DE AFSCHEIDSTOERNEE VAN OPRAH

Gisterochtend was de eerste ochtend sinds een paar maanden dat ik niet met angst en beven naar beneden liep om te kijken wat voor ravage ik daar zou aantreffen. Maandagochtend hebben we sphynx-poes Oprah naar haar nieuwe baasjes gebracht. Want het ging écht niet meer. Bijna dagelijks werd ik getrakteerd op een poezendrol op de bank, waardoor ik iedere ochtend een kwartier stond te boenen. Niet mijn hobby. Helemaal niet mijn hobby. En ik voel me ergens schuldig dat ik niet echt álles heb geprobeerd om het welzijn van Oprah in ons huishouden wat op te vijzelen, maar mijn poezenmoeder-hart zegt dat ik wel de beste beslissing voor haar en de rest van de katers heb genomen. Want Sid Vicious, hij heeft z’n naam mee, terroriseerde haar volledig door het hele huis heen. Ging voor de kattenbak liggen wachten als ze erop zat. En als ze maar van de bank af wilde springen om te gaan eten, dan vloog hij erachteraan. De verkering en ik werden gek van de poezenspanningen en poezenstress in huis, waardoor wij onze toevlucht namen in alcohol, tranquillizers, uppers and downers om nog maar een beetje stabiel door het leven te gaan, want we hoefden maar een ‘miauw’ te horen of we sprongen op van de bank of renden naar beneden om te checken wat er aan de hand was. En nu kreeg ik van meerdere poezenvrouwtjes het advies om de poezen aan een soort natural poezentranquillizer te zetten, maar ja, als ik kan kiezen om mijn geld uit te geven aan een mood-veranderend middel voor de katten of voor mezelf, ja, doei, dan kies ik liever voor iets voor mezelf! Het leven is al moeilijk zat! Ook had ik er nog voor kunnen kiezen om een kattenfluisteraar langs te laten komen en dat had ik eigenlijk wel leuk en gezellig gevonden, maar op de een of andere manier had ik daar niet veel vertrouwen in. Meer vertrouwen had ik in de mail die ik kreeg van het kattenvrouwtje uit het Dierenopvangcentrum in Amsterdam: ‘Oprah is natuurlijk een Sphinx en Sphinxen zijn communicatief wat gehandicapt omdat ze geen snorharen en vacht hebben die ‘normale’ katten gebruiken bij hun onderlinge communicatie (dikke staart, hoge rug, snorharen naar voren/achteren). Het kan dus zijn dat dit ten grondslag ligt aan het jagen van Sid; zij kan niet goed met hem communiceren en dus snapt hij haar niet.’ En dat laatste, dat is Sid Vicious ten pootjes uit; hij snapt het allemaal niet zo. Dus toen een oude internetbekende mij mailde om te vertellen dat Oprah welkom was bij hem, zijn vriend en hun 2 sphynx-katers, wist ik dat dit de beste oplossing was. Maar in de auto terug moest ik echt wel even huilen.