LUNA EN DE KEIHARDE REALITEIT
“Nou, daar gaan we dan. Op naar het slecht-nieuws-gesprek”, zei m’n moeder.
Een dag eerder was m’n lieve moedertje door de CT-scan gegaan en woensdagochtend om 11.00 hoorden we de uitslag.
We wisten allemaal dat het slecht nieuws zou zijn en dat was ook wat de internist/oncoloog zei: “Het ziet er niet best uit.”
Dat was nogal een understatement.
Behalve haar hart was er geen enkel orgaan niet aangetast door gezwellen.
“En er zit ook een abces bij uw dikke darm, daar ben ik ook niet gerust op”, zei de internist.
Maar mamma zou naar huis mogen om te wachten op een vervolgonderzoek. Dat was gepland op 6 juni.
“Wil je eigenlijk wel naar huis, mam?”, vroeg ik, “dat kan hoor, dan kom ik voor je zorgen en voor je koken, alles wat je wil, maar ik zie je zo zitten en volgens mij wil je helemaal niet naar huis. Jij mag kiezen.”
Mamma wilde niet naar huis.
In de 48 uur daarna vielen langzaam alle organen uit. Nieren, darmen, longen, weet ik veel wat er allemaal uit kan vallen, alles wat uit kon vallen, viel uit. En het abces groeide van een tennisbal tot een voetbal. En vrijdagochtend is dat abces waarschijnlijk gesprongen waardoor het in de buikholte 1 grote, smerige, giftige toestand is geworden.
Vrijdagmiddag om 16.00 is m’n moeder met spoed geopereerd. Een uur later en ze was dood geweest.
Mamma ligt nu op de Intensive Care. Te vechten voor haar leven.
Dit is zo erg! Heel veel kracht en sterkte. En veel hugs en kisses om je op de been te houden.
Jeetje, wat heftig! Je schiet er niets mee op, maar veel sterkte.
Beste Luna, Heel veel sterkte toegewenst.
Ik zit de afgelopen dagen met tranen in mijn ogen je teksten te lezen.
Onze dinsdag was de woensdag voor kerst 2011. Mijn moeder(63) is het zelfde gevecht een voeren en is deze aan het verliezen. Wij hebben nog het “geluk” dat we toch al 5 maanden hebben gehad met mijn moeder, maar ze zit nu echt in de extratijd.
Elke dag/week is er een extra waar we hoe moeilijk het is nog een klein beetje van proberen te genieten.
Ik hoop echt dat je moeder nog uit de IC komt en je nog een aantal gesprekken met haar kan voeren. En nog beter dat ze nog even naar huis kan/mag
Nogmaals heel veel sterkte.
Eduard
Ik las jouw tweets van de afgelopen dagen. Ik werd er spontaan heel verdrietig van. Wat gaat ’t snel ! Veel sterkte. Mooi dat ze je aankeek, knikte en even kneep !
Wat is dat allemaal ontzettend snel gegaan zeg!! Dat die abcessen in zo’n rap tempo kunnen groeien en kunnen springen! En wat een ontzettend geluk dat ze in het ziekenhuis was! Ik volg je tweets en Fb op de voet en log ’s ochtends met een kloppend hart in, bang voor wat ik zal lezen.. Ik ken je niet persoonlijk, maar na al die jaren van je blog lezen zie ik je als een vriendin geworden en leef ik in alles met je mee. Ik vind het zo verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt. Ik wens jullie heel erg veel sterkte, en je mamma wens ik alle kracht die ze nodig heeft zodat ze nog een poos bij jullie kan blijven. xxx
Jeetje, van een ik voel me niet goed tot nu op de ic. Heel veel sterkte allemaal.
Tja, wat ik hier wil schrijven dat zou een kopie worden van de reactie van MarinaTwiet.
En Dzjools, dat het zo snel gegaan is, dat komt omdat moeders niet klagen maar dragen…
Nog een keer, nog duizend keer: sterkte lieve Luna.