUNI 2017

Goedemorgen deze zaterdagmorgen, all the way from Paris, yes! Het is onze laatste dag hier en ook die gaan we weer optimaal benutten!

Jazeker! NOG een museum! En M. kan hier wel heel moeilijk kijken, maar het was zijn idee! Hij wilde graag ingewikkelde dingen uit de oudheid zien in het Louvre. Ik vind het allemaal prima!

Even ontbijten, want ons ‘vaste’ bakkertje was dicht.

M. neemt even de hoogtepunten van het Louvre alvast door op z’n iPhone.

Ik maak even een foto van de driehoek op het plein vanaf de binnenkant.

Kijk. Allemaal ingewikkelde dingen uit de oudheid.

Oude dingen zijn niet echt mijn ding (behalve als ik ze kan gebruiken in collages of dromenvangers), maar dit is wel heel gaaf en groot en imposant. Op de foto is dus niet te zien hoe GROOT deze paarden zijn.

En ook met deze 2 mensen ervoor is het niet heel erg duidelijk. Het is een ‘kolom’ uit het paleis van Darius. Het dak van een gedeelte van het paleis rustte op 36 van deze kolommen (er hoort dus nog een heel stuk onder). Gaaf.

Het Louvre is te groot om 1 dag te doen. Ook te groot om in 1 week te doen. Hier allemaal pillendoosjes.

Superfijn geschilderd. Je snapt het niet.

Het is zo groot en groots en het is druk en nog drukker.

Onvoorstelbaar, maar dit is een plafond. We lopen door megagrote zalen met megagrote schilderijen links, rechts en dus ook boven.

Dit is toch niet normaal? Je kan hier eigenlijk alleen maar in shock and awe naar kijken.

Daar in de verte staat de Nikè van Samothrake, een Griekse godin van de overwinning (200 voor Christus). Een topstuk uit de Louvre-collectie.

Er is zoveel. Hoe mooi zou het zijn als je voor elk schilderij, voor elk ding dat te vinden is in het Louvre, uitgebreid de tijd zou kunnen nemen? Om ernaar te kijken, om de achtergrond te lezen, om alles te beleven? Daar heb je een leven voor nodig.

Want dit is dus maar 1 galerij, met meer dan 100 schilderijen. It’s too much.

Daar helemaal achterin hangt de Mona Lisa. Het is mij te druk om dichterbij te gaan kijken. Ik zag ‘r beter op de iPhone van M.

Dit dan. Dit is een hoekje van het schilderij Les Noces de Cana en is 6,77 × 9,94 meter groot! OMG! Niet normaal hoor.

Ik ben lichtelijk overdonderd en overprikkeld nu. Zo veel moois. POE HEE!

Een gezellige Instagram-collage!

Wij lopen weer richting de Jardin des Tuileries om even uit te rusten.

En… we wandelen weer door richting, eh, geen idee welke richting, want M. navigeert. We gaan naar Marché aux Puces de Saint-Ouen  (The Puces) (de poesjes)! Een grote vlooienmarkt/rommelmarkt/antiekmarkt. Ergens tussendoor doen we een lunch!

En omdat het toch wel erg ver lopen is naar die rommelmarkt (ik denk dat we minstens 10 uur per dag aan het lopen, staan, wandelen of slenteren zijn geweest) doen we tussendoor nog een snack!

Bij café Dunkerque.

De vlooienmarkt/rommelmarkt/antiekmarkt!

Het is allemaal geweldig en allemachtig prachtig, maar ook allemachtig prachtig duur. Ik zie zat dingen die ik graag in m’n dromenvangers zou hangen, maar de prijzen gaan me echt te ver. Maar ja, wel all the way from Paris, yes!

Ik koop uiteindelijk wel een paar kleine dingetjes.

Maar had het liefst dit everzwijn meegenomen. Sexy beest!

Na wederom een dag van 20.000+ stappen besluiten we te eten in het hotel. Ik heb een cocktail verdiend en deze cocktail is zo lekker dat ik er nog eentje neem. En vooruit, nog 1.

Deze pasta was ZALIG! Beetje veel ham, maar verder; ik was er aan toe!

M. neemt heel gezond een bak geroosterde groenten. Goed bezig hoor! Ik moet bijna huilen omdat dit onze laatste avond is in Parijs en ik eigenlijk helemaal niet naar huis wil, of eigenlijk weer wel, maar het is zo fijn en zo gezellig en er hoeft niks. Maar ja. Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan en vannacht gaan we weer.