web analytics

LUNA HEEFT PORNONAGELS

Vannacht om 3.00 kwam ik thuis van zo’n 4 dagen KamaSutrA-beurs. Met een beurs lichaam en een beurs hoofd. Compleet naar de klote, maar mét pornonagels! Al meer dan een jaar werk ik op de KamaSutrA-beurs en steeds nam ik me voor om in het laatste uurtje nog even snel opplaknagels te laten zetten, maar steeds kwam het er niet van. Nu heb ik ze en nu heb ik een beetje spijt. Normaal gesproken ben ik in staat tot het typen van zo’n 180 aanslagen per minuut, met uitschieters naar de 300, momenteel ben ik blij dat ik er 60 haal. Gewoon een beetje in je neus peuteren is niet de sensatie die het daarvoor was en ook het maken van een handgeschreven boodschappenlijstje duurt minstens 2 keer zolang. Ook naar het toilet gaan is een kleine gehandicapte hel, want het losmaken van 4 spijkerbroekknopen met nagels die ineens 1 centimeter langer zijn is geen pretje. En over de knopjes van een mobiele telefoon wil ik het niet eens hebben. Ik vraag me af wat een gemiddelde vrouw met lange nagels doet op een gemiddelde dag. Misschien doet ze wel precies hetzelfde als een gemiddelde vrouw zonder lange nagels, maar het staat vast dat zij daar gemiddeld veel langer over doet. Maar wat voelt het heerlijk! Lange, keiharde glasnagels! Supernep natuurlijk, maar dat zie je niet van een afstandje! Helemaal vrouw, helemaal porno, helemaal geil! De afgelopen 4 beursdagen heb ik weer geleefd op blokjes kaas, plakjes worst, noodle-soepjes, toastjes brie, koffie en Red Bull. Vanavond had ik zin om andijvie met een karbonaadje te eten, maar ik moet nog even oefenen om een kilootje aardappels te schillen als mijn nieuw verworven identiteit: Luna is een huisvrouw mét pornonagels.

58

LUNA IS EEN NIET-ROKER

Dat ik ooit nog eens een stukje bovenstaande titel mee zou geven leek mij schier onmogelijk. Toch staat het er. Ik heb morgen een maand niet gerookt. Een hele maand. En het bizarre is; ik mis het niet. Er is geen enkel moment geweest dat ik vertwijfeld naar de hemel heb gestaard en aan niets anders kon denken dan een sigaret. Er is ook geen enkel moment geweest dat ik dacht dat ik het leven niet meer trok en gewoon een sigaret moest hebben om het allemaal weer draaglijk te maken. Er zijn wel momenten geweest dat ik dacht; goh, en dan nu lekker een sigaretje. Maar het koste me geen enkele moeite om het moment daarna te denken; nee, ik rook niet meer. En juist het feit dat het stoppen met roken me eigenlijk geen enkele moeite heeft gekost, dat ik zelfs compleet straalbezopen kan zijn en dan nog geen sigaret opsteek, dat vind ik een moeilijke gedachte. Ik heb alle ontberingen doorstaan en ze niet eens als ontberingen gezien of ervaren. Ik ben met gemak een niet-roker. Niets moeilijks aan. Ik ben als niet-roker geboren en ik ga als niet-roker dood! En dat zou best wel eens eerder kunnen zijn dan toen ik nog rookte, want ik voel me een stuk slechter dan een maand geleden. Zo heb ik al een maand last van een vaag soort net-niet-verkoudheid. Zo kan ik veel minder alcohol tot mij nemen dan voordat ik stopte met roken. Zo heb ik zelfs al een aantal black-outs op mijn naam staan die het gevolg zijn van te veel drinken zonder daarbij te roken. Zo heb ik na een onderonsje met rokers méér last van mijn keel dan toen ik zelf nog rookte. En zo ben ik zeker 2 kilo aangekomen sinds ik gestopt ben met roken. Maar stug niet blijven roken natuurlijk.

38

LUNA ONTMOET M. EN F.

