VLEES, LIEFHEBBEN & LESBISCHE SEKS

OMG! Ik zie er slecht uit! En dat is een understatement! Het gaat wel even duren voordat dit ochtendhoofd is rechtgetrokken. Misschien wel de hele dag. Maar het is 6:30, de echtgenoot is eruit, ik ben eruit. Het normale leven is weer begonnen.

Maar mijn allerliefste vriendinnetje verdient het in ieder geval om een lang stuk te lopen en rennen en spelen. WOEHOE!!!

Dit is het hoofd van een blije hond. Ze mocht de stok mee naar huis nemen, maar moest ‘m wel voor de deur neerleggen.

Okay, ik heb vanavond een lezing over seksspeeltjes in Utrecht voor een groep lesbische vrouwen. Ik zoek de speeltjes uit waarover ik wat wil vertellen. De allerbeste dus. En de allerslechtste.

Ik schrijf een stukje over waarom ik uiteindelijk in een huidkleurige HEMA heupslip trouwde voor op www.climaximaal.nl. Het stukje had eigenlijk ook best hier op www.maanisch.com kunnen staan, want het is toch wel een echt Luna-stukje. Maar je kunt ‘m dus HIER lezen. Ik overleg met de echtgenoot of bovenstaande foto er wel bij kan. Zijn reactie: ‘Maar ben jij dat op de foto, want dan ben ik vorige week wel wat misgelopen godverdomme.’ Perfecte reactie.

Bruce is ook blij dat ik weer gewoon achter m’n pc zit. Die heeft een hoop aandacht gemist en hij maakt zich hier even extra knap, zodat hij veel aaien kan krijgen.

Een paar lagen make-up verder heb ik nog steeds moeite met het openhouden van m’n ogen.

Ik wou dat ik 1 hondje was, dan kon ik samen slapen. Maar… ik moet oppasmeisje ophalen uit school! Actie!!!!

Hier is ze alweer! Er moet een armbandje gemaakt worden. Met loom-bandjes dus. Op de laptop checkt ze een tutorial.

En dan ineens is er paniek! De echtgenoot (ja, sorry, het klinkt nog steeds stom) stormt naar binnen en brengt 40 kilo koe. Ik wist wel dat die vandaag zou komen, maar niet dat die al in het begin van de middag zou komen, want ik heb niet genoeg diepvrieszakjes in huis en oppasmeisje M. is er en ik krijg zo nog bezoek en aaaaaargh, wat doe je me aan!!!!! Maar J. moet meteen weer verder aan het werk en laat mij achter met de mededeling dat hij alles wel in zakjes doet als hij klaar is met werken en nou ja, doei. AAAAARGH! Het is warm en er zijn vliegen en je kan 40 kilo vers rundvlees niet zomaar even op het aanrecht laten staan, toch? En net voordat ik bijna een potje ga staan janken boven de doorregen runderlappen komt ook nog eens m’n bezoek er aan! Het is de oma van oppasmeisje M. die me nog even zou komen feliciteren met m’n huwelijk. “Oooh, oma H.”, jammer ik, “ik heb helemaal paniek, want ik moet 40 kilo rundvlees in zakjes doen in de diepvries en er moet wel op komen te staan wat het is!!!” “Och meid, dan doen we dat toch even samen”, zegt oma H., “maar eerst koffie.” “Ik heb wel een gebakje voor je gehaald hoor”, zeg ik, “maar ik voel me helemaal lullig dat ik je aan het werk ga zetten.” “Ach, dat maakt maakt toch niks uit meid”, zegt ze.

En 2 uur  later zit, dankzij de doorpak-mentaliteit van oma H., onze diepvries weer bomvol! Dankjewel oma H.! TOPWIJF!

Oppasmeisje M. is ondertussen bezig met het loomen van een ijsje, maar het is een soort van smurfensnot geworden.

Ik kook een zeer gezonde pasta met worstjes en courgette!

En omdat de runderschenkel dus echt niet meer in diepvries paste, trek ik een stevige runderbouillon, zodat ik morgen groentensoep kan maken.

En Nina krijgt ook een stuk schenkel.

Dit is de allerlekkerste pasta EVER (op verse pasta na dan).

Moestuin-spam!

J. is inmiddels weer thuis en gooit z’n hengeltje er maar weer in. Er zit genoeg vis!

De meningen zijn verdeeld over deze bol-courgette. Ik vind dat hij geoogst kan worden. De echtgenoot vindt van niet.

Dit is de vieze, gore bek van Nina. Ze heeft dus dat stuk schenkel gekregen en is daar de hele dag mee bezig geweest. We eten dus lekker buiten! De echtgenoot hoeft z’n aandacht niet bij het eten te houden, maar mag best even z’n hengel af en toe checken. Rond 18:00 brengen we oppasmeisje M. naar huis en brengt J. mij naar het station, richting Utrecht.

Ik heb het boek ‘Zoals dat gaat met wonderen’ van Arthur Japin meegenomen. Al een paar keer gelezen, maar het blijft een heerlijk boek om in te bladeren, op zoek naar de prachtige oneliners van Arthur Japin. Ik kreeg het boek 3 jaar geleden van Marloes en vindt haar kaartje als bladwijzer tussen de pagina’s.

Zoals dat gaat met wonderen; liefde verdubbelt zich gewoon.

In de liefde is ieder verantwoordelijk voor het leven van de ander.

Als ik 1 ding kan is het liefhebben. Ik <3 Arthur Japin.

En dan zit ik ineens in een zaaltje vol lesbische vrouwen tijdens een Get a Room!-avond. Ja, dat was voor mij ook nogal een omschakeling. Van 3 wassen draaien (want dat deed ik ook nog), naar een oppasmeisje, naar 40 kilo rundvlees inpakken, naar koken, naar een treinritje, naar een documentaire over lesbische vrouwen in de porno-industrie.

De documentaire heette I Love Your Work en die is zeker intrigerend te noemen, maar ook zeker wel met vlagen heel saai. Ik had (niet eens zo heel stiekem) gehoopt op een goede, geile, lesbische film, maar I Love Your Work geeft dus een kijkje in het normale leven van geile, lesbische porno-actrices. Eigenlijk een soort plog-docu dus.

Ik deed mijn praatje en dat ging heel goed. Ik praatte niet eens zo heel snel, denk ik, en ik had genoeg om over te praten! Want… kijk… ik had een papiertje meegenomen waar ik nooit meer op heb gekeken!

En weer terug in de trein naar Tiel. Onderweg kwam ik nog HEEL VEEL One Direction-fans tegen en die leken allemaal naar Tiel te moeten. AAARGHHH!

Maar ik had lekker 4 stoelen voor mezelf, zodat ik in alle rust m’n bak met pasta van de Julia’s op kon eten! Fijn! De echtgenoot haalt me om 0:15 op van het station (waar vind je zo’n man????!!!!) en een half uur later liggen we, wederom kapot, in bed. Rare dag! Maar alles weer overleefd!