web analytics

14

BRUCE LEE WORDT BRUCE LIN

Ik had me best goed gehouden eigenlijk, zo tijdens het dierenartsbezoek afgelopen woensdag. Bruce werd gekatheteriseerd en al was dat geen prettig gezicht, toch wist ik dat dit het beste voor hem was. Ik had dan wel een kleine flashback naar 7 jaar geleden, maar het hoefde deze keer niet zo’n drama te worden. Het zou zomaar wél in 1 keer goed kunnen gaan, katheter erin, doorspoelen, kusje erop en niks aan de hand. En woensdagavond lag Bruce ook heerlijk van de morfine op m’n schoot te slapen. Hij had gedronken, hij had gegeten en hij was ’s nachts zelfs op pad gegaan in de keuken op zoek naar het blikje tonijn wat ik per ongeluk had laten staan. Ook donderdag ging het goed. Hij liep keurig rond te paraderen door het huis, hij miauwde wat, hij at wat en hij dronk wat. Ik durfde nog net niet opgelucht adem te halen en dat is achteraf maar goed ook, want vrijdagochtend ging het mis. Ik zag Bruce 10 keer achter elkaar naar de kattenbak gaan, belde meteen de dierenarts en mocht gelijk weer langskomen. Aldaar vertrok zich een klein poezendrama. De blaas van Bruce zat weer vol, maar het katheteriseren lukte niet op de normale manier. Maar ja, de druk moet wel van zo’n blaas af, dus de dierenarts moest het op een niet zo prettige manier doen; met een naald door de buik van Bruce. Met een naald door z’n buik! “Ja, hij kan hier een beetje misselijk van worden”, zei de dierenarts nog. Dat ‘beetje misselijk’ resulteerde in een kokhalzende, kwijlende, hijgende Bruce die overduidelijk doodsbang was en zich in de mouw van de echtgenoot probeerde te verstoppen. “Ik kan dit niet aanzien hoor”, zei ik, maar wat ik daarna te zien kreeg kon ik pas écht niet aanzien. Het lukte de dierenarts ook niet om een infuusje in te brengen, wat voor nog meer stress en paniek bij Bruce zorgde en om ‘m verdere pijn en stress te besparen kreeg Bruce de narcose middels een prik in z’n bil. En daar lag-ie dan. Down and out met z’n tong uit z’n bek. Het leek wel of-ie dood was; plat op z’n buik, voorpoten naar voren, achterpoten wijdbeens naar achteren en omdat de katheter er nu wel in ging stroomde de urine uit z’n lijf. “Ik wil niet dat Bruce dood gaat hoor”, begon ik te huilen. “Liefie, hij heeft nu geen pijn meer, dus als-ie nu doodgaat, dan voelt-ie er niks meer van”, zei de echtgenoot. “Ja, maar ik voel het wel, ik wil niet dat-ie doodgaat, het is wel de Bruce hoor!”, huilde ik. Maandag wordt het piemeltje van Bruce geamputeerd. Bruce de transgender. Hartstikke hip.

Dit vind je misschien ook leuk...

14 reacties

  1. Suzanne schreef:

    Aach, wat een toestanden! Veel sterkte en beterschap voor Bruce. De vorige blog ook gelezen en misschien is Zooplus.nl een tip voor je, ik ben er vaste tevreden klant en ze verkopen echt zowat alles.

  2. Suzan schreef:

    Ah… wat zielig! Wat een hel! Kus voor jou en “Suzy” Lee xx

  3. Marina Hager schreef:

    Dat is niet leuk maar het is voor Bruce beter! Je zal zien dat het goed komt. Sterkte!

  4. Branwen schreef:

    Wat een ellende. Ik voel met je mee. Veel sterkte voor jullie allebei.

  5. willeke schreef:

    Aaah sterkte voor jou en bruce. Ik leef met je mee.

  6. Jan Folkersma schreef:

    Bruce! De dokter weet vast wat het beste is. Ik denk dat je nog wel 10 jaar mee kan. Gelukkig hebben dieren in het algemeen en katten in het bijzonder een heel slecht geheugen. Over een week alles weer vergeten. Lekker de vrouw irriteren door op haar toetsen te liggen.

  7. lijn schreef:

    Ja, ik schrok ook van de foto net. Maar ik heb ook even zitten Googlen, en die operatie lukt zo goed als altijd, en heeft een bijna 100% succesgarantie, wat ik er zo van lees. Doodjammer dat het niet meteen in dezelfde narcose kon natuurlijk, maar hopelijk is Bruce (of noem je ‘em hierna Michelle Yeoh, die is VET joh) na maandag gewoon voor altijd van z’n probleem af.

    X lijn

  8. Marjan schreef:

    Brucanna dus….. het mag dan harstikke hip zijn, het is gewoon niet leuk om je kat zo te zien. Sterkte hoor!
    Over een week ligt ie weer bij je toetsenbord….

    xxx

  9. Else schreef:

    Sjeez nee wat erg. Rustig blijven, rustig blijven, anders raakt hij hyper.

  10. Esther schreef:

    Ach, wat een narigheid. Heel veel sterkte.

  11. Patchwork schreef:

    Ach gosh! Ik leef erg mee, maar je maakt me wel aan ´t lachen.En moet hij/zij dan ook nog zo´n charmant lampekapje op? Wat vinden Sid en Frank ervan? heb je al een anti-pestgesprekje gevoerd?

    Brucie heeft je helweek wel enigszins vervroegd, je verdient wel helweekkorting, vind ik.

  12. Frouke schreef:

    Heel zielig voor Bruce, maar ik vind het wel top dat je weer meer blogt. Puike teksten!

  13. Irene schreef:

    Ik leef ontzettend met je mee. Echt… :( Zo treurig dat zo’n beest niet kan vertellen wat het voelt…

  1. 9 november 2014

    […] Nou. En toen ging het weer mis. Ik had de boodschappen opgeborgen en wilde achter m’n pc aan het werk gaan, maar ik merkte dat Bruce naast de kattenbak was blijven zitten. Om de 3 minuten ging hij op de bak zitten om daar dus niks te doen. Weer verstopt. GODVERREDOMME! Dus weer bellen naar de dierenarts, bellen naar J. en maar weer snel naar de dierenarts. Wat er precies allemaal gebeurde kun je lezen in m’n blog: BRUCE LEE WORDT BRUCE LIN. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *