LUNA IS VERWEND

Eén van de redenen waarom ik mijn verjaardag nooit vierde was de angst voor ingewikkelde toestanden. Die is van de weed, die is van de xtc, die is van de alcohol, die is van de coke, die gebruikt gewoon alles door elkaar en die is van de algehele onthouding, dus een combinatie van al die verschillende vrienden, dat leek mij bij voorbaat een ingewikkelde combinatie. Voor mij. Ik was bang dat bepaalde mensen elkaar niet zouden trekken. Dus 30 worden leek het ideale moment om een probleem te laten bij diegene die er verantwoordelijk voor is. ‘Trekken die elkaar niet? Nou, dan is dat hún probleem!’, vond ik. Maar mijn angst voor ingewikkelde toestanden bleek een enorme inschattingsfout, want juist iedereen praatte met iedereen afgelopen vrijdag. Iedereen was aan het mengen. En ook iedereen had het naar z’n zin. En het was een feestje waarbij ik het zelf zo druk had met het openmaken van cadeautjes en het geven van kussen en knuffels dat ik er niet eens aan toekwam om zelf ook maar iets van alcohol of drugs te nemen. Af en toe een slokje, maar verder was ik helemaal high on my own supply! Want ik was jarig! En ik voelde me jarig! Ik vloog in mijn paarse jurk met roze bloemen door het huis. Van die naar die. En ik was blij! En ik ben nog steeds blij als ik eraan terugdenk. Boven stond de helft van iedereen als gebruikelijk in de keuken, voor mij ondenkbare combinaties van vrienden lagen in het hemelbed te praten, anderen zaten aan tafel, weer anderen waren aan het dansen en beneden in mijn kantoor waren heftige discussies gaande over de wereldproblematiek. Vriend F. draaide de hele avond de lekkerste plaatjes aan elkaar en als ik eraan denk al dat iedereen ineens opstond van zijn of haar gesprek om samen met mij te dansen toen ‘Hung up’ van Madonna werd gedraaid word ik zelfs een beetje emotioneel. Ik ben verwend met ontzettend, echt ontzettend veel cadeautjes, maar vooral met zo ontzettend veel lieve, mooie, grappige, bijzondere en leuke vrienden in mijn leven.