HOE GOED NIEUWS KAN WENNEN

Hoe vaak zijn we nu eigenlijk met z’n drieën naar de oncoloog geweest voor de eerst maandelijkse, daarna 2-maandelijkse en daarna 3-maandelijkse check-up van m’n moeder? Een keer of 4? Misschien wel 5 of 6? Misschien wel 7. Deze afspraken gingen in ieder geval allemaal op elkaar lijken.

M’n moeder is een paar dagen van tevoren al wat van slag. De ochtend van de afspraak zelf zal ze niks tot weinig eten. Daarna komen m’n ouders me ophalen in hun auto, m’n moeder blijft in de auto zitten, m’n vader komt even naar binnen en geeft Nina een koekje. We grappen wat in de auto richting het ziekenhuis, althans, ik grap wat om alles een beetje luchtig te houden. We parkeren de auto en het valt ons iedere keer op hoe druk het op het parkeerterrein is, ongeacht welke dag in de week of welk tijdstip van de dag. We volgen de bordjes met ‘Interne Geneeskunde’, melden ons bij de receptie en nemen plaats in de wachtruimte. Op de televisie in de wachtruimte wordt lokaal nieuws getoond, afwisselend met natuurbeelden en onderin beeld kunnen we lezen welke oncologen uitloop hebben. Oncologen hebben altijd uitloop, variërend van een kwartiertje tot soms wel 1,5 uur. Soms 2 uur. We klagen niet. Nooit. Ook al willen we graag zo snel mogelijk deze wachtruimte weer verlaten. We doen een poging tot het lezen van een tijdschrift. Als de oncoloog ons komt halen geeft ze eerst mijn moeder een hand, daarna m’n vader, daarna mij. In de spreekkamer van de oncoloog staan 3 stoelen tegenover haar bureau en we nemen altijd in dezelfde volgorde plaats. Eerst m’n vader, dan m’n moeder en dan ik. De oncoloog vraagt hoe het gaat en m’n moeder zegt altijd: “Goed.” Er zijn nooit klachten, geen pijn, geen medicijnen, geen gedoe. De oncoloog noteert deze gegevens in het dossier van m’n moeder en neemt m’n moeder daarna mee naar een ander kamertje voor een lichamelijk onderzoek. Daarna komt eerst de oncoloog terug de spreekkamer in en vult weer wat in op haar computer. Even later volgt m’n moeder en worden alle bloedwaardes besproken.

Het was altijd goed. Het ging al 4 keer goed. Of 5. Of 6. Misschien 7. In ieder geval bijna een jaar. Je went aan het goede nieuws. Kom, fijn, we gaan weer naar huis. Dit hebben we ook weer gehad. We doen nog even koffie thuis en dan allemaal weer verder met de dagelijkse dingen. Doei! Ik zie jullie vrijdag weer.

Het was dit keer niet goed.

Aan goed nieuws moet je niet wennen.