BLIKKIEBLIKIE, BEET & BRAINSTORM

Okay, dat was weer een kort nachtje. Het is 6:30. Toen we gisteren naar bed gingen vond ik ergens een enorm hoopje kots. Van Bruce, want de andere katten waren buiten. Bruce zelf konden we niet vinden. Die bleek zich uiteindelijk te hebben opgekruld in het bed van dochter S., maar gaf amper response toen ik ‘m ging aaien. Normaal gesproken begint hij meteen te spinnen en kopjes te geven. Hij wilde ook geen snoepje, geen blikkieblikkie, niks. Uiteindelijk heb ik Bruce op een kussen gelegd en naast me in bed genomen. Dit vindt de verkering normaal gesproken heel ranzig, maar het was kiezen of delen: “Of ik ga bij Bruce liggen in het bed van dochter S., of Bruce komt hier.” Bruce is normaal gesproken over the moon als hij bij ons in bed mag (1 keer per jaar), maar hij lag er als een slappe vaatdoek bij. Gedoe! Paniek! Met m’n hand op z’n lijf in slaap gevallen.

De volgende ochtend was hij weer helemaal z’n eigenste ik. Opluchting! Ik doe de gebruikelijke donderdagochtend-dingen; oppasmeisje M. wakker maken, ontbijten, broodtrommel klaarmaken en naar school brengen. Daarna toch maar even meteen langs de dierenarts voor wat Metacam voor Bruce, even naar de supermarkt en hop, thuis weer achter de computer om wat te schrijven.

Als ik Nina uitlaat ga ik meteen even langs m’n ouders voor koffie en ik moest nog even kijken waarom de mobiele telefoons niet aan hun computer gekoppeld kunnen worden om de foto’s eraf te halen (ik weet het nu nog niet). Nina krijgt in totaal 10 koekjes.

Als ik weer thuis ben krijg ik dit nieuwsbericht van m’n moeder doorgestuurd. Thanks mam!

En hij is na een shotje Metacam weer z’n irritante zelf.

De trouwkaarten komen binnen! Nu al! SCORE! En helemaal gelukt, dat is vooral fijn! Komt toch mooi van pas, die grafische achtergrond!

Ik haal oppasmeisje M. weer uit school en ze heeft een vriendinnetje meegenomen. We spelen met z’n drieën Brainstorm (ik kies speciaal voor hun de makkelijke vragen). De meiden gedragen zich keurig, de zon schijnt, het is een heerlijke middag.

Yep, de zon is geel.

Zo ziet een heerlijk Nina-middag eruit.

Tussendoor wel even naar binnen om wat water te drinken.

“Bel Piet! Bel Piet!”, roept de verkering ineens als hij beet heeft. Als hij uit z’n werk komt gooit hij meestal z’n hengel even uit en voor het eerst deze lente is er een grote beet! Ik bel m’n vader en help de verkering met het eruit halen van deze prachtige grote, eh, karper?

Even als een echte, kuch, sportvisser op de foto.

M’n vader stond binnen 10 seconden voor de deur uiteraard. M’n vader wil ook wel aan een sloot wonen.

Zo. Op de bank nu. Het vriendinnetje van oppasmeisje M. heeft meegegeten (salade, gebakken aardappeltjes en een karbonaadje, echt buiten-eten) en is inmiddels opgehaald door haar moeder. Oppasmeisje M. ligt op bed, Nina is nog een keer uitgelaten en nu kunnen de verkering even samen bijkomen op de bank.