EX P., DE BIJENKORF, DE IJ-HALLEN & STAUB-PANNEN

Kijk eens wat lief! Had ik van vriendinnetje E. gekregen, omdat ze altijd bij ons mag logeren met dochter S.!

Uiteindelijk is het gelukt met m’n dromenvanger. Nu de rest nog.

Vandaag gaan we naar Amsterdam. Naar ex-partner P.! Ik heb hem geholpen met een zakelijk iets en in ruil daarvoor zou ik waardebonnen van de Bijenkorf krijgen. Die gaan we vandaag ophalen en meteen inwisselen bij de Bijenkorf. Maar voor wat? Voor wat? Het moet wel iets blijvends zijn en ik denk aan een Kitchenaid-blender of iets in die richting. Maar die dingen zijn duur en al kan ik er nu wel eentje ‘kopen’ voor de waardebonnen, toch twijfel ik.

Oh, Nien, een streepje zon in de keuken, ga er maar snel in staan.

We gaan onderweg naar Amsterdam in de stromende regen. Kutweer. Bah.

We hadden om 10:00 afgesproken bij P., maar zijn 10 minuutjes te vroeg. “Ik ben toch altijd te vroeg”, zeg ik tegen P. die nog onder de douche stond. “Ja, en ik ben altijd te laat, dat weet je toch?”, zegt hij. Mooi dat sommige dingen niet veranderen. Hij laat me z’n nieuwe huis zien (mooi, groot, keurig opgeruimd) en ik ontmoet z’n dochtertje (mooi, lief, heel slim en superschattig) en hij de mijne (ook mooi, lief, slim en bijna 15, dus iets minder schattig). Ik had een heleboel foto’s kunnen maken, maar ja, dat is ook weer zo wat. Wel maak ik stiekem deze foto van de kookboeken-collectie van zijn nieuwe vrouw (die ik overigens ook al ken sinds ik P. ken) (ze was er ook)! De nieuwe vrouw van P. is dus een écht muesli-meisje; heel gezond bezig met ook nog eens een eigen yoga-studio! Mooi hoe dingen kunnen lopen en ook hoe mooi hoe je na zoveel jaar toch nog een plekje in elkaars leven hebt, zonder boosheid, onverwerkte toestanden of gedoe. Maar met liefde voor elkaar. Hoe het was. En hoe het is.

We rijden meteen door naar de Bijenkorf en daar blokkeren zowel J. als ik volledig. Want ja, jeetje, dan héb je ineens een groot geldbedrag uit te geven, maar ja, dat MOET dus in de Bijenkorf, maar ja, wij zijn LIDL-mensen en kringloop-types. De Bijenkorf is fucking duur en OMG, het is bijna zonde om er iets te kopen! We gaan eerst maar even lunchen bij Het Paleis om na te denken. Daar staat deze auto met zeer dubieuze reclame voor de deur. Waarschijnlijk heeft de vriendin van de eigenaar van dit bouwbedrijf modellen-aspiraties.

Nadenken gaat héél goed onder het genot van een broodje carpaccio. ZALIG dit! Met truffelmayonaise. Ook de pubermeiden genieten van hun broodje en laten J. en mij kibbelen over wat nu het beste is om te doen met de waardebonnen. Wachten tot het de 3-doldwaze-dagen zijn? Nee, ik heb ineens besloten dat ik weet wat ik met de waardebonnen ga doen. Dus terug naar de Bijenkorf, waar ik geen foto’s van maak.

En dan door naar de Ij-hallen! Ik heb me hier enorm op verheugd, want het is denk ik wel 5 jaar geleden dat ik hier was. Dé grootste vlooienmarkt van Nederland! WOEHOE! Maar… J. zit nog steeds niet helemaal optimaal in zijn vel (understatement) (ik schrijf hier verder nooit over, maar laat ik het zo zeggen; hij heeft het niet makkelijk) (en voor mij is het ook niet makkelijk om een depressieve man thuis te hebben) en het ritje naar Amsterdam, het bezoek aan P. en de Bijenkorf zijn voor hem eigenlijk wel weer meer dan genoeg voor vandaag. Snap ik.

En de pubermeiden vinden de Ij-hallen ook geen bal aan. Die gaan liever naar een Coolcat of Primark. Snap ik.

Dus we rijden weer naar huis en ik neem me voor om volgende maand met een vriendin naar de Ij-hallen te gaan.

En kijk! Kijk! Kijk! HOE GAAF!!!! Dit heb ik gekocht van de waardebonnen van de Bijenkorf! Het zijn braadpannen van Staub met… metalen knoppen in de vorm van een varken en een koe!!! Leuker wordt het leven niet! Echt niet. De pannen zijn belachelijk duur, maar… je hebt ze wel voor je hele leven en uiteraard; een genot om mee of in te koken. Ik ben verliefd! En geld maakt niet gelukkig, maar deze pannen maken me wel heel blij!

Okay, het leven wordt toch nog wel ietsje leuker, want vandaag was er een FB-event; ‘wenkbrauwen kleuren op je huisdier’ en dat was dus net iets voor mij. En Nina! Ik knip van fleece wat wenkbrauwen en Nina poseert maar wat graag voor een koekje!

Deze Bert-wenkbrauwen rockt ze gewoon zonder problemen.

J. is zo moe dat hij naast Nina op mijn schoot in slaap valt.

De meiden zijn ook aan hun eigen dromenvanger begonnen. Goed bezig dames!

Uiteindelijk gaan J. en ik om 23:00 naar bed en de meiden blijven beneden met Bruce om hun dromenvanger af te maken (althans, tot zover ze kunnen, want morgen gaan we verder met de veren). TOPDAG!

Vorig jaar had ik 5 pubers in huis voor het verjaardagsweekend van S.!