ER WORDT GEMORRELD AAN LUNA’S BASIS

De deurbel gaat op zondagochtend om 10:00. Ik voel meteen dat het kijkers voor het huis zijn. De afgelopen dagen zijn er al verschillende mannetjes met auto’s door de straat gereden om precies te stoppen voor ons huis. Het was afwachten tot 1 van die mannetjes uit zou stappen om aan te bellen en te vragen of hij even binnen zou mogen kijken.

Dat ons halve hebben en houden nu ineens online te bekijken is op Funda, dat is gewoon kut. Maar dat we mee moeten werken aan de verkoop van het huis, dat weten we, ook al is het kut. Het is wat het is, maar je voelt je gewoon bekeken. Online, maar dus ook offline. Of misschien eerder; ik voel me weggekeken en dat terwijl ik hier helemaal niet weg wil. Ik heb het gevoel dat ik uit dit huis moet, terwijl daar helemaal geen sprake van is en ook niet kan gaan zijn, want de Nederlandse wet beschermd huurders gelukkig, halleluja, heel goed.

Maar 2 Polen, of 2 Tsjechen, of 2 Oekraïners, of in ieder geval 2 mensen met een Oostblokkerig accent aan je voordeur, met nog een andere Oostblokker op videocall erbij, daar zit je niet op te wachten op een zondagochtend om 10:00.

“You sell house?”
“No, we rent this house, our house owner is selling it.”
“How much is it?”
“Please contact the real estate agent.”
“How long do you rent?”
“We are renting this for more then 8 years, but please contact the real estate agent.”
“When are you planning to leave?””
“Our contract is indefinitely.”
“How much you pay?”
“Please contact the real estate agent.”

Het liefst wil je natuurlijk zeggen dat ze op moeten rotten: “You go away, yes! Mafkees! Are you niet goed bij je hoofd? Alles staat op Funda, ga daar maar lekker kijken en bel de makelaar maar, doei, de groetjes!” Maar je moet wel een beetje aardig en vriendelijk blijven, want misschien heb je dus te maken met je toekomstige huiseigenaar.

Maar we weten niet wie het huis gaat kopen. En ook niet wanneer. We hopen natuurlijk op een fijne huurbaas die eindelijk de kozijnen buiten gaat vervangen, die bij problemen meteen de boel komt oplossen, die eens per jaar keurig de huur verhoogd volgens de huurindexering en die het pand ziet als een zakelijke investering. Maar misschien hebben we iets te veel afleveringen van ‘Horrorhuurders en Huisjesmelkers’ gekeken, want je kan ook een klootzak krijgen die ons middels allerlei nare trucjes probeert weg te krijgen, zodat-ie zelf lekker kan gaan genieten van onze tuin die grenst aan een slootje. En ook al hebben we huurbescherming, je wil gewoon geen toestanden met je huiseigenaar.

Dit huis is dan misschien wel niet van ons, maar dit huis is wel ons thuis. En dat willen we graag zo houden.