PLOG VRIJDAG 7 DECEMBER 2018
Nou Nien! Goedemorgen! Het is de allerhoogste tijd om maar weer eens te gaan ploggen! Een beetje een update naar de mensen toe! Nien heeft het koud en voelt zich helemaal alleen beneden ’s nachts. Ze mag dus meestal wel op bed komen slapen, want ze kan gewoon heel zielig kijken. Ik kan de laatste tijd slecht uit m’n bed komen ’s ochtends.
Maar vandaag moet ik wel, want het is vrijdag! En al gaan we vrijdag al jaren naar de LIDL om 8:00, vandaag gaan we naar… Ziekenhuis Rivierenland! Jippie. Ze hebben de kerststal al gezellig opgezet.
Gezellig hoor! M’n moeder moet eerst bloed prikken en daarna moeten we bijna 1,5 uur wachten op de uitslag bij de oncoloog.
Ik word hier vreselijk depressief van. Ik weet; ze doen hartstikke hun best in het ziekenhuis om het toch nog ‘gezellig’ te maken, maar de meeste mensen komen niet voor de gezelligheid naar een ziekenhuis. Zo’n kerstboom is voor mij juist een stille herinnering aan het feit dat de kerstdagen eraan komen en wat gaan die ons brengen? Wat gaat de toekomst brengen? Wie zit er aan de kersttafel dit jaar? Volgend jaar? Die hele kersttafel is bij mij toch met alle jaren steeds minder groot qua aantal mensen die eraan zitten en dat is gewoon KUT.
We brengen m’n moeder thuis na het bezoekje aan de oncoloog en m’n vader en ik gaan door naar de LIDL. Prachtige hondenvoerverpakking dit.
En weer door naar de Albert Heijn en de Action.
M’n moeder gaat tegenwoordig niet meer mee boodschappen doen en daardoor duurt het allemaal wat langer dan gebruikelijk. M’n vader kent half Tiel en moet met iedereen even een praatje maken. En een kwartier wachten tot deze vrachtwagen eindelijk z’n vracht kan lossen helpt ook niet echt mee.
Maar ik heb de tijd!
Na het boodschappen doen even het wekelijkse croissantje voor Nina!
En dan door naar deze stoere dame. De bloeduitslagen waren op zich okay. De nieuwe chemopillen slaan aan (“En daarmee, mevrouw Van den Heuvel, heeft u mij wederom ontzettend verbaasd”, aldus de oncoloog). Maar de afgelopen 2 maanden waren zwaar en uitputtend. Tel daar een blaasontsteking en constante misselijkheid bij op en trek er zo’n 6 kilo vanaf en je hebt met een lichaam te maken dat gewoon waanzinnig moe is. Op. Een paar weken terug dachten we allemaal dat m’n moeder er binnen een week niet meer zou zijn (inclusief m’n moeder zelf) en nu is er weer een klein kansje dat er nog wel eens een tijdje aan vastgeplakt kan worden. Maar het gaat erom wat er fysiek allemaal nog mogelijk is in dat tijdje. Momenteel is dat bar weinig en dat is voor een vrouw die altijd wel iets deed heel moeilijk te verkroppen. En dat snap ik.
Want Dr. Phil kijken is heel leuk, maar gaat op den duur ook vervelen.
Wij gaan op pad om mijn depressie wat te verlichten.
Waar anders dan bij de Tuinwereld?
Al word ik hier niet heel blij van.
Hier ook niet van.
Hier dan weer wel van! De buurman zei onlangs tegen M.: “Ja, vroeger had iedereen in de straat verlichting en dat vond ik altijd zo gezellig.” “Zeg dat maar niet tegen Chantall”, had M. geantwoord. Ik zie hier een volledig carte blance in! Dit weekend gaan de flamingo’s uit de achtertuin naar de voortuin en dan met allemaal lichtjes om hun nek en sterren tegen de muur! YESSSSSS!
Een kerststukje voor m’n moeder en een kerstkrans voor m’n moeder (maar voor de vogels)!
Hier word ik dan wel weer heel blij van, maar Jesus, jongens, dit is plastic, foam, eigenlijk yukiyuki-troep, niks handgeblazen glas! En dan nog 7 of 8 euro voor zo’n donut vragen? Neen.
Deze kolibri is dan wel weer heel gaaf. Maar niet gekocht, want ik zit al aan m’n kerstballen-tax van dit jaar.
Gisteren kwam dit allemaal binnen. Gekocht van m’n verjaardagsgeld. En ik werd er niet eens blij van. Ik moet mezelf echt bij elkaar rapen of juist niet, ik weet het niet. Ik vind het een moeilijke en verwarrende tijd en m’n emoties gaan alle kanten op. Alles ruikt wel GODDELIJK overigens.
Ik kocht een daglichtlamp. Ik hoop dat het helpt.
Deze klootzakken denken ook alleen maar aan zichzelf. Eten. Eten. Eten. Naar buiten, naar binnen, naar buiten, maar op schoot? Neen.
