IT’S RAINING CATS & DOGS

Gisteren de klok een uur terug? Daar heb ik nooit last van… ik ben eruit om 7:30 en ga op pad met Nina om een potje Oud-Betuws te perenwerpen!

Ook wat peren mee.

Dit is wel zo ongeveer Nina in volle glorie. Een vieze bek van het kauwen op de peren en een gefocuste blik op een balletje. Ze vindt het zo leuk om te spelen dat het gewoon zielig is om na een half uur weer naar huis te gaan, maar ja, als het aan haar ligt, dan blijft ze de hele dag bezig.

M’n haar begint er weer een beetje op te lijken na de ravage die het zoute water en de zon van Jamaica hadden aangericht.

En ik heb ook al zo’n leuk jurkje aan vandaag! “Voor wie heb jij je zo mooi aangekleed?”, vraagt de echtgenoot.

Voor de poesjes natuurlijk! Ik ga in m’n eentje naar een kattenshow bij ons in de buurt en hij mag niet mee (niet dat hij mee wilde).

Zo heb ik de tijd voor diepe conversaties met alle uitgestalde poezen!

Deze wou graag uit z’n bak en met mij mee naar huis.

Ik kon ook lekker met alle baasjes praten over hun katers en poezen. Dit is Jim (de kat dus). En Jim is al wereldkampioen in Maine Coon zijn. Wat een knapperd hè? Mocht je je afvragen waarom z’n baasje eruit ziet als Harry Potter; de kattenshow had een thema; Halloween. Daarvoor waren alle kattenkooien versierd met allerhande Halloween-spulletjes van de Xenos en de Action. Ook het grootste gedeelte van de baasje had van deze gelegenheid gebruik gemaakt om zichzelf als heks of tovenaar te verkleden. Had ik ook gedaan. NOT!

Dit zijn Bengalen. Een soort mini-panters. Heel kek.

Sinds ik Nina heb, ben ik ook Perzische poesjes wat meer gaan waarderen.

Waarschijnlijk omdat ze dezelfde ingedeukte neus hebben. Zielig!

Totaal gefascineerd heb ik naar deze man staan kijken. Hij legde uit waar hij op let als hij een kat jureert.

Deze kat vindt het allemaal wel best, want de keurmeester vond z’n kapsel prima in orde (kort van onder, lang van boven).

Ooooh, ik baal wel een beetje van mezelf dat ik geen foto’s van mensen durf te maken, maar de mensen op deze kattenshow waren dus vaak indrukwekkender, eh, fascinerender, eh, eh, nou ja, ze hadden gewoon een enorme passie voor poezen, laat ik het daar op houden.

Nog een knapperd.

De meeste poezen lagen overigens heerlijk te slapen in hun kooitje en kwamen op mij niet echt gestresst over. Het is niet mijn wereld en ik zou ook zeker nooit zelf een raskat aanschaffen om ermee naar shows te gaan, maar als er elke week zo’n kattenshow bij mij in de buurt zou zijn, dan zou ik er elke week even gaan kijken. Ik had een top-ochtend.

Toen ik terug kwam lag de echtgenoot nog in precies dezelfde positie op de bank als toen ik hem alleen liet. Zijn zondagochtend bestaat uit koffie en ingewikkelde programma’s over het einde van de wereld en UFO’s. Hij brengt de pubermeiden in de middag weer naar huis en daarna gaan we samen horizontaal op de bank om wat afleveringen van House te bekijken. Ik begin ondertussen wat met de voorbereidingen voor mijn #helweek (die ik van 10 november tot 16 november ga doen) (want ik ben 17 november jarig, dus leek me wel een goed moment).

Oh, ja, deze foto-serie van Sophie Gamand kan ik jullie niet onthouden! Honden met bloemenkransen.

En natte honden! Het zijn foto’s van Sophie Gamand en de rest vind je op www.sophiegamand.com.

Het weekend is alweer voorbij en de herfstvakantie ook. Morgen alles weer normaal. Rust, ritme en regelmaat! Nina mag voor 1 nachtje weer op bed. Morgen is het maandag en maandag is wasdag, dus dan verschoon ik het bed (zo kopen wij de echtgenoot om: “Aaaaah, mag ze op bed, dan verschoon ik morgen het bed.”