EEN ZONNIGE, ZWARTE ZONDAG

Zondagochtend… samen even Nina uitlaten. Het is nog heerlijk zonnig weer! Romantischer dan dit wordt het bij ons niet hoor. <3

We hebben dochter S. al een tijdje terug iets beloofd en… beloofd is beloofd. Als ze wakker is en heeft ontbeten dan gaan we op pad. Nina mag niet mee.

We gaan richting Nijmegen! Altijd als ik deze 4 windmolens zie dan weet ik dat ik bijna thuis ben (Hans de Booy (Thuis Ben), start ‘m maar in hoor). Althans, als we dus vanaf het Oosten richting huis rijden met de auto. Soort markeringspunt dat het nog maar 10 minuutjes rijden is. Nu hebben ‘ze’ er onlangs aan de andere kant van de snelweg nog 4 windmolens bijgezet. Zomaar ineens! Dus dat was wel een soort kortsluiting in m’n hoofd een tijdje terug. “We rijden de verkeerde kant op J.!!! Je moet omkeren!!!!” “Schatje, er staan nu 8 windmolens.” “Eh, okay.” Nou ja, je had erbij moeten zijn.

We gaan dus naar de Primark! Een Walhalla voor pubermeisjes! Ik heb met mezelf afgesproken dat ik niks mag, moet, hoef en ga kopen. Ik heb genoeg kleding en J. ook (die is heel verstandig ergens buiten een kopje koffie gaan drinken, want met 2 pubermeisjes en 1 echtgenote in de Primark is niet zijn idee van een gezellige zondagmiddag).

Dochter S. heeft ineens een heel andere smaak dan ik. Nu was dat altijd wel zo (helaas), maar het wordt nu wel heel erg! Ze vindt alleen maar zwarte dingen leuk en hele rare grote gebreide vesten! Is helemaal in nu, volgens haar. Okay, nou ja, ze mag zelf kiezen. Ze wilde ook graag een onesie en ze verkochten een ontzettend leuke roze met een muts waardoor je op een flamingo leek met glitters en hartjes en hij was gewoon héél gaaf. Ik heb m’n best gedaan voor de flamingo, maar ze wilde liever een honden-onesie. Een zwarte-honden-onesie natuurlijk. Zwart, zwart, zwart! Weet je wel hoe goed je daar alle hondenharen op ziet!!!

We zetten de pubermeiden weer keurig bij hun moeders af en rijden weer naar Tiel. Ik heb me bijna aan m’n afspraak gehouden om niks voor mezelf te kopen bij de Primark, want ik kon deze ketting voor 2 euro niet laten liggen. Nu maar hopen dat ik er geen allergische reactie van krijg (ben allergisch voor alle metalen, maar ik hoop te kunnen schrijven ‘was allergisch’, want ik was vroeger ook allergisch voor katten en honden en misschien ben ik er wel overheen gegroeid, je weet het niet).

Thuis doen we nog maar een aflevering van House.

En Amber gaat dood! En dat was helemaal niet de bedoeling! Janken!!!!! Niet leuk! Ik dacht dat we al bijna door alle seizoenen heen waren, maar we hebben er nog 2 over. Al heb ik vorige week heel weinig tv gekeken en dat is me ontzettend goed bevallen.

Het is dat ik er een foto van heb gemaakt, anders had ik het niet geloofd; J. is aan het koken.

En daar ben ik heel blij mee natuurlijk, maar… en ik durf het bijna niet te zeggen; ik vind het niet lekker. Hij is helemaal los gegaan op de witlof, waardoor de witlof niet meer naar witlof smaakt. Een halve witlof omwikkeld met 2 plakken ham en ingesmeerd met kruidenkaas, teveel witte peper en dan ook nog paneermeel en geraspte kaas. Het is gewoon too much. Nou ja, het was witlof with love, dat wel. Het tartaartje is dan wel weer perfect.

Net voor het slapen nog een cuteness overload-filmpje met een baby Nina.

Hoe lief!!!!