LUNA EN EEN ZEER DIVERSE DONDERDAG

Begin de dag met… een soortement van aankleedbeest, of eerder selfie-beest… gestuurd door Maurice, mijn trouwste blog- en ploglezer (al meer dan 13 jaar)!

Ik maak oppasmeisje M. wakker en bak een tosti voor ons.

Lekker, maar de echtgenoot is 100 keer beter in het bakken van koekenpan-tosti’s…

Even checken welke acts er eigenlijk komen op Appelpop dit weekend en dan op de fiets om M. weer naar school te brengen. Nou, doei! Tot vanmiddag!

Ik ga met Nina op pad. Even een bak soep brengen bij m’n ouders. En een bak pastasaus.

Eerst een matching bloem kiezen.

Check.

Door het park, waar het dus echt heel herfstig wordt.

Die kop van Nina; priceless… Hier heeft m’n vader haar net op haar kleedje gezet en gezegd dat ze moet blijven zitten.

Hij ging namelijk even een paar koekies halen om aan m’n moeder te geven. Dit keer dus geen koekie van Piet, maar een koekie van Riet.

Op de terugweg kom ik een in stukken gezaagde boom tegen. Ik vind deze stammetjes zoooo gaaf, maar ja, wat moet ik ermee? Ik zou ze graag gewoon in huis neerzetten om naar te kijken, maar dat slaat eigenlijk helemaal nergens op.

Tijd om de badkamer schoon te maken. Het lijkt nu net of ik dit soort kutklusjes met een glimlach doe, maar dat is dus niet zo.

Terwijl de badkamer staat in te weken schrijf ik nog een stukje en luister ik op de achtergrond naar nog een aflevering van Dr. Phil.

Soep erbij.

Bruce erbij.

Ik maak nog een PloesiePoesie die uiteindelijk naar Amerika gaat.

En… dan sta ik ineens oog in oog met een trein die de naam Flipje draagt! Ik heb oppasmeisje M. opgehaald uit school en we gaan samen met de trein naar Nijmegen!

Ondertussen even de krant lezen.

Waar niks leuks in stond, behalve deze foto.

M. is jarig geweest (13!!!!) (wat gaat de tijd snel) en mag wat leuke dingen uitzoeken. Uiteindelijk ziet ze bij de Primark niets wat ze écht leuk vindt (ongelooflijk, maar waar).

Al neem ik wel een stapel slaapshirtjes voor haar en voor dochter S. mee (ja, want hallo, voor 1 euro kon ik die niet laten liggen).

M. mocht kiezen wat we aten.

En dronken.

En uiteindelijk is ze geslaagd bij de H&M en de Coolcat. Helaas kreeg ik het niet voor elkaar dat ze met bovenstaand shirt ging lopen (er staat ‘parttime unicorn’). Ze kreeg een shirtje met een Superman-logo en een vestje met ruitjes. BOEHOEHOEHOE, de tijd van roze en glittertjes en poesjes en konijntjes is voorbij!

Ik moest ontzettend nodig naar de WC en ach, toen konden we ook heus nog wel even een terrasje meepikken, want het was superlekker weer. In de WC scheen een heel naar blauw licht en ik was omringd door spiegels. Beetje freaky, freaky!

Op de terugweg zat helemaal niks ons mee qua NS en uiteindelijk moesten we overstappen op station Elst en daar moesten we 58 minuten wachten. ACHTENVIJFTIG!!! Belachelijk! Op deze manier zou M. pas om 21:00 in bed liggen en dat is veel te laat voor haar!

En van dit uitzicht werden we ook niet vrolijk.

AAARGH!!!! Saai!

En om de 5 minuten reed er een trein langs, maar dan ZO SNEL en ZO HARD en daar krijg ik dan helemaal de kriebels van. Het ‘gemak’ waarmee je (of een ander) onder een trein kan springen… ik vind dat eng. Gelukkig kwam daar mijn eigenste man to the rescue! Hij heeft ons opgehaald met de auto, zodat we uiteindelijk binnen een half uurtje thuis waren én nog tijd hadden om een kwartiertje Utopia te kijken met een kopje thee! Heel fijn.