VLIEGVELD, VLIEGTUIG & VLIEGREIS
Alles ingepakt? Check! Nog even snel de kattenbak verschonen, nog even alles dubbelchecken.
Even een boterham met gebakken ei erin voor zowel mij als oppasmeisje M. en de echtgenoot.
Ooooh! Zenuwachtig!!! Oppasmeisje M. gaat op de fiets naar school en dan begint het wachten op vriend R. die ons naar Schiphol brengt (100 punten daarvoor).
Op teletekst lezen we al dat we vertraging hebben. ZUCHT!!!
Maar… we gaan onderweg!
Hier heb ik alles al losgelaten en boeit het me weinig meer of we 1, 2, 3 of 4 uur of een hele dag vertraging hebben. Weg is weg! Woehoe!!!
De mannen slepen de koffers richting de incheckbalie en daar krijgen we een paar tegoedbonnen om wat te eten en en te drinken in verband met de vertraging.
Nou, doe mij dan maar een vissenkom Chardonnay!
En een fish & chips.
De echtgenoot neemt een sateetje.
En… we zitten al in het vliegtuig, al ging dat niet zo heel smoothly. Er is een ander vliegtuig ingezet, met minder en andere stoelen en gedoe en stress (vooral bij de echtgenoot). Maar… het is wat het is en ik zit in het vliegtuig naar Jamaica!. Boekje erbij, knabbeltje erbij…
Ik hou heel veel van een vliegtuigmaaltijd! Altijd van die leuke kleine bakjes met dingetjes erin en het is iedere keer weer een verrassing wat je krijgt. Dit keer dus met leuke chocolade-slagroomsoesjes. Lekker hoor!
Hij slaapt. Thank God! Achter z’n hoofd hangt een velletje waar ‘comfort’ op staat, maar we zitten helemaal geen ‘comfort’, maar ‘economy’… En we zitten dus geenszins comfortabel, want er zat ook nog eens een man voor me die maar met z’n stoel achterover bleef hangen terwijl hij niet eens aan het slapen was. Maar fuck dat! Ik had al geschreven dat we in het vliegtuig naar Jamaica zitten hè? Dit is een vlucht van zo’n 10 uur, maar tussendoor moesten we nog een tussenstop op de Dominicaanse Republiek maken en daardoor duurde het allemaal nog langer en nog meer gedoe en stress en vliegtuig uit en vliegtuig weer in en het was heet en dat kwam de sfeer niet ten goede. Echtscheiding! Ellende! Aaaaaargh!
Gelukkig zitten we hier alweer in de transferbus naar het hotel. In deze bus moest ik even al mijn dwangneuroses loslaten, want de chauffeur reed als een idioot! En dan ook nog links! En snel! En tegenliggers! En hobbels in de weg! En ik was moe. En licht chagrijnig.
Maar dit alles werd goed gemaakt toen we achter deze bus kwamen te rijden. Het is een wazige foto, maar werkelijk: OMG! Een stuk of 6 Jamaicanen in een bus met de achterdeuren open. Muziek hard aan en dan dansen, dansen, dansen (in een 80 kilometer per uur rijdende bus dus). Hahaha! No problem man!
Aangekomen in de hotelkamer fixte de echtgenoot meteen 4 Red Stripes voor ons.
En na m’n ontmoeting met de poes van het resort zijn we als een blok in slaap gevallen. Wat een lange dag!
