Maandelijks archief oktober 2001

Ik heb de productiviteit van een mossel de laatste dagen. Het schiet allemaal niet zo op. Ik wacht een deadline gewoon 1 nacht van tevoren af en dan begin ik met schrijven. De rest van de dagen zit ik apathisch naar m’n scherm te staren. Beetje roken, beetje drinken, beetje mailen. Tot vandaag. Ik moet binnen 4 dagen 5 items schrijven voor de Reload. Daarnaast nog een aantal items voor de Foxy. Dat gaat niet lukken zonder de nodige blikjes Red Bull en de nodige ephedra-pilletjes. Maar op de een of andere vage manier lijk ik immuun te zijn geworden voor deze producten. Misschien dat het tijd wordt om eens gezond te gaan doen. Daar schijn je ook fit van te worden. Stoppen met roken en drinken. Ik heb al meer dan 3 maanden geen fruit gegeten. Ik denk dat de ‘exotic flavours’ die in een Bacardi Breezer zitten niet meetellen. En de druiven in een glaasje wijn zullen ook wel te verwaarlozen zijn. Ik heb ook al 3 maanden niet voor mezelf gekookt. Wel zelf friet in m’n oventje gedaan, of een pizza of kipnuggets. Een lijntje speed klinkt me momenteel als muziek in de oren. Ik heb het nog nooit gebruikt. Buurman M. zegt dat speed het slechtste is wat je kan gebruiken. “Het is verslavend en je wordt er heel erg opgefokt van. Je gaat maar door en je gaat maar door.” Klinkt briljant! Maar toch maar niet. Ik heb maar 1 drugs-regel en die luidt; er wordt niet gespoten en niet gesnoven. Maar ook dat gezond gaan doen zit er niet in. Daar heeft mijn lichaam vandaag sowieso niets meer aan. Toch moet ik deze nacht aan het werk. Ik ga maar eens een pot koffie zetten en m’n dosis ephedra verhogen. M’n lijf is toch al naar de klote.

Vandaag was ik met collega M. op bezoek bij 2 mannen die een nieuw product op de Nederlandse markt hebben gebracht. Een doe-het-zelf-pakket waarmee je een vibrator van je eigen pik kunt maken; double you. Je stopt je pik dan in een soort kokertje, giet daar een soort snelhardend vloeistofje in, je haalt je pik er weer uit en in de mal die dan ontstaat giet je vloeibaar siliconenspul, daar steek je dan weer een heel dunne vibrator in en dit alles moet dan 12 uur uitharden. Zoiets. Het resultaat is een heuse vibrator die er exact hetzelfde uitziet als je eigen pik. Ideaal voor vrouwen wiens man vaak op zakenreis is, in de gevangenis of in het leger zit. Volgens het ontwerpduo gaat het vooral om de emotie en de humor die dit product losmaakt. Nu hoef ik persoonlijk helemaal geen vibrator in de vorm van P.’s pik. Misschien dat andere vrouwen een kopie van hun partners piemel helemaal het einde vinden, maar ik wil of zijn echte, of een vibrator die totaal niet op een echte lijkt; met veel dingen die bewegen en met veel kleurtjes. Dat vind ik er gezellig uitzien. Als ik een vibrator gebruik, dan wil ik vooral veel fantaseren over andere mannen. En een vibrator in de vorm van partner P.’s piemel zal daar niet aan meehelpen. Dan denk ik dat ik met hem in bed lig en het is juist de bedoeling dat ik denk dat ik midden in een gangbang met het Nederlands voetbalelftal ben belandt. Voor vrouwen met relatieproblemen is dit product natuurlijk wel ideaal om frustraties op af te reageren; je kan erin snijden en bijten en je kan er op gaan staan met je stilettohakken. Je kan ‘m zelfs in een pannetje kokend water gooien! Daar zie ik de humor wel van in. Ik ga er meteen 1 bestellen.
www.w-doubleyou.com

