web analytics

LUNA IS ER VIES VAN

Maandagmiddag viel er een brief op onze deurmat; ‘Vanaf zondagnacht 14 augustus tot en met zondag 21 augustus gaat de reiniging in Amsterdam staken.’ Lekker dan. Dat verklaarde meteen waarop onze vuilnis die maandagochtend niet was opgehaald. De brief gaat verder; ‘Wij doen een dringend beroep op uw medewerking om de binnenstad de komende week zoveel als mogelijk leefbaar en schoon te houden. Daarom vragen wij u uw vuilnis de komende week niet op straat te zetten.’ Dat is helemaal lekker. Omdat zij staken, verwachten ze dat de bewoners van Amsterdam ervoor zorgen dat de hele boel buiten lekker fris blijft. Over die 6 vuilniszakken die bij mij thuis in de hal zullen staan te meuren van de gebruikte kattenbakvulling lees ik niks. Buiten schoon, binnen vies. Logisch. Ik vind staken zo’n laffe manier van actievoeren. En ik ben van mening dat het ook anders kan, al vindt de reiniging zelf van niet; ‘We kunnen helaas geen andere oplossing leveren.’ Nou, mij lijkt het dat de letters ‘KUT’ megagroot op alle vuilniswagens ook de nodige commotie zullen veroorzaken. Of bijvoorbeeld, in plaats van een week helemaal niet werken, een week lang elke dag om 5.00 beginnen en dan keihard toeterend door de straten. Ook niet leuk voor de bewoners, maar dan doe je als vuilnisman tenminste wel je werk. Dan doe je wél datgene waarvoor je betaald wordt. Of haal het vuil op in de binnenstad en stort het op de Dam. En haal het dan een paar uur later weer op. Of ga allemaal in je blote kont het vuil ophalen. Doe iets in plaats van niets. Maar uiteindelijk heeft de reiniging er toch zichzelf ermee. Want het is zelfs nu, na 2 dagen staken, al een gore bende op straat. En dat wordt, zeker met die paar miljoen mensen die straks Sail gaan bezoeken, alleen maar erger. En erger. Dus volgende week maandag, als ze weer beginnen, is heel Amsterdam een ongelooflijke gore puinzooi geworden. En die ongelooflijke gore puinzooi zullen ze toch echt zelf op moeten ruimen. Misschien leg ik volgende week wel wat bloemetjes tussen m’n vuilniszakken.

92

LUNA DENKT ER HET HARE VAN

Het afgelopen weekend werkte ik weer op de Kamasutra-beurs in de fotostudio van FOXY-magazine. En al werk ik al 4 jaar op deze beurs en denk ik af en toe dat ik alles al gezien heb, gelukkig sta ik nog regelmatig met mijn ogen te knipperen. Zo was ik afgelopen zaterdag behoorlijk geshockeerd toen een meisje dat bij ons op de FOXY-stand poseerde een wildvreemde kerel uit het publiek sleurde, zijn broek open knoopte en hem spontaan begon te pijpen. Het shockeerde me nog meer dat de vriend van het meisje daar gewoon naar zat te kijken. En ik was helemaal in shock toen bleek dat de jongen die gepijpt werd ook een vriendinnetje had dat van een afstandje het pijp-tafereeltje gadesloeg. Moet kunnen, vonden ze allemaal. En als zij er gelukkig van worden, dan moet dat ook kunnen, maar ik vind het fascinerend. Helemaal fascinerend blijven de alleenstaande mannen die élke Kamasutra-beurs élke dag bezoeken. Zeker als zo’n man zonder broek over de beurs gaat wandelen en dan af en toe stiekem vanachter z’n T-shirt aan z’n lul gaat trekken. Persoonlijk werd ik gewoon misselijk van die aanblik. Huur thuis een pornootje en ruk je daar helemaal suf, maar val mij er niet mee lastig. Maar het shockerende hoogtepunt van de afgelopen Kamasutra-beurs zag ik op het zogenaamde SM-plein. Hier hing op zo’n 5 meter hoogte een groot houten kruis. Zo’n Jesus-ding. En aan dat kruis hing iemand. In een bodybag. En ‘bodybag’ is dan wel het juiste woord, het is eigenlijk gewoon een leren lijkenzak. En die iemand had een zilverkleurig latex masker op met 2 minuscule gaatjes om te kijken en een minuscuul gaatje om te ademen. De lijkenzak was met allemaal zilveren kettingen bevestigd aan het houten kruis. En zo hing die iemand daar dan te hangen. En zo stond ik daar dan naar te kijken. En dacht er het mijne van. Ieder z’n ding natuurlijk. Maar sommige dingen snap ik niet. En die hoef ik gelukkig ook helemaal niet te snappen. Al ben ik wel benieuwd of die iemand er nu nog hangt.

