MUESLI-MEISJES, JEHOVAH’S & ALBONDIGAS

Het is 4:30 en ik wil er verder niet teveel over zeggen, maar ik ben wakker. Ongesteld. Kramp. Zielig. Om 4:00 stond Nina te piepen naast het bed en als Nina piept, dan is er iets. Snel eruit, snel naar buiten. Mevrouw is aan de diarree, dus Nina is ook heel zielig. Ik kom daarna niet meer in slaap. Dan toch lekker niet, joh!

Nee, je krijgt niks, want je bent zielig.

Kijk eens; ik doe een poging om ook een muesli-meisje te worden. Niet gelukt vandaag. Gewoon brood gesmeerd voor oppasmeisje M. en een eitje gekookt. Haar daarna naar school gebracht.

Snel even langs de Albert Heijn, want dan kan ik al beginnen met 1 van de tapasgerechten voor morgen; albondigas, oftewel Spaanse gehaktballetjes.

Thuis word ik heftig afgeleid door ‘A Baby Story’ op TLC. Het ging over baby’s.

Daarna word ik afgeleid door 2 Jehovah-getuigen-meisjes. Ik laat ze binnen en gaf ze koffie en thee. Ze geven mij de Ontwaakt met daarin tips hoe je volgens God beter met je tijd om kunt gaan. Ik kan misschien beginnen met het niet meer de deur opendoen voor Jehovah-getuigen-meisjes, want dat had me toch zeker 1,5 uur gescheeld vandaag! Nee, ze waren heel lief en het was een eerlijk en respectvol gesprek.

M’n ouders komen ook nog langs op de koffie. Gezellig! Daarna stofzuig en dweil ik de benedenverdieping. Nina moet dan altijd in de bench, want anders vreet ze de stofzuiger op. Geïnspireerd door het bezoek van de Jehovah’s draai ik de elpee van Jesus Christ Superstar.

Ja! Daar is dochter S weer! Nina is weer helemaal gelukkig.

De Spaanse gehaktballetjes worden heerlijk!

Nee, jij krijgt nog steeds niks, helemaal niks.

Dochter S. krijgt wel een paar gehaktballetjes. En een loempiaatje. En okay, ook wat kipnuggets.

En een Bosche Bol. Die hadden m’n ouders vanmorgen voor ons meegenomen.

We kijken naar de openingsceremonie van de Olympische Winterspelen.

En ik ga de rest van de avond verder met het voorbereiden van de tapas. Als ik kook ben ik gelukkig.