“Ik ben biseksueel”, hoor ik M. zeggen. Ik ook, ik ook, hoor ik mezelf denken. Daarna is het zwart. Alcohol. Ik heb nog geen avond met webloggers meegemaakt waar geen alcohol aan te pas kwam. Dat geeft te denken. Ik weet dat ik met de trein naar Nijmegen ging om M. te ontmoeten. Luid pratend zaten we aan een tafeltje bij café Kandinsky, met normaal gesproken een prachtig uitzicht op de Waal. Nu op een kermis. “F. is echt een schatje”, zegt M. oprecht. “Maar is-ie fuckable?”, vraag ik net zo oprecht. “Ja, echt wel, absoluut!”, zegt M. wederom oprecht. Ik ben gerustgesteld. Die wil ik dan wel ontmoeten. Zo’n 2 uur later op de Waalkade verbaast M. zich over de kermis: “Stond die hier net ook al?” Die stond er al een paar dagen. “Nog maar een wijntje M.?”, vraag ik. “Lekker”, zegt ze en we begeven ons, samen met de net gearriveerde F., naar een tapasbar. Je kan over Belgen zeggen wat je wil, maar geil praten kunnen ze wel. Dat accent! Dat lieve! Talk dirty to me F.! Het is dat ik al een zeer fijn Nederlands exemplaar heb, anders zou ik hem ter plekke inruilen voor deze lekkere Belg. Of F. ook een lief karakter heeft, is helaas compleet aan mij voorbij gegaan, maar dat moet haast wel. Hij heeft mij namelijk enkele uren, enkele kroegen en enkele wijntjes later veilig naar huis gebracht van Nijmegen naar Amsterdam. En deze actie is meer dan lief te noemen, gezien het feit dat hij daarna nog door naar België moest. Verder is het zwart. Pikzwart. ‘Zullen we het bloggen, dat van vrijdag?’, vraagt M. me net per e-mail. ‘Wat dan?’, vraag ik terug. Of ik nog wel weet wat er allemaal gebeurd is, krijg ik daarna per MSN te lezen. ‘Nee, niet echt’, schrijf ik. En daarna krijg ik te lezen wat er allemaal gebeurd is. Kut. Maak ik eindelijk eens wat mee, weet ik er niks meer van.

www.druppels.be/druppels

www.hello-again.com

44

LUNA ZIET ‘LORD OF THE RINGS, DEEL 1’

Wat een kutfilm. Ongelooflijk, wat een kutfilm. Ik zat er helemaal klaar voor vandaag om 21.00. Ex S. ook. Hij had ‘Lord of the Rings’ al gezien, ik nog niet, maar hij wilde hem zeker nog wel een keer zien, dus wij naar de videotheek. Kwartiertje later lag hij op zijn witte Italiaans leren bankje en ik op zijn zwarte Italiaans leren bankje. Ik met een bak afhaal-sushi met wasabi. Hij met een bak afhaal-zuurkool met worst. Glaasje witte wijn erbij. Dvd-tje erin. Afstandbediening onder handbereik. Klaar. Extase vanaf minuut 1. Prachtig. Schitterend. Mooi. Spannend. Puntje van m’n stoel. Grote ogen. Mond open. Alles. Tot na 178 minuten. “What the fuck?”, vroeg ik aan ex S. “Ja, hij is afgelopen Luun”, zei hij. “Afgelopen? Afgelopen? Ik zit er net in! Frodo stapte net in dat bootje en ze gingen nog allemaal belangrijke dingen doen! Afgelopen? Meen je toch niet?”, vroeg ik, maar ik wist het antwoord al. Wat een klote-einde. Wat een kutfilm. Ik heb in mijn leven nog niet zo’n open einde als dit open einde meegemaakt. Nu snap ik wel waarom, maar ik vind het kut. Dit is neuken en dat hij net voordat je klaarkomt stopt. Dit is fluisteren: “Schatje, ik kom bijna klaar”, en dat hij dan opstaat en zegt dat hij naar z’n werk toe moet. Ongelooflijk kut dus. En wat doe je dan? Je zorgt dat je zelf aan je trekken komt! Dus nu moet ik morgen wel de hele trilogie bij de Scheltema gaan halen. En daar zal ik de komende weken wel even mee zoet zijn. Maar dat scheelt mij in december dan mooi weer een tripje naar de bioscoop om deel 2 te gaan zien. Want dat zal wel net zo’n kutfilm zijn.