54

ATC-SERIE 73: I CAN SEE CLEARLY NOW


(mixed media collage with a domino piece, made for the ‘domino-swap’ hosted by Gwen)
(not available for swapping)

1

LUNA LOVES DR. PHIL

Het is niet dat ik ervoor thuis blijf, voor een aflevering van ‘Dr. Phil’, maar áls ik thuis ben, dan kijk ik altijd. Ik voel meteen de behoefte om mijn hele leven drastisch te veranderen als ik de begintune van zijn show hoor. Compleet in trance luister ik het uur daarna naar Dr. Phil. Hij is grappig, hij heeft zelfspot, hij is intelligent en hij lijkt het helemaal voor elkaar te hebben. Als ik hem zie dan wil ik ter plekke gezond gaan doen. En bewust worden van de dingen. Gaan sporten bijvoorbeeld. Of ineens het hele huis schoonmaken. Ik vrees dat dit iets met tijdelijke indoctrinatie te maken heeft, want eigenlijk verkondigt Dr. Phil alleen dingen die ik allang wist. Zo weet ik dondersgoed dat het drinken van een fles wijn per dag niet echt bijdraagt tot de algehele levensvreugde. En ik weet ook dat me ik tijdens een ruzie met P. moet beperken tot het onderwerp zelf en er geen onbenulligheden van 3 jaar geleden bij moet halen. En ik weet ook heus wel dat ik uiteindelijk zélf verantwoordelijk ben voor mijn leven. Alleen ben ik een écht mens. En daarom over het algemeen niet in staat tot perfectie. Dus daarom zit ik wel eens om 11.00 ’s ochtends aan een glas wijn. En daarom blijf ik tijdens ruzies met partner P. jengelen over die ene keer dat hij beloofd had de kattenbak schoon te maken en dat toen niet deed. En het is gewoon lekker makkelijk om anderen de schuld te geven van mijn kutgevoel. Dus hoe graag ik ook naar het programma van Dr. Phil kijk en hoe intens ik ook luister naar zijn levenslessen, op de een of andere manier blijft niets ervan hangen. Het beklijft niet. Dus bijna dagelijks, van 17.45 tot 18.45, droom ik samen met Dr. Phil over een perfect gestroomlijnd leven. Maar als ik de tv uitzet ben ik weer terug in de realiteit. En stiekem hoop ik dat Dr. Phil na z’n show een sigaret opsteekt, een fles whisky opentrekt en vraagt of die hoer die hij besteld heeft al op hem ligt te wachten in z’n kleedkamer.

p.s. Deze column is ook te beluisteren bij bnn.fm! Klik.

31

FAMOUS BRUCE

Of ze misschien een foto van Bruce mocht gebruiken, vroeg Sonja. Ze was bezig met een site voor MTV, en daar zat dan weer een button om mensen naar een site te brengen waar ze melige plaatjes konden maken met hun zelf geuploade foto’s. En op die button wou ze Bruce. En dat wou Bruce natuurlijk ook wel. De site is klaar en Bruce staat erop. En Bruce is trots.

