PLOG VRIJDAG 4 NOVEMBER 2016
Hé Bruce… je ogen staan nog niet helemaal tiptop, maar je komt alweer bedelen om snacks, dus volgens mij gaat het de goede kant op met je! Fijn! Ik smeer brood voor de oppaspuber en zwaai haar uit naar school en richting haar moeder!
Kan ik daarna mooi met m’n eigen moeder naar de LIDL, waar ik dit triootje wasverzachters aantref! In de aanbieding… en… nieuwe geuren! Wat een dikke SCORE! Blij in en zin om te wassen. Ik kreeg van mijn moeder de ongevraagde tip dat het veel beter is om je was te verzachten met een scheutje azijn en dat dat dan ook beter is voor je wasmachine, maar ik hou gewoon heel veel van wasverzachter en dan ook graag heel veel verschillende geurtjes waar ik uit kan kiezen. Soort Lush voor je kleding.
Meest vage product ooit dat ik vandaag zag; een voorverpakte kool in plastic met een konijn erop. Mooie verpakking overigens.
Oh! Zin in! Lamsvlees! Hmmmm… niet gekocht, want geen ruimte in de diepvries en ik heb heel veel lekkere dingen bij de LIDL gekocht en m’n koelkast is vol.
Of ze een croissantje mag?
Ik knip even wat uilen voor op Love Ritual Boxen.
Ik laat Nina uit.
En dan krijg ik weer ongelooflijk kutnieuws over m’n ex en hoewel niets mij meer verbaast, doet het toch pijn om wéér een naam van 1 van zijn ‘bijvrouwen’ te horen en vooral als dat ook nog dezelfde naam is als de mijne. Maar… zijn woorden: “Dan hoef ik me niet te vergissen in de naam.” Ongelooflijke harteloze klootzak. Om mijn verdriet te verzachten koop ik een witte kerstboom. Of eigenlijk; ik krijg ‘m van m’n ouders voor m’n verjaardag, want die zochten nog een cadeautje! SCORE!
Omdat ik nu eenmaal in de kerstsfeer ben ga ik alvast op zoek naar de kerstballen en ik kom m’n lichtjes-hert tegen. Die mag alvast in de woonkamer.
Even een nieuw dekbedje erom.
En ook even al m’n jurkjes uitzoeken en ophangen. Omdat ik toch nog steeds 10 kilo ben afgevallen staat de helft van m’n jurkjes me niet meer. Te groot! Luxeprobleempje hoor.
Nergens last van.
Dit.
Maar dan ook altijd weer dit. Bruce wil wel even laten zien dat hij blij is met de antibiotica.
Als ik Nina uitlaat (samen met Nana de honden-BFF) loopt er een agent met ons mee. Op zoek naar… een verdachte rugzak! HAHAHAHAHA! Niet gevonden natuurlijk.
Ik draaide ’s avonds een wasje met het beddengoed en heb per ongeluk Monks meegewassen. Op 60 graden. Hij is iets gekrompen.
En de rest van de avond met Monks en Nina en de poezenboys op de bank naar The Voice of Holland kijken. Moe. Leeg.
Wat is er zo grappig aan een verdachte rugzak? Heeeeeeeeel blij dat Bruce weer beter is. En geen dierenarts fobie heeft.
Moe en leeg. Hoe vreemd. Niet zo gek lijkt me. Zulke berichten moeten je toch vreselijk raken na zoveel jaar met JE man. Gelukkig is hij nu ex.
En dan moet ik weer denken aan wat hij zei: “Je vindt nooit meer zo’n goede man als ik.”
Ik vraag me af: kun je nog wel rustig slapen als je iemand zo hebt behandeld? Krijg je dan geen last van je geweten?
Joop /// dat soort kleuters heeft geen geweten…. die hebben er alleen maar ‘spijt’ van dat ze betrapt zijn, niet van hun gedrag…. en dat valt voor mensen zoals jij en ik (en gelukkig voor nog heel veel meer mensen) niet te begrijpen, omdat dat niet in onze belevingswereld en normen/waarden plaatje past…
Ik denk dat hij heel rustig slaapt, want inderdaad, wat Marjan zegt; hij heeft geen geweten… geen empathisch vermogen… en daar achter komen na zoveel jaar is bizar… maar wel de realiteit… :-)
Ik heb vanmorgen ook die wasverzachter meegenomen, nou ja, alleen de middelste… die andere twee vond ik niet zo lekker. Arme Monks zeg….. ben je wel schoon, maar meteen een stuk kleiner….
Die ex… nou ja, laat ik er ook maar geen woorden aan vuil maken…. in het kanaal ermee…
Ja, Monks moest wel even slikken toen hij in de spiegel keek, HAHAHA!
Kusje voor Monks…. .. Klein maar Fijn ;-)