Er is mij iets opgevallen aan de sites van Amerikaanse webcam-meisjes. Ze zijn namelijk allen voorzien van een zogenaamde ‘wishlist’. Deze wishlist is te creëren bij www.amazon.com en bezoekers van zo’n wishlist kunnen daar cadeautjes bestellen voor het webcam-meisje van hun dromen. Het webcam-meisje heeft deze producten zelf geselecteerd en het cadeautje wordt automatisch naar haar verzonden. “What’s a cam girl without a wishlist?”, vraagt zo’n meisje zich af. Wat je zonder wishlist bent weet ik niet, maar een webcam-meisje mét een wishlist is in mijn opinie gewoon een slet. Zo bestaat de wishlist van Renee van mija.nu onder andere uit een scanner ($ 399.00), een kleurenprinter ($ 199.99) en een digitale camera ($ 399.99). Met bijpassende tekstjes als; “I need this one sooooo badly”. En het verbijsterende van alles is; bewonderaars kopen deze dingen daadwerkelijk voor hun virtuele sletjes! Zowel de mannen-die-cadeautjes-kopen als de meisjes-met-een-wishlist vind ik sneu. Geen amazon-wishlist voor mij dus. Daarnaast heeft Luna alles al. Vroeger wilde ik een My Little Pony, een Barbie of een Troetelbeer. De dingen die ik nu wil zal ik toch nooit krijgen.
1. Ik wil 48 uur in een dag.
2. Ik wil kunnen dichten als Herman de Coninck.
3. Ik wil een one-night-stand met Fred Durst.
4. Ik wil alle dagen vrij.
5. Ik wil weer in Sinterklaas geloven.
6. Ik wil drinken zonder kater.
7. Ik wil voelen dat God bestaat.
8. Ik wil 10 miljoen in de Staatsloterij.
9. Ik wil weten dat het allemaal goed komt.
10. Maar het allerliefst wil ik nog 1 keer bij mijn oma eten.

Kan iemand die Chazia Mourali van het scherm halen alsjeblieft? Chazia is een irritante kopie van Anne Robinson. Anne Robinson is een natuurtalent bitch. Zij presenteert haar programma ‘The Weakest Link’ op de BBC met originaliteit. En een goed programma wordt natuurlijk zo snel mogelijk gekopieerd door de commerciële zenders in Nederland. Met als resultaat een tenenkrommend stukje televisie:
Chazia: “Je hebt niet veel vragen goed beantwoord Anna.” Anna: “Ik ben een beetje zenuwachtig.” Chazia: “Wij verstrekken geen valiumpilletjes bij dit programma.” Anna: “Ik heb zelf een potje bij me.”
Chazia: “Bert, jij bent beleidsvoorlichter, maar je zegt voortdurend ‘pas’. Hoe kan dat nou?” Bert: “Ik zeg liever pas, dan een fout antwoord.” Chazia: “Aha, je bent beter in smoesjes verzinnen dan in antwoord geven. Maar je bent met een meerderheid van stemmen de zwakste schakel, tot ziens!”
Chazia: “Welk zintuig gebruiken we voor geluidswaarneming en evenwicht?”
Chazia: “Welk sap is het belangrijkste bestandsdeel van een Bloody Mary?”
Chazia: “Welk personage is de leider in de tv-serie ‘The A-team’?
Chazia: “Is een maraboe een struik of een vogel?”
Chazia: “Het wordt tijd om de slome uit jullie midden te slopen. Er komt voornamelijk onzin uit jullie kelen. Het wordt moeilijk kiezen, de een is nog onnozeler dan de ander. Wie is de zwakste schakel?”
Chazia: “Anna, het wordt misschien tijd om iets minder valium te slikken.” Anna: “Ik had er nog geen genomen.” Chazia: “Dan wordt het tijd om aan een infuus te gaan.”
Luna: “Chazia, je denkt dat je net zo goed kan presenteren als dat je kan schrijven?” Chazia: “Ik doe m’n best.” Luna: “Je best doen is niet goed genoeg. Met een meerderheid van stemmen ben jij de zwakste schakel! Tot ziens.”

