ZE ZIJN ZO SCHATTIG ALS ZE KLEIN ZIJN

Als een peuter of kleuter een grappige of gekke uitspraak doet, dan is dat meestal nog heel erg lief en grappig en ook allemaal twitter-, blog- en zelfs boekwaardig, maar wat als een 10- of 11-jarige een uitspraak doet waarbij je zoiets hebt van; ‘Eeeeeh, say what?’ Is het dan nog grappig? Is het dan nog schattig te noemen? Of moet je ervan uitgaan dat 10- en 11-jarige dondersgoed weten wat ze zeggen, maar je gewoon voor het blok of voor schut willen zetten? Gewoon omdat ze aan pre-puberen zijn. Of om je gewoon even te laten voelen dat jij dus echt raar bent. En héél anders. En oud.

Zo trakteerde oppasmeisje M. mij op de uitspraak: “Chantall, dat vind ik dus echt zo’n paardennaam hè?”
“Ken jij paarden die Chantall heten dan?”, vroeg ik.
“Nee, ik heb het over die vrouwen die paardrijden.”
“Eeeeeh…”

Dochter S. 2 maanden geleden, bloedserieus: “Jij bent gek.”

Oppasmeisje M. vraagt of ik voor J. ook nog andere vriendjes heb gehad.
“Ja, voor J. had ik 10 jaar een relatie met P.”, zeg ik.
“En nog meer?”
“Ik heb daarvoor nog meer vriendjes gehad, ja.”
“Hoeveel dan?”
“Een stuk of 6.”
“En heb je het met allemaal gedaan????”
“Nou, ik heb het met nog wel meer jongens gedaan.”
Met grote ogen en haar mond open van verbazing vraagt ze: “Was jij vroeger knap dan?”

Dochter S. vorige maand: “Jij bent gek.”

Oppasmeisje M. over lesbiennes: “Dat is toch niet normaal!”
“Waarom niet, als ze maar van elkaar houden, toch?”, zeg ik.
“Nee, dat bedoel ik niet.”
“Wat dan?
“Wat kunnen die nou samen doen?”
“Eh, hoe bedoel je?”
“Nou, die hebben 2 gaatjes, dat gaat toch helemaal niet?”
“Eeeeeh…”

Dochter S. vorige week: “Jij bent écht gek.”

Maar gelukkig is ook J. nog wel eens onderwerp van gesprek. Terwijl dochter S. en ik naar de stad wandelen om boodschappen te doen, zeuren we over pappa en dat het echt wel heel dom van hem is om niet met ons mee te willen naar de stad, omdat we dus écht niet de hele tijd overal willen kijken als hij dat soms denkt en dat hij voor straf dus mooi geen vietnamees loempiaatje krijgt en wij lekker wel.
“Weet je”, zegt dochter S.
“Nou?”, vraag ik.
“Ik begrijp dus echt niet hoe pappa aan zo’n leuke vriendin komt.”