GEEN PIMENTO, WEL PENS & BLOEMKOOL
Het is weer vrijdag! Oppaspuber M. had prima geslapen en had deze ochtend geen enkele aansporing nodig om te eten, aankleden, haren kammen en tanden poetsen. Een half uur voordat ze naar school moest zat ze al helemaal kant en klaar om te vertrekken! Nou, als dat allemaal mogelijk is, dan gaat het nog een keer helemaal goed komen in de wereld, haha! Kus, doei, lief zijn voor je moeder en de juf en tot volgende week! Ik ga met m’n ouders naar de LIDL!
Ja, ik vind altijd leuk om boodschappen te doen! Juist om 8:00!
Daarna ga ik achter m’n pc en schrijf ik wat teksten. Mijn vingers worden gestuurd door de poot van Bruce, want hij weet ook heel veel van vibrators.
Hahaha, kleine afleiding op Facebook.
Ik speld deze 2 Ploesies, dan kan ik ze mooi in het weekend gaan vastnaaien.
J. heeft dochter S. opgehaald (eindelijk, we hebben haar bijna 3 weken niet gezien) (in de tussentijd is ze 10 centimeter gegroeid) (en in de tussentijd is ze 40 levels verder dan ik in Candy Crush). Ik maak een grote pan Indiase bloemkool-kip-curry.
En de Nina krijgt dit. Ze heeft dit zo snel op, dat ze het zelf ook niet helemaal snapt.
J. heeft ’s middags alvast het eten voor morgen gemaakt. Een grote pan lasagne. Heel erg lekker natuurlijk, maar ja, ik had ook m’n ouders een bakje beloofd en ik maak de lasagne altijd in een apart 2-persoons-bakje voor ze, maar dit is een bak voor 8 personen, dus eh, eh, het is niet anders, maar dan moeten ze morgen maar bij ons komen eten, want het is natuurlijk heel ingewikkeld om hier een stukje uit te snijden.
Maar vandaag eten we dit. Heerlijk! Met een flinke lepel yoghurt en wat komkommer-tomaat-ui-komijn-salade.
Hier kijk ik heel blij, want J. had ineens het idee om nog een keertje naar de HANOS te gaan om mijn nieuwe favoriete drankje te halen (die Pimento). Dit heet een ADHD-momentje. Binnen 1 minuut zitten we met z’n drieën in de auto richting Nijmegen.
Over de brug.
Om te arriveren in een praktisch lege HANOS waar ze geen, ik herhaal, geen Pimento meer hadden. Uitverkocht. Nu ben ik heel zielig. Gelukkig verkochten ze ook gehaktballetjes en andere lekkere hapjes, dus ik kan de rest van de avond m’n verdriet weg eten.
Ik ga op de bank verder met m’n armbandjes.
Onder toeziend oog van Bruce.
En Nina is heel gelukkig dat dochter S. er weer is en warmt haar bed alvast op.
Vorig jaar zag ik de flashmob van oppasmeisje M.!
