LUNA HAALT HAAR GELIJK BIJ D’R MOEDER (OF VICE VERSA?)

“En haar hele vloer lag bezaaid met haarclipjes, speldjes, papiertjes, troep, rotzooi, smerigheid, blikjes cola, snoeppapiertjes en in haar bed lagen allemaal pennen en weet ik veel wat, het kon gewoon echt niet, en op de grond zaten allemaal vlekken van allerlei soorten make-up shit en toen heb ik alles opgepakt en weg geflikkerd”, zeg ik.
“Gelijk heb je”, zegt m’n moeder.
“Want ik heb ’t 100 keer gevraagd en elke maandag kan ik alles opruimen als zij een weekend geweest is.”
“Je hebt gelijk.”
“Ik ben verdomme geen huishoudster.”
“Nee, dat weet ik allang.”
“Dus nu is haar kamertje keurig opgeruimd, met alle boeken op een rijtje in de kast, make-up in een bakje en klaar. En toen wilde ik onze slaapkamer gaan stofzuigen en toen zag ik dat dochter S. het dus niet van een vreemde heeft.”
“Wat dan?”
“J. had z’n eigen Sjakie en de Chocolade-fabriekje opgericht aan zijn kant van het bed. Ook allemaal halflege blikjes cola, halve repen chocolade, papiertjes van mini-Marsjes, mini-Brosjes, lege M&M’s-zakken, Rolo-repen, zakdoekjes, flessen water, 10 boxershorts, 5 losse sokken, het was 1 grote ranzigheid.”
“Smerig.”
“Ja, smerig, dus ik heb daar ook alles weg geflikkerd. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik ruim het links op en dan wordt er rechts door een ander een tyfuszooi van gemaakt. Zo kan ik het toch nooit bijhouden? Zo schiet het niet op hoor. Ik ben toch geen huishoudster?”
“Nee, dat weet ik allang.”
“Ze moeten hun eigen shit achter hun eigen reet opruimen.”

“Kun je nagaan hoe ik het heb gehad met jou vroeger.”