LUNA KAN NIET SLAPEN
Het wordt me niet gegund. Al weken probeer ik een voor mijn lichaam interessant ritme te vinden, maar het lukt niet. En dat is deels mijn schuld (ik ga pas om 5.00 naar bed), maar ook de schuld van Amsterdam. Amsterdam slaapt namelijk nooit. Amsterdam niet en vooral mijn buren niet. Mijn linkerbuurman is normaal gesproken ’s ochtends zijn vriendin aan het neuken (iets wat ik nog wel amusant vind om naar te luisteren), maar vanmorgen heeft hij zijn gitaar gevonden en probeerde krampachtig ‘Angie’ van The Rolling Stones uit z’n vingers te krijgen. Hij vond het ook nodig om erbij te zingen. Mijn rechterbuurman heeft de gabberhouse herontdekt. Mijn bovenbuurman heeft geen vloerbedekking en een bureaustoel op wielen; geen goede combinatie. In het café beneden hebben ze de boxen tegen het plafond gemonteerd, precies onder mijn bed, zodat de basdreun mij vanaf het moment dat ze open gaan m’n oren in dendert. Daarnaast zijn ze al een jaar bezig met het renoveren van de woningen bij mij in de buurt en de werklui hebben een plekje vlakbij mijn balkonnetje uitgekozen om te schaften. “Heeeee, hier kun je piesen hoor!!”, was het eerste menselijke geluid dat ik vanmorgen hoorde. Normaal gesproken slaapt buurman M. ook overdag, behalve vandaag. Hij kwam om 13.30 m’n kamer binnenstormen, terwijl ik nog probeerde te slapen: “Buurvrouw, je site doet het toch weer? Heb je nog geen nieuw stukje erop gezet? Ik zit erop te wachten!” Buurman, bij deze. Mijn taak voor vandaag zit er weer op. Krijg ik van jou een kop koffie (of 6)?