58

LUNA ZEGT: ‘FUCK RESPECT’

Mag je tegen een lezer zeggen: “Rot op ongelooflijk kutwijf, jij snapt mijn teksten niet, jij leest niet, jij bent dom en dat ik jou als lezer kwijtraak zal mij aan mijn reet roesten!” Nee, niet echt. Want dat is natuurlijk niet netjes. Dat getuigt van weinig respect voor je lezers. Dus zit ik regelmatig tegen mijn beeldscherm te schelden: “Lees dan stomme trut! Lees!!!”, “Jij snapt er echt geen flikker van, klootzak!” of “Jesus, schrijf ik voor types zoals jij?” Want, foei, er staan me hier toch af en toe een paar baggerreacties hoor. Reacties die echt het lezen niet waard zijn, omdat degene die verantwoordelijk is voor die reactie zelf ook niet goed heeft gelezen. En dat is waar deze site voor bedoeld is. Om te lezen. Ja! Om te lezen. En als iemand niet kan lezen, dan moet iemand dat ook niet gaan proberen. En die iemand moet dan al helemaal niet proberen om te kunnen schrijven door een reactie achter te laten. Eerst leren lezen, dan leren schrijven, zo gaat het ook op school. Sommige reacties getuigen namelijk van zo’n dusdanig gebrek aan humor, intelligentie, sarcasme, ironie en cynisme dat ik het niet eens de moeite waard vind om in discussie te gaan. Onbegonnen strijd. Maar aangezien deze baggerreacties ook niet echt getuigen van een greintje ‘respect’ voor mij, omdat er niet wordt gelezen, of omdat er gewoon expres een lullige reactie neergezet wordt om mij te beledigen of om zelf ontzettend grappig te lijken ben ik er nu klaar mee. Ik ga terugschelden en terugzeiken, gewoon omdat dat zo oplucht, want blijven schelden tegen mijn beeldscherm gaat op den duur ook vervelen. Luna zegt per heden: ‘Fuck respect’, en soms verdient ze die zelf ook niet.

102

LUNA WIL NAAR THUIS

Het gaat niet zo heel geweldig met mij. Ik heb niks te klagen en eigenlijk mag ik daarom ook niet klagen, maar ik doe al 2 maanden niets anders. Tegen mezelf, tegen P., tegen m’n vrienden. Ik heb per dag maar zo’n 4 tot 5 uurtjes waarin ik me heerlijk voel. Prima, geweldig, energie, actie! Deze energieke opleving kan zomaar beginnen en ook zomaar weer stoppen. Meestal begint de opleving na een kop koffie of 3 en meestal eindigt deze opleving dus zo’n 5 uur later. Nu dacht ik dat als ik maar genoeg koffie dronk ik deze opleving net zo lang kon uitrekken als ik dat wilde, maar helaas. Na de opleving stort ik in en denk ik dat ik niets meer kan doen en doe daarom ook niets meer. En dit al 2 maanden. Mijn zelfbesloten oorzaak voor dit probleem is dit huis. Ik wil dit huis uit. Ik wil weg. Ik wil verhuizen. Ik word hier hysterisch. Ik wil hier geen dag langer doorbrengen. Dit huis is niet mijn thuis. Ik voel me hier zelfs na 10 maanden gewoon niet thuis. Ik ben bij P. ingetrokken en dat is volgens mij de domste manier om te gaan samenwonen. Bij elkaar intrekken. Zijn thuis wordt nooit het mijne en dat wisten we van tevoren, maar we dachten en hoopten zo snel mogelijk naar ons droomhuis te vertrekken. Maar dat droomhuis laat maar op zich wachten. En wachten. En wachten. En ik ben ook niet tot iets anders in staat dan wachten. En wachten. En wachten tot het huis klaar is. En ik ben dat wachten zo ontzettend zat. Ik zit in de wachtkamer bij de tandarts, ik heb alle tijdschriften gelezen en ook alle foldertjes over tandplak en cariës en ik vind dat ik nu aan de beurt ben. Ik! Ik! Ik! Ik ben aan de beurt! Ik wil gewoon naar thuis.

