web analytics

9

LUNA COUNTS HER BLESSINGS NOG MAAR EEN KEER

Sinds een paar weken doe ik vrijwilligerswerk op de afdeling waar mijn moeder ooit in het ziekenhuis lag. Toen mamma er nog lag kwam het hoofd van de activiteitenbegeleiding langs om te vragen of ik niet misschien ook een keertje met de bewoners zou willen schilderen, want ze vond mijn schilderijen zo leuk. “Ja, wil ik wel, maar niet nu, niet nu m’n eigen moeder hier nog ligt”, zei ik. Want mijn eigen moeder die kijkt nog liever 24 uur non-stop naar een bosje narcissen dan dat ze met een stel andere ‘zieken’, ‘bejaarden’ of eigenlijk überhaupt vreemden, gaat schilderen, sjoelen, zingen, of punniken. Mijn sociale genen komen dus overduidelijk van mijn vaders kant en om zelf nou in zo’n huiskamer te gaan schilderen terwijl mijn eigen moeder een paar deuren verder ligt, nee, dat voelde niet helemaal als de bedoeling. Maar mamma is alweer een paar maanden thuis en ligt regelmatig op haar knieën om de badkamer schoon te maken, dus qua huishoudelijke taken is zij op haar 70ste een stuk beter bezig dan ik. Ik kan in de tijd dat ik op de vrijdagen ga schilderen met de bejaarden ook m’n badkamer schoonmaken, maar ik vind het veel leuker om te schilderen. Alle schilderijen die ik ooit heb opgehangen zijn weg, dus die gang, die lelijke gang, die is weer net zo lelijk als een paar maanden terug. Mijn plan is om daar, samen met de bewoners van deze afdeling zo’n 100 tot 150 kleine schilderijtjes op te hangen in een soortement van regenboog met allemaal visjes erin. Ik zie het helemaal voor me en het wordt fantastisch, maar eigenlijk is het vooral leuk om met de oud-Tielenaren te praten over vroeger en van wie zij er eentje zijn en van wie ik er eentje ben. Of eigenlijk; “Van wie bindegij d’r ene?” En dan hoor je dat mijn vader nog met die en die heeft gevoetbald of dat die en die weer de zus van die en die is. En al moet een aantal mensen wat overgehaald worden: “U laat me niet hier in m’n eentje schilderen hoor, dan ben ik helemaal voor niks gekomen met m’n kwasten en verf!”, toch vinden de meesten het leuk om mee te doen, of blijven er in ieder geval voor de gezelligheid bij zitten. En elke week doen er andere mensen mee, omdat sommige mensen binnen 1 week of 2 weken weer naar huis mogen. Maar sommige mensen doen de week daarna niet meer mee omdat ze zijn overleden. De dame die vorige week nog zo enthousiast met me mee schilderde en zo lief zei: “Je kunt wel zien dat jij er aanleg voor hebt hoor”, was er vandaag niet meer. Op het moment dat ze dat tegen me zei wist zij al dat ze de dag daarna euthanasie zou plegen. Wist ik niet.

Dit vind je misschien ook leuk...

9 reacties

  1. Sanneke schreef:

    Sommige dingen kun je maar beter niet weten. Wat een leuke laatste middag van haar leven had die mevrouw.

  2. Yvonne schreef:

    En gelukkig maar. Zo had ze een mooie laatste dag in ongedwongen sfeer.
    Super dat je dit doet !
    X

  3. Arnoud schreef:

    Wat ben jij toch een pracht mens!! Jij bezorgt die mensen zoveel plezier dat ze even in staat zijn om al hun zorgen te vergeten. Dat is het mooiste cadeau wat je iemand kan geven. En soms is dat voor sommige helaas de laatste keer. Echt supertof van je!

  4. Limoentje schreef:

    Wat een mooie manier om deze mensen wat afleiding te geven en plezier te bezorgen. Wat lief van je!

  5. Margreeth schreef:

    Wat weer een prachtig verhaal.

  6. Else schreef:

    En ook fijn dat je hier weer eens schrijft – ik heb je stukjes belevenis gemist.

  7. patchwork schreef:

    :-) + :-D + :-s

  8. inge schreef:

    heftig.
    maar wat een geweldig plan ^^ het is soms zo makkelijk om de wereld een stukje mooier te maken, niet alleen letterlijk.

  9. Kange Lees schreef:

    Wat fijn Luna dat je er weer bent. Ik heb je echt gemist hoor. Ik keek niet eens meer omdat het vaak tevergeefs was. Wat een leuk idee voor Valentijnsdag. Afgelopen vrijdag kwam ik weer in kontakt met “echte Tielenaren”. Of in ieder geval mensen uit de Betuwe. Ik was met mijn dochter op de fruitveiling in Geldermalsen. Een man sprak haar aan om goede raad te geven, zij is namelijk nieuw in deze wereld.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *