Vannacht om 3.00 kwam ik thuis van zo’n 4 dagen KamaSutrA-beurs. Met een beurs lichaam en een beurs hoofd. Compleet naar de klote, maar mét pornonagels! Al meer dan een jaar werk ik op de KamaSutrA-beurs en steeds nam ik me voor om in het laatste uurtje nog even snel opplaknagels te laten zetten, maar steeds kwam het er niet van. Nu heb ik ze en nu heb ik een beetje spijt. Normaal gesproken ben ik in staat tot het typen van zo’n 180 aanslagen per minuut, met uitschieters naar de 300, momenteel ben ik blij dat ik er 60 haal. Gewoon een beetje in je neus peuteren is niet de sensatie die het daarvoor was en ook het maken van een handgeschreven boodschappenlijstje duurt minstens 2 keer zolang. Ook naar het toilet gaan is een kleine gehandicapte hel, want het losmaken van 4 spijkerbroekknopen met nagels die ineens 1 centimeter langer zijn is geen pretje. En over de knopjes van een mobiele telefoon wil ik het niet eens hebben. Ik vraag me af wat een gemiddelde vrouw met lange nagels doet op een gemiddelde dag. Misschien doet ze wel precies hetzelfde als een gemiddelde vrouw zonder lange nagels, maar het staat vast dat zij daar gemiddeld veel langer over doet. Maar wat voelt het heerlijk! Lange, keiharde glasnagels! Supernep natuurlijk, maar dat zie je niet van een afstandje! Helemaal vrouw, helemaal porno, helemaal geil! De afgelopen 4 beursdagen heb ik weer geleefd op blokjes kaas, plakjes worst, noodle-soepjes, toastjes brie, koffie en Red Bull. Vanavond had ik zin om andijvie met een karbonaadje te eten, maar ik moet nog even oefenen om een kilootje aardappels te schillen als mijn nieuw verworven identiteit: Luna is een huisvrouw mét pornonagels.

Dat ik ooit nog eens een stukje bovenstaande titel mee zou geven leek mij schier onmogelijk. Toch staat het er. Ik heb morgen een maand niet gerookt. Een hele maand. En het bizarre is; ik mis het niet. Er is geen enkel moment geweest dat ik vertwijfeld naar de hemel heb gestaard en aan niets anders kon denken dan een sigaret. Er is ook geen enkel moment geweest dat ik dacht dat ik het leven niet meer trok en gewoon een sigaret moest hebben om het allemaal weer draaglijk te maken. Er zijn wel momenten geweest dat ik dacht; goh, en dan nu lekker een sigaretje. Maar het koste me geen enkele moeite om het moment daarna te denken; nee, ik rook niet meer. En juist het feit dat het stoppen met roken me eigenlijk geen enkele moeite heeft gekost, dat ik zelfs compleet straalbezopen kan zijn en dan nog geen sigaret opsteek, dat vind ik een moeilijke gedachte. Ik heb alle ontberingen doorstaan en ze niet eens als ontberingen gezien of ervaren. Ik ben met gemak een niet-roker. Niets moeilijks aan. Ik ben als niet-roker geboren en ik ga als niet-roker dood! En dat zou best wel eens eerder kunnen zijn dan toen ik nog rookte, want ik voel me een stuk slechter dan een maand geleden. Zo heb ik al een maand last van een vaag soort net-niet-verkoudheid. Zo kan ik veel minder alcohol tot mij nemen dan voordat ik stopte met roken. Zo heb ik zelfs al een aantal black-outs op mijn naam staan die het gevolg zijn van te veel drinken zonder daarbij te roken. Zo heb ik na een onderonsje met rokers méér last van mijn keel dan toen ik zelf nog rookte. En zo ben ik zeker 2 kilo aangekomen sinds ik gestopt ben met roken. Maar stug niet blijven roken natuurlijk.

