PANIEK IN DE POEZENTENT

Weer vroeg op, vroeg aan het werk, Nina uitlaten, koffie en een cracker met kaas en terwijl ik lekker aan het werk ben gaat er ergens in de buurt een alarm af. En dat blijft maar loeien en loeien en loeien. Pas na een half uur stopt de herrie. Dit was overigens een nieuwsbericht uit de categorie ‘klein leed’.

Ik ga even langs bij de moeder van oppasmeisje M. voordat ik M. ophaal uit school. Duitse dog Elvis ligt er lekker bij.

M. en ik doen even boodschappen bij de AH en de Action. Bij die laatste verkochten ze deze hertjes voor maar 99 cent per stuk. AWESOME! Ik ben bijna jarig, dus dan mag ik de kerstboom weer opzetten.

Hé, de ‘M’, van oppasmeisje M.! En de allerlaatste ‘Hoe Overleef Ik’-het tijdschrift. Het tijdschrift stopt ermee. Jammer, want vond het echt een leuk tijdschrift voor meisjes onder de 15 met veel knutseltips en andere leuke dingen. Niks geen items over popsterren of make-up of de allervetste kleding, gewoon normaal, leuk, lief. Erg jammer. We hadden een abonnement voor de pubermeiden, maar dat is dus vanzelf gestopt.

M. heeft huiswerk. En ergens gaat er iets niet helemaal goed, waardoor… paniek, stress, toestand!!!

Dit is pas echt paniek!!!! Bruce is ziek en heeft al een plekje gezocht om eh, langzaam te sterven!!!! WHAAAA! Ik heb er een blog over geschreven: HIER.

Maar we konden meteen terecht bij de dierenarts.

Waar ze tegenwoordig alleen nog maar Royal Canin verkopen en wij hadden altijd Hill’s voor Bruce en dat bestelden ze altijd op zulke onregelmatige tijden dat we er een beetje klaar mee waren (we moesten dus steeds weer terugkomen, omdat ze het vergeten waren te bestellen) (de echtgenoot flipte ‘m nogal in augustus: HIER). Dus we zijn in augustus overgegaan op ander voer, maar dat is dus niet helemaal goed gegaan. Bruce is een blaasgruis-kater en hij kan nu dus niet meer plassen en heeft veel pijn en is zielig!

M. heeft keurig 45 minuten gewacht tot we klaar waren met het katheteriseren van Bruce. Daarvoor verdiend ze een sticker en een krul van de juf.

Bruce verdient ook een sticker. Met een naald in z’n pikkie en dan meer dan 150 milliliter urine eruit en dan nog spoelen en nog een prik! En nog een prik! ZIELIG!!!

Naast ‘m ligt een scheerapparaat. De dierenarts heeft een stuk van z’n bef geschoren om ‘m te kunnen prikken. Gelukkig waren alle nierwaarden goed en hoefde hij niet aan een infuus.

Dit is dan wel even schrikken. Ben ik net wat jurkjes aan het verkopen via Marktplaat.nl, gaat het er aan de andere kant weer net zo hard uit. AARGH!!! Ja, zo lukt het nooit om volgend jaar weer naar Jamaica te gaan hè?

Bruce zelf lijkt alles thuis weer vergeten en laat zich alle knuffels en aaitjes heel goed welgevallen. Hij kruipt nog net niet in me.

Helemaal stoned van de morfine. Lekker hè? Het is de komende dagen even goed afwachten of hij goed blijft plassen of dat er misschien toch nog blaasgruis in z’n blaas zit. Spannend. Bruce mocht voor een keertje in bed, zodat ik ‘m de hele nacht zou kunnen kroelen, maar hij wilde dat zelf niet. Eikel.