APFELSTRUDEL, KLAVERJASSEN & EEN ABSENCE

Het is zondag en toch sta ik om 7:02 al voor de spiegel. Why tell me why!!! Ik neem me voor om deze week m’n haar te gaan verven. Echt.

Dit is de ravage die onze keuken vaak is na een gemiddelde zaterdagavond. Zucht.

Oh ja, ik ging er zo vroeg uit omdat Nina moest plassen. Ach, anders had ik dit bijzondere stukje lucht gemist.

Ik ruim de keuken op en kwam dit restje Grieks tegen. Oh ja, we hadden gisteravond nog per ongeluk Grieks laten bezorgen. Perfect ontbijt dit.

De verkering komt pas rond 10:00 uit bed. Ik ontbijt gewoon nog een keer met een boterham ham-kaas-ei. Nee, Nina, nee.

Ik vlei mij tegen de verkering aan op de bank. Val ik toch zomaar weer in slaap. Zo gek.

Om 13:00 komen m’n ouders klaverjassen. Hier zitten ze front row en checken onze nieuwe 3d-TV.

Koffie met een Apfelstrudel. Nee, Nina! Nee! Oh, m’n vader geeft stiekem toch een stukje.

Ik speel altijd met m’n moeder en we worden bijna iedere keer vet ingemaakt door J. en m’n vader. M’n moeder over het vest dat ze draagt: “Ik vind dit zo’n lekker vest, ik zou erin begraven kunnen worden.” Seconde later: “Oh, dat is wel gek dat ik dat zeg hè, maar ik wil niet echt in dit vest begraven worden hoor, het is gewoon een lekker vest.” Okay. “Ik wil er wel een beetje netjes bij liggen, maar ik wil een dichte kist.” Okay!

Als de verkering en ik op pad gaan moet Nina in haar bench. We draaien wel altijd de televisie richting haar en zetten ‘m op Discovery. Vindt-ze interessant.

Jesus, gaan we nou alweer uit eten? Yep. Vriend R. heeft nu al een paar keer mijn werkcomputer gemaakt, mijn laptop gefixt en de afgelopen week was onze download-pc volledig vastgelopen. Alles werkt nu weer, hoera, en we hebben heel veel geld bespaard, dus vriend R. en zijn vrouw K. werden getrakteerd op sushi. Eigenlijk best decadent, 3 computers. Ook best decadent, 2 keer per week uit eten. Nou ja, YOLO enzo. Aan die kut-rekening van de gemeentebelastingen die ik gisteren kreeg probeer ik maar even niet te denken.

Ik kijk hier wat blanco, maar eigenlijk wou ik een foto maken van hoe gaaf m’n haar zit zo.

Dit kan ik geen lachrimpels meer noemen.

We kijken ‘The Hunger Games, Catching Fire’. Had niemand mij even kunnen waarschuwen voor het open einde? Wat een deceptie. Kater Sid Vicious is ook helemaal de weg kwijt en zit de HELE film bij ons op de bank. Hij heeft een soort doorlopende absence en staart de hele tijd recht voor zich uit. Spooky! Wel gezellig hoor, Sid!

Het regent buiten en de verkering is zo sociaal om Nina uit te laten. Bij terugkomst komt Nina als een opgerold nat poesje tegen me aan liggen. Ze ruikt naar een hond die in de regen heeft gelopen, maar ik schaam me er niet voor; ik vind Nina dan superlekker ruiken! Want het is mijn hond.