HENNA, ALU-HOEDJE & THE AMERICANS

Ja! Betrapt! Jullie allebei! Het is donderdag en J. is kapot van het halve dagje werken gisteren en de slechte nachtrust van vannacht. Nina zit niet helemaal lekker in haar vel en moest er vannacht uit om uitgelaten te worden. En probeer daarna nog maar eens in slaap te komen. Dat lukt dan natuurlijk nooit, maar de volgende ochtend wel. Ik heb ook slecht geslapen, maar heb nergens last van, behalve dan een soort van vrijdaggevoel, maar dat komt omdat oppaspuber M. deze week er dinsdag en woensdag was in plaats van woensdag en donderdag. Heel gek.

Bruce heeft nergens last van, voor hem is het elke dag een feestdag.

Ik zet m’n haar in de henna, kan het lekker de hele dag trekken.

M’n ouders komen even langs.

Om deze dingetjes te brengen die je aan een buitenkleed hangt. “Maar die hadden we toch al?”, zegt mijn man. “Ja, die hadden we ja, citroentjes, gekregen van mijn nicht vorig jaar en ik ben er al weken naar op zoek”, zeg ik. “Oh, maar die heb ik vorig jaar opgeborgen”, zegt hij. En vervolgens pakt hij ze zo uit een kastje in de schuur. “Ik heb je hier ook al weken naar gevraagd hè, dat weet je toch?”, zeg ik. Never a dull moment in een dubbel-ADHD-huishouden.

Het was mijn bedoeling om heel erg veel te gaan doen vandaag, maar met een kroon van 3 kilo henna op m’n hoofd blijkt dat erg lastig. Ik krijg hoofdpijn, pijn in m’n nek, pijn in m’n rug als ik beweeg. Een beetje stil zitten achter m’n pc is het enige dat lukt. De volgende keer ga ik slapen met een henna-kroon, kan het mooi dan 6 uurtjes trekken. Als ik m’n haar heb uitgespoeld maak ik een pasta met spinazie en zalm. Erg lekker.

We hebben weer een nieuwe serie ontdekt die we allebei leuk vinden.

The Americans! En gelukkig zijn er al 3 seizoenen.

En tijdens het kijken zit ik uiteraard niet stil. Nooit. Ik span wat dromenvangers op.

En mocht je het je afvragen; het is gelukt om m’n haar weer oranje te verven. Thank God, want het was nodig.

Vorig jaar zat ik in een FOXY-trip down memory lane…