37

LUNA IS ‘M HELEMAAL GEFLIPT

Vandaag, om een uur of 16.00, liep ik ergens op een industrieterrein. In een rokje dat normaal gesproken iets onder de knie valt, maar tijdens deze stevige wandeling tot flink boven de knie optrok. Ik was de weg kwijt en flink over de zeik. Ik moest en ik zou de grootste Praxis van Amsterdam vinden. Ik moest perfecte kranen vinden voor het nieuwe huis. Ergens op een industrieterrein. Tijdens mijn zeker 2 uur durende wandeling hebben mij minstens 23 auto’s gepasseerd die luid claxonneerde. Normaal gesproken zou ik hier zeer van gecharmeerd zijn en enthousiast naar de bestuurder zwaaien, maar nu werd ik alleen maar wanhopiger en wanhopiger. Ik wilde gewoon een taxi en dan naar de grootste Praxis van Amsterdam. Een paar uur eerder was ik al bij een andere Praxis geweest en ook al bij een andere Gamma. En misschien ook al bij nog een andere Praxis en nog een andere Gamma, maar dat kan ook mijn herinnering zijn. Ik moest kranen vinden. Zo’n 8 uur eerder had ik thuis met mijn mobieltje tegen m’n oor gestaan en stampvoetend tegen P. geroepen: “Ik doe het niet! Ik doe het niet! Ik doe het niet! Ik doe het godverdomme niet!!” “Ja, maar liefje, we moeten morgen die kranen hebben, anders kan de loodgieter niet verder”, zei P. rustig. “Dan had die klootzak ons maar eerder moeten vertellen dat hij die kranen nodig had godverdomme! We vragen al 10 maanden aan hem wanneer we dingen moeten beslissen en dan komt hij daar nu een dag van tevoren mee? Klootzak, die hele loodgieter. Ik doe het niet! Ik doe het niet!!!! Godverdomme!”, riep ik compleet flippend. Maar zo’n 7,5 uur geleden was ik toch van huis weggegaan richting kranen. En om 16.00 ben ik, ergens op een industrieterrein, in mijn te korte rokje, op een stoeprandje gaan zitten. Wachtend op een taxi die niet kwam. En wachtend op tranen die ook niet kwamen.

44

LUNA EN HET UPC-PROBLEEM

Momenteel bevind ik mij in de Easy Everything, het meest irritante internetcafé van Amsterdam, met de meest irritante baggermuziek op de achtergrond. Ik zit hier uiteraard niet voor mijn lol. Ik zit hier omdat UPC gisteren mijn internetverbinding heeft afgesloten. Klootzakken natuurlijk, allemaal daar bij de UPC, maar het is mijn eigen schuld. Zo’n 12 maanden ben ik ‘vergeten’ om hun rekeningen te betalen en dat vonden ze denk ik nu wel genoeg geweest. Logisch, maar ik had toch eigenlijk wel een briefje verwacht met als strekking: ‘Indien u niet nu meteen betaald, sluiten we u af.’ Dat briefje heb ik niet gekregen, dus eigenlijk vind ik niet dat UPC het recht had om me af te sluiten. Ik heb zelfs in die 12 maanden tijd geen aanmaningen gekregen en ook geen herinneringen. Dus. Eigenlijk is het wel lekker rustig zo. Zo zonder internetverbinding. Het maakt een computer eigenlijk tot een redelijk nutteloos apparaat. Een apparaat dat ik alleen zou kunnen gebruiken als een soort veredelde cd-speler. Verder heb ik er geen flikker aan. Normaal gesproken staat mijn computer meer dan 8 uur per dag te draaien. Maar zoveel belangrijks doe ik niet in die 8 uur. Ik surf een beetje hier en ik lees een beetje daar. Ondertussen altijd wel ergens een msn-chat open. Ik zou veel effectiever met mijn computer omgaan als ik gewoon weer een modem-verbinding had. Hoogstens 2 uurtjes per dag zou ik zeer gericht wat sites bezoeken en wat mailtjes sturen. Klaar. Zeeën van tijd zou ik overhouden. Naast de bijna 2 uur per dag die ik al overhoud door niet te roken, zou ik ook nog minstens 2 uur overhouden als ik niet onnodig zou chatten, surfen of mailen. Ik twijfel of ik de UPC-rekening van € 523,34 wel zal betalen. Eerst maar eens een internetloos weekje zien te overleven.

43