LUNA WOU NOG LANGE NIET NAAR HUIS

Begin de laatste Jamaicaanse dag met… dit prachtige en voor ons nu al zo vertrouwde uitzicht.

Nog even lekker loungen.

Smelt!

Al het zoute zeewater heeft mijn haar geen goed gedaan… het voelt als touw, ziet eruit als touw en is Pippi Langkous-oranje. Ook best leuk.

Koffers inpakken.

Yep, we moeten echt weer naar huis…

We doen nog even een ontbijtje bij Pablo’s aan de overkant.

De echtgenoot heeft reggae-armbandjes om! OMG!!!!

Deze Coconut Retreiver heeft een boterham gekregen, want ze zat heel braaf en kon ook pootjes geven.

Ik kan nog steeds lachen, ook al gaan we straks weer richting Nederland. Ik heb wel gezellige reggae-bloemen in m’n haar gedaan.

Het hele Ebola-nieuws is langs ons heen gegaan, maar George, de tuinman, heeft CNN aangezet.

En ik heb het gevoel dat ik in de film Outbreak zit met deze CNN-berichtgeving.

Laatste cocktailtje dan maar, dat helpt tegen alles.

De volgende keer (ja, er komt een volgende keer) dat ik naar Jamaica ga, doe ik m’n eigen food-tour! Dit mannetje kwam langs met zelf gevangen en gekookte garnaaltjes! Lekker pittig, niet te pittig! Voor 1 dollar heb je een zakje vol!

No problem, man!

We gaan ook nog ergens patty’s eten en brengen een bezoekje aan een grote supermarkt waar ik voor 5 kilo aan kruiden en potjes en dingetjes koop zodat ik thuis Jamaicaans kan gaan koken!

ONE LOVE! Topbootje!

Hier hebben we nog een biertje gedronken.

En deze mini Coconut Retriever wilde ik wel mee naar huis nemen, maar dat mocht niet van J. (en ik heb heus wel genoeg aan Nina).

En hier zitten we alweer in de bus richting het vliegveld.

Nog even genieten van het uitzicht en de chauffeur die meezingt met… Bob Marley natuurlijk.

Op het vliegveld zie ik deze sticker hangen en dit is eigenlijk toch wel dé foto van de vakantie. Wat een prachtig land is Jamaica. Echt een land om van te houden… dit is by far de allermooiste vakantie die ik ooit maakte en ik hoop snel weer terug te kunnen (maar dan langer). De mensen, de natuur, het eten, alles, maar dan ook alles is hier WOW. Het enige waar ik me aan gestoord heb is de fooi-cultuur, maar dat is dan ook het enige. Verder; I LOVE JAMAICA!

Pffff… back to life, back to reality op het vliegveld.

Even nog snel wat eten.

Nog een rondje Skip-Bo.

En hier zitten we alweer te sippen in het vliegtuig… de terugvlucht duurt 8,5 uur en ik had heel erg graag wat willen slapen, maar dat is dus niet gelukt, op wat hazenslaapjes na.