Luna is voor het eerst in de More aan de Rozengracht in Amsterdam geweest. Luna vond het leuk, maar voor een uurtje. De avond daarvoor en de uren die nu nog gaan komen waren en worden beter. Buurman M. en ik hadden een raad-de-plaat-avond. De buurman had nog ergens een ceedeetje liggen met allemaal 30-seconden durende plaatjes, met een boekje erbij. In de cd-rom-speler ermee. “Wie verliest moet een slok wodka”, riep de buurman. Het leek wel schoolkamp. Aangezien er 100 plaatjes op de ceedee stonden, hebben wij beiden waarschijnlijk zo’n 50 slokken wodka gedronken. Hoeveel dat precies is, weet ik niet, maar de fles was leeg. Ik herinner me dat de buurman een aantal keer; “Drinken slet!!!”, heeft geroepen. Dat mag hij, want hij is homo. Ik weet nog dat ik vooral de Nederlandstalige plaatjes kende, die van Drs. P., Andre Hazes en BZN. En volgens mij heb ik verloren, want ik hing aan het eind van de avond kotsend boven mijn wasbak. Zonde van de wodka, maar ik was weer nuchter. Tijd om uit te gaan, vond buurman M. En ik ook. Wij zijn waggelend naar de Dam gelopen om daar te pinnen. Daarna zijn wij waggelend naar de More gelopen. Daar hebben wij een aantal onbelangrijke personen ontmoet en wij hebben daar een dansje gemaakt. Ik vond deze tent eigenlijk niet leuk, ik had er meer van verwacht, maar de buurman maakte het tot een top-avond. We zijn nu weer thuis en de buurman en ik gaan voor de zesde keer samen ‘The Matrix’ kijken. En Laurence Fishburne zegt straks tegen mij: “Welcome to the real world.”
www.expectmore.nl (mooie site!)

Al jaren vraag ik mij het volgende af; waar laten mannen hun sperma als ze masturberen? Hebben ze standaard een handdoekje naast het bed liggen? Of een pakje papieren zakdoekjes? Of een speciaal doekje? Smeren ze het af aan het dekbed, hun boxershort of een kussensloop? Verhalen als: “Ik doe het alleen onder de douche” of “Ik kom klaar in m’n hand en daarna was ik meteen mijn handen”, geloof ik eigenlijk niet. Ik verdenk mannen ervan dat ze het gewoon aan het beddengoed afsmeren en dat ik daar dan later tussen lig. De beste plek om sperma te laten is natuurlijk een condoom. Knoopje erin, weggooien en niemand heeft er last van. Al hoorde ik ooit een keer een verhaal van een vriendin die de diepvries van een minnaar had opengedaan en daar tot haar afgrijnzen een aantal bevroren condooms met inhoud had aangetroffen. Wat het klaarkomen betreft is het dus geweldig om een vrouw te zijn. Wij kunnen waar en wanneer we maar willen van onze solo-performance genieten en hoeven ons daarna geen zorgen te maken over vlekken op kleding of beddengoed. Joepie! Of je moet als vrouw natuurlijk spuitend kunnen klaarkomen. Met een mooi Engels woord heet dat squirting. Het schijnt dat als een vrouw maar lang genoeg gestimuleerd wordt op haar G-plek, dat ze dan een orgasme kan krijgen dat gepaard gaat met een enorme hoeveelheid vocht. Het is mij nog nooit gelukt, maar ik heb er ook niet zo’n behoefte aan. Al lijkt het me wel een memorabele ervaring om spuitend klaar te komen op een Holiday Celebration Barbie.
www.femaleejaculating.com (spuitende vrouwen)

Ik heb twee katten; Skinner en Gandhi. Allebei vier, allebei gestreepte tijgers, allebei dik en allebei lief. En allebei uit het asiel. Dat vind ik belangrijk. Ik heb een bloedhekel aan van die huppelige vrouwen die zonder nadenken een jong poesje nemen. En het zijn vaak ook die huppelige vrouwen die bewust hun nieuwe aanwinst niet castreren of steriliseren, omdat ze het zo leuk vinden om een keertje zelf een nestje te krijgen. En die jonge poesjes worden dan weer weggegeven aan hun truttige vriendinnetjes En zo is de cirkel rond. Echte katten zitten in het asiel. De katten met karakter. Die hebben vaak al een heel zwerversbestaan achter de rug en kunnen zichzelf prima redden. Ze zijn ingeënt, gecastreerd en voorzien van een fijne chip in hun nek, voor als ze weglopen. Dat Gandhi mijn bed af en toe onderpist, iedere week een dode, levende of half-levende muis naar binnen brengt en al m’n boeken uit m’n kast laat donderen neem ik op de koop toe. Gandhi is een echte zwerver en vreet wanneer hij kan aan plastic tasjes, zakken chips en vuilniszakken, zodat ik ’s nachts niet kan slapen. En Skinner komt midden in de nacht boven op m’n hoofd liggen en ook dat houdt me uit m’n slaap. Maar het zijn wel mijn mannetjes en het liefste wat ik heb. Tegenwoordig kun je je kat al bekijken op het internet. Een aantal dierenasiels hebben een eigen website, waar je je nieuwe huisdier zelfs kunt reserveren. En dat kan iedere dag. Niet alleen op 4 oktober.

www.polderweb.nl