LUNA EN EEN ROSEETJE

De eerste zonnestralen van het jaar. Ik loop langs De Nieuwmarkt richting Waterlooplein en check mijn mobiele telefoon op freelancers en werklozen. Er is vast wel iemand die dinsdagmiddag 14.00 tijd heeft voor een glaasje rosé. Ik besluit vriend A. te bellen, die zit sinds 2 maanden zonder baan. Maar eerst even over het Waterlooplein op zoek naar zwarte teenslippers. Terwijl ik langs de kraampjes struin gaat mijn mobieltje. Ik zie de naam van vriend A. op m’n schermpje knipperen. “Ik wilde je net bellen!”, roep ik, “een uitstekende dag voor een werkeloze om een drankje te doen, of niet?” Dat vond hij ook. Hij ging alvast bij café Cuba zitten. Ik kwam eraan. Ik moest nog even iets kopen. Hij had al een fles rosé op z’n tafeltje staan toe ik aan kwam lopen. Ik schonk ons in en we proostten. Je eerste roseetje op een terras is memorabel. Dubbellekker. Dubbelgezellig. “Op dit soort dagen ben ik zo blij dat ik freelance”, zei ik tegen A., “het probleem is alleen dat je in je vriendenkring op zoek moet naar freelancers of werklozen om het gevoel te delen.” De zon was heerlijk. En hij was het met me eens. Deze zomer zonder werk zitten klonk hem niet verkeerd. “Ik was net op zoek naar zwarte teenslippers op het Waterlooplein”, vertelde ik. “Gewoon zwart, zonder opdruk. Gewoon simpel. Maar in heel Amsterdam zijn die dingen niet te vinden. Alles heeft een printje met bloemetjes of streepjes. Ik wil gewoon zwart.” “Ik heb nog wel een paar voor je liggen”, zei vriend A., “in Thailand gekocht.” Hij had vorig jaar hetzelfde probleem gehad. En toen hij in Thailand was lagen ze daar voor nog geen 50 eurocent. Dus hij had een paar paar gekocht. En vriend A. heeft dezelfde schoenmaat als ik. Sommige dagen kloppen gewoon helemaal.

Luna’s gevoel: “I’ve got life / I’ve got my freedom / I’ve got the life”
Nina Simone: ‘Ain’t Got No / I Got Life’ (download 1MB)