“Ik ben biseksueel”, hoor ik M. zeggen. Ik ook, ik ook, hoor ik mezelf denken. Daarna is het zwart. Alcohol. Ik heb nog geen avond met webloggers meegemaakt waar geen alcohol aan te pas kwam. Dat geeft te denken. Ik weet dat ik met de trein naar Nijmegen ging om M. te ontmoeten. Luid pratend zaten we aan een tafeltje bij café Kandinsky, met normaal gesproken een prachtig uitzicht op de Waal. Nu op een kermis. “F. is echt een schatje”, zegt M. oprecht. “Maar is-ie fuckable?”, vraag ik net zo oprecht. “Ja, echt wel, absoluut!”, zegt M. wederom oprecht. Ik ben gerustgesteld. Die wil ik dan wel ontmoeten. Zo’n 2 uur later op de Waalkade verbaast M. zich over de kermis: “Stond die hier net ook al?” Die stond er al een paar dagen. “Nog maar een wijntje M.?”, vraag ik. “Lekker”, zegt ze en we begeven ons, samen met de net gearriveerde F., naar een tapasbar. Je kan over Belgen zeggen wat je wil, maar geil praten kunnen ze wel. Dat accent! Dat lieve! Talk dirty to me F.! Het is dat ik al een zeer fijn Nederlands exemplaar heb, anders zou ik hem ter plekke inruilen voor deze lekkere Belg. Of F. ook een lief karakter heeft, is helaas compleet aan mij voorbij gegaan, maar dat moet haast wel. Hij heeft mij namelijk enkele uren, enkele kroegen en enkele wijntjes later veilig naar huis gebracht van Nijmegen naar Amsterdam. En deze actie is meer dan lief te noemen, gezien het feit dat hij daarna nog door naar België moest. Verder is het zwart. Pikzwart. ‘Zullen we het bloggen, dat van vrijdag?’, vraagt M. me net per e-mail. ‘Wat dan?’, vraag ik terug. Of ik nog wel weet wat er allemaal gebeurd is, krijg ik daarna per MSN te lezen. ‘Nee, niet echt’, schrijf ik. En daarna krijg ik te lezen wat er allemaal gebeurd is. Kut. Maak ik eindelijk eens wat mee, weet ik er niks meer van.

www.druppels.be/druppels

www.hello-again.com

Wat een kutfilm. Ongelooflijk, wat een kutfilm. Ik zat er helemaal klaar voor vandaag om 21.00. Ex S. ook. Hij had ‘Lord of the Rings’ al gezien, ik nog niet, maar hij wilde hem zeker nog wel een keer zien, dus wij naar de videotheek. Kwartiertje later lag hij op zijn witte Italiaans leren bankje en ik op zijn zwarte Italiaans leren bankje. Ik met een bak afhaal-sushi met wasabi. Hij met een bak afhaal-zuurkool met worst. Glaasje witte wijn erbij. Dvd-tje erin. Afstandbediening onder handbereik. Klaar. Extase vanaf minuut 1. Prachtig. Schitterend. Mooi. Spannend. Puntje van m’n stoel. Grote ogen. Mond open. Alles. Tot na 178 minuten. “What the fuck?”, vroeg ik aan ex S. “Ja, hij is afgelopen Luun”, zei hij. “Afgelopen? Afgelopen? Ik zit er net in! Frodo stapte net in dat bootje en ze gingen nog allemaal belangrijke dingen doen! Afgelopen? Meen je toch niet?”, vroeg ik, maar ik wist het antwoord al. Wat een klote-einde. Wat een kutfilm. Ik heb in mijn leven nog niet zo’n open einde als dit open einde meegemaakt. Nu snap ik wel waarom, maar ik vind het kut. Dit is neuken en dat hij net voordat je klaarkomt stopt. Dit is fluisteren: “Schatje, ik kom bijna klaar”, en dat hij dan opstaat en zegt dat hij naar z’n werk toe moet. Ongelooflijk kut dus. En wat doe je dan? Je zorgt dat je zelf aan je trekken komt! Dus nu moet ik morgen wel de hele trilogie bij de Scheltema gaan halen. En daar zal ik de komende weken wel even mee zoet zijn. Maar dat scheelt mij in december dan mooi weer een tripje naar de bioscoop om deel 2 te gaan zien. Want dat zal wel net zo’n kutfilm zijn.