Deze gekleurde lampjes komen in de flamingo’s buiten, maar het regent dus we kunnen het niet gaan opzetten. Kut.
Vriendinnetje F. eet mee. Mini-rijsttafeltje met nasi en roedjak en zoetzure komkommer en kroepoek en gebakken uitjes.
Nina is klaar voor een tv-avondje. Ik was zo blij dat ik steeds minder tv keek, maar ik krijg mezelf de laatste maanden niet tot iets anders gezet dan hangen en staren naar een schermpje. Gaat ook wel weer over en Nina is gek op hangen voor de tv.
Nina heeft tegenwoordig ook Instagram. Vette influencer is het!
Wij kijken ‘Help Mijn Man Is Klusser’ vooruit via Videoland.
En het is werkelijk alsof ik naar m’n eigen leven van 2,5 jaar geleden zit te kijken. De (niet)klussende man is een ‘ex-veteraan’ en uitgezonden geweest naar Afghanistan of Irak, maar hij kan er maar moeilijk met haar over praten, want ja, moeilijk, veel dingen gezien, veel dingen meegemaakt.’ John Williams prikt door de leugens heen, OMG, WTF, het was een aflevering om van te smullen! En te bizar voor woorden, want mij is precies hetzelfde verteld 10 jaar geleden! Uitgezonden naar Rwanda, daar veel dingen gezien, veel meegemaakt, PTSS, nachtmerries. Was sluipschutter, maar is met een mes daar in z’n rug gestoken en daardoor een paar jaar verlamd geweest. Maar… hij wilde er verder nooit meer over praten, want dat kwam allemaal te dichtbij. En; ik slikte het toen als zoete koek en sprak er nooit meer over. Pas na m’n scheiding bleken het allemaal leugens. En nu achteraf denk ik; HOE DAN???? WAAROM? De dame uit de aflevering blijft trouwens gewoon bij ‘m, ondanks al z’n leugens (de man heeft een Afghanistan-patch op een legerjasje) (OMG!!!)! Hoe ver kun je gaan in je leugens?! Uit ervaring weet ik; heel, heel ver. Maar toch raar om het dan zo op televisie te zien bij een andere vrouw.
Nog iets met een mes in een rug! Boys! Wat doen jullie!!!!??? F. gaat zitten en wordt meteen belaagd door Frank en Sid. Kutbeesten.
We kijken The Voice. Het is duidelijk dat Anouk niet gaat omdraaien voor Collin, maar… Collin is wel degene die vorige maand een serenade voor me zong! Ik heb al een paar maanden hier op Maanisch.com geen updates geplaatst, maar ik was op Climaximaal.nl wél heel druk (hoe ik het heb gedaan, geen idee)! Ik schreef 30 november mijn 500ste review en dat heb ik de hele maand november gevierd met een waaaaaanzinnige megagrote GIVE AWAY-maand! Ja, kom je nu mee, Luun! Ja, sorry! Maar ik heb elke dag een superprijs weg mogen geven! Dildo’s, vibrators, buttpluggen, van de beste en leukste merken! Dus ik mocht een soort van Oprah spelen! Het was heel tof en gaaf, maar ik ben blij dat het voorbij is en dat alle prijzen afgelopen maandag en dinsdag zijn verstuurd! Anyway… tijdens 1 van die eerste dagen was ik bij TV Gelderland voor een interview en daar was Collin Hoeve de barman / liedjesschrijver! En hij zong een soortement van serenade, zo leuk!
En tuurlijk Nien, ook vannacht mag je weer mee naar bed!
Dikke knuffel en je blijft verbazen! Een plog, vandaag. Van je af schrijven. Je bent een kanjer! XX
En dit is dan maar van één dag??? Wow Chantall…… geen wonder dat je moeilijk je bed uit kunt komen….. Ik word al moe als ik het lees….. wat een volle dagen zijn dat. Jouw Moeder laat iedereen versteld staan, maar ik kan me alle dubbele gevoelens levendig voorstellen. Jullie worden van hot naar her geslingerd in de emoties.
Overigens, die kolibrie is nog van vorig jaar (alhoewel, die kocht ik toen al met korting, misschien was ie nog wel van het jaar daarvoor…) Misschien kun je in de week na kerst nog even terug, dan zijn al die ballen met extra korting. (Ze willen ze niet weer een jaar inpakken en volgend jaar weer uitstallen….) Liefs!
Die daglichtlamp hè.. Check ff of daar geen uv licht uitkomt. Je moet namelijk in zo’n lamp kijken voor effect, en dan mag het je ogen niet beschadigen (er zijn heel veel fake kampen te koop).
Veel liefde uit Zeeland voor jou en je ma en pa -xxx-
Topper xxx
Mixed feelings dus allemaal. Wel fijn dat je het een beetje van je af fotografeerd.
Riet…..Riet toch……en Piet…..papa Piet. Wat een achtbaan.
Als ik Sid en Frank was kroop ik ook bij F. op schoot.
Oh, zo’n daglichtlamp…is het wat?! Overweeg ‘m ook voor wat blijheid in het droeve weer.