LUNA KREEG GEEN KOLIBRI OP HAAR VINGER

Begin de Jamaicaanse dag met een… geroosterde boterham met daarop een verse avocado met ui en tomaat! HMMMM!!! Uiteraard heb we ook deze ochtend weer een duikje en een zwemmetje gedaan… Ook vandaag staat weer een excursie op het programma (mocht ik ooit nog teruggaan naar Jamaica of welk ander land dan ook; ik doe nooit meer een excursie)… maar vandaag gaan we ‘raften’ en kolibri’s voeren.

Daar liggen de ‘rafts’ al… we hebben er wel een busritje van 1,5 uur op zitten overigens.

Hé, daar zitten S. en T. op de raft (T. heeft foto’s van mij en J. gemaakt, die worden uitgewisseld tijdens onze dia-avond, want ze waren heeeeeeel romantisch)…

Dit is Charley, onze raftman. We hebben in de bus te horen gekregen dat de mannetjes heel weinig betaald krijgen en maar 1 keer week kunnen werken, omdat er niet genoeg toeristen zijn (of zoiets). Ook Charley vertelt dat het afzien is en dat hij (of een ander mannetje dat hij inhuurt) de raft zelf weer tegen de stroom in naar het beginpunt moet brengen. Ja, hmmm… hmmm… ik geloof het allemaal niet zo… of ik geloof het allemaal wel, maar het lijkt wel alsof iedereen uit is op ons geld en een hele dikke fooi verwacht en ja, die geef je uiteindelijk ook wel, maar ik wil het uit mezelf kunnen doen en niet dat iemand het van me verwacht… ook de reisleider zegt bij het verlaten van de excursie-bus iedere keer dat zowel zij als de buschauffeur een tip enorm zouden waarderen en ja, JESUS, het is je baan, je krijgt een salaris! Ik voel me gewoon niet prettig bij dit hele fooi-gebeuren en je blijft de hele tijd aan de gang en je mag wel een extra portemonnee meenemen voor alle fooi die je ‘verwacht’ wordt te geven.

Dit drukt overigens onze pret geenszins! HAHA!

En Charley heeft een heel kek en groot bruidsboeket voor me in elkaar gevlochten, dus ja, jeetje! Dan geef je vanzelf wel een grote fooi. Heel slim van ‘m!

Dit is een excursie zonder lunch, maar als je al vanaf 8:30 onderweg bent krijg je vanzelf honger. We stoppen dus ergens om een broodje kaas (Jamaican style) te eten.

Hier zitten we ergens in een kolibri-hutje. Daar op de tak zit een kolibri.

En het is de bedoeling dat-ie op m’n vinger komt zitten om zo wat te drinken uit het flesje met suikerwater. Dat gebeurde dus niet.

Bij haar wel.

En bij haar ook.

Nadat ik meer dan een half uur met m’n vinger omhoog heb gezeten geef ik het op. “Laat mij maar even”, zegt J.

En ja hoor, binnen fucking 2 minuten heeft hij een kolibri! Hij wel!!

Dit is zijn told-you-so-gezicht. Eikel.

Ook als we een rondje in de tuin doen komt er meteen een kolibri op ‘m af gevlogen. HUIL! Ik gun het iedereen hoor, maar mezelf het allermeest.

Op de terugweg hebben we nog meer honger en stoppen we bij een patty-restaurant. Een soort Jamaicaanse McDonalds, maar dan dus met patty’s (broodjes met vulling, very, very nice, ik ga ze binnenkort zelf maken).

Bij terugkomst heeft het kamermeisje al onze schoenen weer keurig op rij gezet.

Vriendinnetje F. had me gevraagd om een Red Stripes-shirt mee te nemen. Ik had de bestelling al een keer geplaatst bij een vrouwtje in een winkeltje tegenover ons hotel en ze heeft 2 shirts meegenomen, zodat ik kan kiezen. Wit…

…of grijs? Ik stuur vriendinnetje F. via Whatsapp wat foto’s en binnen een minuut kiest ze voor grijs. Hoe gaaf dat je vanuit Jamaica kan Whatsappen met Tiel!!!

’s Avonds komen er wat Jamaicanen met een gitaar en een trommelding live muziek maken in de bar. Superleuk! Overal op Jamaica hoor je liedjes van Bob Marley; in de bar van het hotel, op het strand, in de taxi en het repertoire van deze mannen bestond dus ook voornamelijk uit Bob Marley. NICE! Wederom een topdag. En… morgen alweer naar huis! HUIL!