WAAROM LUNA PLOGT
“Welke foto zal ik doen”, vraag ik aan de verkering, “deze of deze?”
“Wat dacht je van allebei niet?”, zegt hij.
De verkering moet kiezen tussen 2 foto’s van een slapende Nina. Op de ene foto is alleen Nina close-up in haar mand te zien. Op de andere ligt Nina in haar mand, maar daar zie je ook een gedeelte van onze totaal ontplofte slaapkamer. De verkering wil sowieso nooit herkenbaar op online foto’s, maar foto’s van de totalitaire chaos die ons huishouden, en dus ook onze slaapkamer, soms is vind hij ook niet echt prettig. “Niemand hoeft te weten dat we zoveel kleding op de grond hebben liggen”, aldus de verkering. Maar ja, het is mijn blog en mijn leven en als ik ‘m een kusje geef, dan vergeeft hij me meestal alles. Daarnaast; hij kent mij niet anders als mét blog, wat zeg ik; in de jaren dat wij nog geen relatie hadden checkte hij m’n blog regelmatig om zo te kunnen fantaseren over een leven met mij. Oh nee, over seks met mij. Dus mijn blog heeft, naast het feit dat het een geweldig egodocument is, ook z’n functie als matchmaker wel bewezen.
Op www.maanisch.com geef ik al sinds 2001, al bijna 13 jaar dus, non-stop, inkijkjes in mijn leven door middel van geschreven tekst. Al stond er ook regelmatig een fotootje bij. Maar dat waren dan altijd leuke webcamshotjes waarop m’n haar altijd goed zat, of foto’s van de poezen. Al maakte ik in 2006 al wel een keer eerder een filmpje van de tyfuszooi in m’n huis in Amsterdam.
Want dat is waar het, voor mij dan, om gaat bij het ploggen; het laten zien van de tyfuszooi van mijn leven. Al valt het met die tyfuszooi eigenlijk best wel mee. Maar ploggen is rauw. Het is eerlijk. Het is net zo eerlijk als ik eigenlijk altijd al heb geschreven hier; enigszins schaamteloos. Het maken van een plog, het dus dagelijks online zetten van mijn bezigheden in foto’s met een kort tekstje, zorgt er in ieder geval ervoor dat ik de afgelopen weken weer wat leuks heb toegevoegd aan mijn eigen online egodocument; ‘Wat deed ik in 2014 op een gemiddelde woensdag?’ En een plog is, voor mij, gemakkelijker online te zetten dan een geschreven tekst, want daarop zit ik vaak toch langer te schaven en schuren om het helemaal perfect te krijgen. Maar de foto’s in een plog hoeven niet perfect, die kunnen gewoon lekker zoals ze zijn. Zonder Photoshop. Hop, erop.
Daarnaast: van ‘normale’ foto’s op de meeste blogs word ik enigszins onzeker. Net als van de foto’s in vrouwentijdschriften trouwens. Jesus, wat een opgeruimd huis. Jesus, die kinderen zitten altijd keurig aangekleed te stralen op de bank. Jesus, alweer een zelfgemaakte cake bij de koffie. Alweer van die leuke, hippe vrienden om mee te lunchen. Alweer een nieuw jurkje bij een designers-outlet gekocht. Weer nieuwe schoenen. Wat een mooie, schone keuken. Alles altijd helemaal gestyled, netjes, keurig, gezellig, alles is helemaal gezellig. Zelfs als er een foto van een jankende baby wordt gepost dan denk ik; ja, maar moet je kijken hoe keurig dat hoeslakentje is gestreken.
Die foto’s zijn niet het echte leven en dat weet ik. Dat weet iedereen. Maar toch.
Ploggen doorbreekt een beetje de ja-maar-vrouwen-poepen-niet-mythe.