http://www.kabukibattle.com

11

LUNA NAAR DE PARADE 2005

Ik wil elk jaar naar De Parade. En elk jaar neem ik me voor om ook daadwerkelijk eens een theatertje mee te pikken. Dit in plaats van aan verschillende houten bankjes te hangen met verscheidene flessen rosé, erachter komen dat alle voorstellingen uitverkocht zijn en daarom maar stomdronken een uur in de rij om 2 minuten in de zweefmolen te draaien. Ook leuk, maar zoiets vergelijkbaars doe ik al elke dag. Daarom had vriendin J. dit jaar een plan! “Als we nou om 15.30 vertrekken, dan kunnen we gratis naar binnen en hebben we alle tijd om kaartjes te kopen”, zei ze. Ik vond het een briljant plan. Dus wij liepen donderdag om 16.00 het Parade-terrein op en besloten om meteen, zonder rij en nuchter, in de zweefmolen te gaan. Woehoe! Daarna namen wij uitgebreid het programma van de dag door en beslisten in 10 minuten welke voorstellingen we wilden zien. Daarna haalden wij de kaartjes en complimenteerden elkaar met onze voortvarendheid. In de 1,5 uur die volgde slenterden wij van etenstentje naar etenstentje om te genieten van de diverse heerlijkheden die De Parade te bieden had. Vervolgens zagen wij ‘City Animals’ van Teatro; ‘Een montagevoorstelling over de jungle van de grote stad.’ Erg pijnlijk herkenbaar en daarom keihard gelachen. Daarna keken we naar ‘Stam’ van Nathalie Baartman, de winnares van Voor de Leeuwen 2005. Wel aardig. Op de een of andere manier vind ik cabaretières altijd minder grappig dan hun mannelijke collega’s. Kan aan mij liggen. Vervolgens hobbelden vriendin J. en ik richting de dansvoorstelling ‘Carmen’ van De Dutch Don’t Dance Division. Ook dit was wel aardig, maar niet voor herhaling vatbaar. Dans is niet mijn ding. Maar toen! Toen zagen wij ‘De Varkensfabriek’ van De Varkensfabriek. En dat was briljant! Het beste voor het laatst bewaard! Supersnel, scherp en helemaal nu. Genieten van elke minuut. Toen we naar huis fietsen waren vriendin J. en ik zeer tevreden over het cultuur-gehalte van die avond. En tussen de voorstellingen door hadden we nog genoeg tijd gevonden om aan houten bankjes te hangen met een fles rosé. Dat blijft tenslotte traditie.

16

ZEG MIJ WAT JE ROOKT, EN IK ZEG JE WIE JE BENT

Kalverstraat, 10.30. “Rook jij misschien?’, vraagt een mannetje in een keurig pak en een keurig gladgestreken gel-hoofd. “Eh, ja, nog wel”, antwoord ik. “Heb je misschien zin om mee te doen aan een marktonderzoek van 5 minuten? Kun je 5 euro mee verdienen”, zegt hij. Ach, waarom ook niet. Ik loop mee met het gladde mannetje dat me binnenlaat in pandje in een zijstraatje van de Kalverstraat. Aldaar wacht een ietwat zenuwachtig meisje in een piepklein kamertje waar 2 sigarettenautomaten half afgedekt staan. Het meisje legt het onderzoek uit: “Ik laat je zo 5 seconden een sigarettenautomaat zien en daarna heb ik wat vragen voor je.” “Kom maar op”, zeg ik. Ze haalt het zwarte doek van de eerste sigarettenautomaat en 5 seconden later hangt ze het doek er weer voor. “Welke sigarettenmerken heb je gezien?”, vraagt ze. “Nou, ik weet alleen dat er géén pakje Gauloise rood tussen zat.” “Oh”, zegt het meisje, “verder niets?” Verder niets. Daarna noemt ze een lange lijst sigarettenmerken op met de vraag of die ertussen zaten in de automaat. Jesus, had dat eerder gezegd, denk ik, dan had ik me voorbereid op een spelletje memory. “Ik heb echt geen idee”, antwoord ik bij elk merk, “bij sigarettenautomaten focus ik me op Gauloise rood. De rest sla ik niet op.” “Oh”, zegt het meisje weer en ze tikt wat in op haar computer. Daarna volgen wat vragen over de verpakking van het merk Pall Mall. Lekker ondoorzichtig, denk ik, het is een marktonderzoek voor Pall Mall. Zucht. Ze vraagt welke Pall Mall-verpakking ik duidelijker vind en welke mooier en welke bijzonderder. Ik geef braaf antwoord. “Maar ik zou toch nooit Pall Mall kopen”, zeg ik tussendoor, “ik rook altijd Gauloise rood en ik ben trouw aan mijn merk.” “Oh”, zegt ze weer. Na afloop van het onderzoekje haalt het meisje een briefje van 5 euro uit een envelop en bedankt me voor mijn medewerking. “Graag gedaan”, zeg ik en loop naar buiten. Op zoek naar een pakje Gauloise rood.

56

VOORLEES-ONTMAAGDING

Maandag 1 augustus sprak ik mijn eerste audio-log in voor BNN. Toestand. Gehakkel. Leermoment. Volgende week gaat het beter, dat moet haast wel. Maar voor die van 1 augustus: klik.

16