LUNA EN EEN DIDDL-EXPERIENCE
Nichtje M. is jarig vandaag. En als je jarig bent dan hoor je cadeautjes te krijgen. Maar wat te geven aan een meisje van 9? Moeilijk. Ze is gek van Diddl, zei P.s zus B. gisteren. Eh, Diddl?, vroeg ik. Was een muis. En van die muis waren allerlei leuke hebbedingetjes te koop. Kaarten en papiertjes die je kon sparen in bewaarmappen. En die muis had ook allerlei vriendjes en vriendinnetje. Ik had er nog nooit van gehoord en ik voelde mij even compleet out of touch met de hedendaagse jeugdcultuur. Maar de Diddl-merchandising bevond zich in filialen van de Expo, volgens zus B., dus ik toog gisteren naar de Expo in de Kalverstraat. Regelmatig heb ik mij op zaterdagmiddagen in de Kalverstraat afgevraagd waar alle kinderen waren gebleven. Overal tieners, twintigers, toeristen en schuifelende bejaarden die mij het winkelen moeilijk maken, maar nergens een kind te zien. Sinds gisteren weet ik het antwoord. Al die kinderen bevinden zich in de Expo op de Kalverstraat. Of eigenlijk; al die kinderen bevinden zich in de Expo op de Kalverstraat voor het schap met de Diddl-spullen. Ik dacht even dat ik gek werd. Overal meisjes met een hebberige blik in hun ogen en graaiende vingertjes in de schappen: Mamma, mag ik dit? Mamma, mag ik dan deze? Het was de hel. Tranen van groot verdriet bij een meisje dat van haar moeder iets van 5,- mocht uitzoeken, maar met een pluche muis in haar handen liep die 9,95 kostte. Ik overwoog een cadeaubon. Ik trok dit niet. Zo kon God het leven niet bedoeld hebben. Ik duwde 2 kibbelende meisjes opzij ik trok links en rechts wat roze spullen met een muis uit het schap en ik manoeuvreerde me richting de kassas. Adem in. Adem uit. Zitten er cadeautjes bij?, vroeg een jochie van hooguit 15 me ongeïnteresseerd. Ik keek hem opgefokt aan en bedacht me dat dit misschien wel eens de meest incompetente inpakker van Nederland kon zijn. En ik wilde weg. En heel snel! Nee, zei ik, laat maar, dat doe ik zelf wel. Volgend jaar krijgt nichtje M. een boekenbon.
www.diddl.nl
Ik weet zeker dat ze wel erg blij zal zijn met die Diddle muis spullen.
Die Diddle muis is lelijk. De jeugd van tegenwoordig heeft geen oog meer voor wat mooi en wat lelijk is.
Arme Luna!
nooit van gehoord van die muis, maar ik wordt al zwetend wakker als ik alleen maar denk dat ik zo’n expeditie als jij hebt gedaan moet beginnen. ik weet welke steeg ik moet hebben om bij de slegte te komen. verder geen kalverstraat voor mij.
Dan vind ik Monchichi’s en My little Pony’s toch leuker.
Ben het met Kaat eens. My Little Pony’s zijn cool ;) In ieder geval mooier dan die piepdingen.
Nooit aan kinderen beginnen als de generatiekloof nu al te groot is.
LOL….. ik heb zelf een dochter van 7 was gek op diddle.. werd er gestoord van. En idd, de expo geen fijne plaats om te zijn…;-)
Als die Expo net zo’n krappe bedoeling is als die in mijn woonplaats, dan is het helemaal een ramp. In Utrecht hebben ze zelfs een aparte Diddle-winkel!
Gewoon naar Bruna kan ook. ;)
Ben even gaan surfen Luna. Maar die muis is best wel grappig. Toch lief van je dat je voor je niggie iets wilde kopen waar ze blij mee is. Boeken lezen doen ze toch niet schat. Of het moeten boeken over Diddle zijn natuurlijk :)
hahahaha, ik heb er ook al aan moeten geloven, kleine nichtjes vinden dat ook te gek :D
Gut ja, de Monchichis…dat is lang geleden *zucht* dat waren nog eens tijden ;-)
Dapper van je Luna dat je het hebt volgehouden!!
Volgens mij liggen mijn monchichi’s nog ergens in een vuilniszak met knuffels. Ik zal ze eens opzoeken. Gosh, wat heb ik daar veel mee gespeeld en ruzie over gemaakt.
het is die muis met die e-nor-me voeten. ik moest er gisteren ook voor naar de winkel, omdat mijn jarige buurmeisje zich opeens geen leven meer zonder kon voorstellen…
Ja het is Diddl voor en Diddl na tegenwoordig bij die meiden! In mijn tijd was ik helemaal gek van hollyhobby en inderdaad die moschishi’s pfff weet niet eens meer hoe je het schrijft!