Uiteindelijk moet bijna iedereen gewoon z’n vuilnis buiten zetten. Iedereen heeft wel eens een slechte haardag. Of een wegtrekker op de bank. Zit de rest van de wereld te wachten op foto’s van je volle wasmand? Mijn volle wasmand? Nee, vast niet. Maar fuck it, ikzelf vind het in ieder geval wél prettig om te zien dat andere mensen ploggen over dagen dat ze de hele dag tussen 4 muren zitten. Om te zien dat iemand ook wel eens 2 dagen de afwas niet doet. Of 3. Of een hele week. Ik vind het leuk om foto’s met begeleidende tekstjes van andermans poezen te zien en te lezen. Hoe anderen vaststaan in de file. Welk servies iemand heeft. Wat voor vloerbedekking. Ik vind het geweldig om te zien hoe de kinderen van www.10e.nl (de bedenker van het woord #plog en degene die de plog-movement startte) elke ochtend hun cavia op een schone theedoek aaien. Ik vind het geruststellend om te zien dat een ander ook maar gewoon elke dag opstaat, de dingen doet en weer naar bed gaat. Omdat hun leven, ergens, precies hetzelfde is als mijn leven. We are one.
Ik plaatste trouwens de close-up foto van Nina in haar mand.
http://www.plogger.org/ bestaat al een behoorlijke tijd.
Dat is toch gewoon zoals jij bent? Ik plog ook mijn vuile was en berg afwas, eigenlijk zonder daar verder al te veel bij stil te staan. Mijn verkering wordt daar ook niet zo blij van, ik zit er niet meer zo mee. En eerlijk gezegd krijg ik zo langzamerhand een beetje de bultjes van al die zogenaamde perfectie. Ik volg je juist omdat je niet zo´n gemaakte “kijk mij het eens even perfect voor elkaar hebben” troela bent. Een paar jaar terug stond ik regelmatig op het schoolplein me af te vragen hoe die moeders dat verdomme toch flikte en of er dan iets mis was met mij dat het mij niet lukte om mijn huis perfect aan kant te hebben, en de kinderen in net gestreken kleren (seriously wie heeft er nou tijd en zin om te strijken)?! en zelf fris en fruitig en op tijd te zijn en dat de hele zooi op rolletjes loopt. Stelletje liegende kutmoekes zijn het! Je zou er bijna een complex van krijgen. Blijf jij alsjeblieft lekker je afwas, kleren op de grond en je beestenboel en (h)eerlijke chaos ploggen. I love it :)
Maar als je leven zo chaotisch is he, vergeet je dan niet gewoon foto’s te maken op zo’n dag? Want dat heb ik dus echt. Als ik kijk naar de afgelopen week dan heb ik echt geen noemenswaardige foto’s gemaakt. Althans, geen foto’s die ik kan delen (want foto van beeldscherm met nieuwe site die nog niet openbaar mag) of waarvan ik denk dat ze echt interessant zijn voor mijn lezers (foto 872 van puppy Boaz, foto’s van handschoenen en veel meer heb ik niet). Dat is dus echt mijn probleem. Dan gaat het even schrijven voor ik naar bed ga ’s avonds me toch echt beter af.
Het is mij gelukt om wel 1(een) dag te ploggen. En daar ben ik al trots op! Ik werd door oa jou geïnspireerd, maar het is bij 1 dag gebleven en dat is wat t is. Ik ben gewoon vezels te slap om dat meer dan 1 dag achter elkaar te doen. Dus: ik denk dat jij al heel gedisciplineerd bent dat je het toch al snel een heel aantal dagen achter elkaar hebt gedaan! Petje af! Ik salueer voor jou. (Nou ja niet echt natuurlijk, dat zou stom zijn)
Kijk! En als jij het in je hoofd haalt de boel netjes aan kant te maken voor je een foto maakt, haak ik af. Want zoals jezelf al zegt mag ik mijzelf graag spiegelen aan m’n mede-ik krijg het nooit zo mooi op orde als ik ooit in m’n hoofd had- vrouwen. Echt hoor?! Luna? Ben je daar?
Welke troep? Ik heb helemaal geen troep gezien, maar dat zal wel iets over mij zeggen. ´t Beeld dat ik krijg is dat je bij jou op je troeploze vloeren zonder struikelen een Elfstedentocht kunt oefenen!