Ach, “wij” waren vroeger vast ook wel ergens gek van , en hadden precies hetzelfde :)!
Ik vind Diddl wel lief, haha.
Zo passé! 10 Jaar geleden, heb ik kennis mogen maken met Diddl, toen waren veel Duitse kindertjes er helemaal weg. En eigenlijk dacht ik dat de rage hier ookal was geweest, want ik zie al jaren die muizen in allerlei winkels…
Grtz,
Ik had vroeger álles van Musti.
Luna gebruikt de term ‘ergo’ niet correct.
gewoon van acher je pc’jte een te gekke collage van allerlei diddlina’s van op het net had ook gekund natuurlijk ;-)
Met een beetje mazzel weten ze volgend jaar niet eens meer wat Diddl is. Sterker nog, halverwege het tikken van deze reactie moest ik al nadenken waar ik ook al weer heen wilde…
Bij de weg, dit meisje van 21 wordt ook extreem gelukkig van Didll (zonder e) spulletjes :-D En het verbaasd me toch wel dat iemand die zo stevig middenin de hedendaagse cultuur staat als Luna Diddl niet kent ;-)
volgens mijn dochter van 9 is diddle alweer ‘uit’..
Haha, Gerard… ik hoorde gisteren dat Diddl inderdaad op z’n beloop is… maar m’n nichtje was gelukkig heel blij met de cadeautjes hoor!
Luna, check even ‘ergo’ en gebruik alsjeblieft geen woorden waarvan je de betekenis niet (goed) kent…
‘Taal politie’ en ‘ook van de taal’; jullie hebben helemaal gelijk…
Ik begrijp echt helemaal niks van die Didl. Is er een enorme campagne aan te pas gekomen op kindertelevisie? Zit er een verslavend stofje in de briefpapiertjes verwerkt? Didl is lelijk en slecht getekend. Verder is taalpolitie 1 woord.
Stukjes die taal- of stijlfouten als deze bevatten, dragen vaak een hele persoonlijke kleuring van de schrijver in zich mee. Fouten of stijlafwijkingen ontstaan namelijk niet voor niets, ze zijn meestal net die onvolkomenheden die mensen interessant maken. Fouten zeggen iets over iemands karakter, iemands levensvisie en hoe iemand zich door het leven beweegt. Bij perfecte stukjes valt er niets tussen de regels heen op te snuiven.
Mensen die vallen over de stijl- en taalfouten van anderen doen dat meestal om hun eigen saaiheid te verbloemen.
En dan klik ik uit nieuwsgierigheid eens op die diddle link, zie op de homepage niets wat er op enige manier op duidt waar het over gaat, en prachtige Nederlandse zinsnedes als “Het mooie kanaalsysteem is namelijk door elkaar gekomen en de tijd dringt”. Verder is taalpolitie geen woord – het woord is “eindredaktie” :-)
Die Diddl is de zoveelste teddybeerprul die even merktechnisch populair wordt gepromoot zodat je er de hoofdprijs voor betaald terwijl het natuurlijk niets meer is dan een paar lapjes stof met 2 kralen die door een Aziatisch jochie voor 10 eurocent net zo ongeinteresseerd in elkaar worden geflanst als dat 15 jarige gastje achter de kassa. Nou ja, een verschil. Dat Aziatische gastje is waarschijnlijk 6.
Taalpolitie is één woord
En ‘mosterd na de maaltijd’ is een spreekwoord. Of is het een gezegde?
Het gezegde (of: predikaat) is de uitdrukking van datgene wat over het onderwerp wordt gezegd. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen werkwoordelijke en naamwoordelijke gezegdes. De kern van een werkwoordelijk gezegde is een hoofdwerkwoord dat eventueel wordt begeleid door hulpwerkwoorden en voorzien kan zijn van voorwerpen en/of bepalingen:
(1) Zijn vriend zou dat nooit gedaan kunnen hebben.
(2) De burgemeester werd door de menigte uitgejouwd.
Een naamwoordelijk gezegde wordt gevormd door een naamwoord, dat de kern is, en een koppelwerkwoord, dat geen zelfstandige betekenis heeft (zijn, worden, blijven):
(3) Roken is slecht voor de gezondheid.
(4) Die jongen blijft een onverbeterlijke deugniet.
Haalt u het er zelf maar uit.
En voor dit soort gezever heeft men een woord : mierenneuken.
Leuke log btw :)